Kleine Column: ‘Zorg voor de zorg’

COLUMN: Hielke Bosch schrijft wekelijks column vanuit het perspectief van zijn beperking Achondroplasie (groeistoornis) Deze column is wekelijks te beluisteren bij het radioprogramma  1 op zaterdag op zaterdagochtend. En hier te lezen:

Het zijn vreemde tijden, rare tijden, verwarrende en ook enge tijden. De wereld is piepend tot stilstand gekomen, we hebben massaal op de pauze knop gedrukt. Maar toch zijn er zo af en toe ook lichtpuntjes te melden. Neem nou zoiets als de berenjacht. Een initiatief waarbij kinderen in hun eigen buurt naar teddyberen voor mensen hun raam kunnen zoeken. Als ik door Stadskanaal fiets op weg naar mijn werk hoef ik maar even naast me te kijken en ik zie alweer een beertje met fonkelende oogjes voor een raam staan.

Verreweg het mooiste van wat ik de afgelopen tijd gezien heb is de massale aandacht voor de zorg. Van een massaal applaus tot prachtige lichtbakens die de lucht in werden geschenen. De ogen van de wereld worden geopend en we zien nu allemaal hoe belangrijk de zorg is. 

Zelf heb ik mijn leven lang in de malle molen van ziekenhuizen en doktoren gezeten. Ik heb van dichtbij gezien hoe geweldig de mensen in de zorg zijn, hoe toegewijd ze zijn. Van de chirurgen die mij met uiterste precisie opereerden tot de zusters en broeders die me mijn medicijnen gaven. De fantastische medische zorg hier in Nederland heeft zelfs meerdere malen mijn leven gered. Ze hebben ervoor gezorgd dat ik met mijn beperking voort kon leven.

En met mij hebben nog vele mensen dit gezien maar nu is het moment aangebroken dat we het eindelijk allemaal zien. 

Maar de afgelopen jaren is er, mag ik toch wel zeggen, schandalig omgegaan met de zorg. Bezuiniging op bezuiniging volgden elkaar op. Door de privatisering gingen er zelfs ziekenhuizen failliet en werden andere ziekenhuizen langzaam uitgekleed. Ik denk dat de verantwoordelijken voor deze zaken zich nu wel even achter hun oor mogen krabben en zich afvragen wat ze nou gedaan hebben. Want na al die bezuinigingen etcetera zijn we die ziekenhuizen en de mensen die er werken hard nodig. Harder nodig dan dat hebben we in de laatste 75 jaar hebben meegemaakt. En het is niet zo dat het voor de politiek als een donderslag bij heldere hemel komt. De nationale veiligheidsdiensten waarschuwden in 2016 al dat Nederland te slecht was voorbereid op een eventuele uitbraak van een wereldwijd virus.  

En daarom is de huidige crisis misschien ook wel een wake up call. Want tuurlijk zo af en toe moet je bezuinigen maar daarbij hoort het kopje ‘zorg’ toch echt beneden aan het lijstje te staan. En als er weer geld beschikbaar is horen ze bovenaan het lijstje te staan. 

Als we straks eenmaal uit deze ellende zijn staat ons nog een probleem te wachten. De kans op een economische recessie is groot. De huidige situatie is ongelooflijk schadelijk voor de economie. Maar ik heb alvast 1 verzoek voor het beleid in de economisch slechte tijd die ons hoogstwaarschijnlijk te wachten staat, en dat is; spaar de zorg zoveel mogelijk. Ik heb mijn jeugd lang gezien hoe belangrijk het is om goede doktoren en al het andere zorgpersoneel achter je te hebben staan en daarom zorg alsjeblieft voor de zorg.