Journalist Jan Niemeijer overleden

In dat stuk, geschreven door Gré van der Veen, blikt Niemeijer terug op z’n journalistieke carrière, waarin hij heel wat primeurs scoorde. ‘n Primeur is veur n journalist de benzine woar e op lopt’, zegt hij. Gevraagd naar z’n mooiste scoops noemt hij de fraudeaffaire bij woningstichting Stadskanaal, waar de directie steekpenningen had aangenomen, en de ernstige milieuvervuiling door Avebe, aangekaart door huisvrouw Gé Lamein.

Echte Veenkoloniaal

Niemeijer maakte er een sport van om namen van nieuwe burgemeesters vroegtijdig te onthullen. Zo meldt hij in 1994 als eerste dat Cor de Vos de nieuwe burgemeester van Veendam wordt, na het vertrek van Hayo Apotheker. Hoe hij dat wist blijft ook zoveel jaar na dato geheim: ‘Mien bronnen binnen mie haaileg. Ze zeden altied: bie Jan Niemeijer kin je ‘n moord bekennen.’

Niemeijer was een echte Veenkoloniaal. Een volksaard die volgens hem verklaard kan worden uit de historie van het gebied. ‘Bie rechte wegen en rechte knoalen heuren rechte opvattens, de Veenkelonioal moakt van zien haart geen moordkoele’.

Hij wordt in 1946 geboren in Tweede Exloërmond en groeit op in Musselkanaal, waar z’n vader en moeder kosters zijn van de Hervormde kerk. Ook de kinderen helpen mee. Jan schenkt als kleine jongen koffie bij vergaderingen en mag tijdens uitvaarten de kerkklok luiden. Boven in de kerktoren vangt hij duiven, die hij (voor consumptie!) verkoopt aan een dorpsgenoot voor wat ‘buutsgeld’.

Werkweken van tachtig uur

Niemeijers journalistieke loopbaan begint direct na de ULO bij Weekblad De Veenkoloniale. Z’n eerste ‘stukkie’ gaat over een timmerman in Stadskanaal die z’n duim heeft afgezaagd, ‘Wat heb ik doar op zitten te zwaiten!’ Na De Veenkoloniale volgt de Leekster Courant, waarvoor hij dertien jaar schrijft. In 1977 wordt Niemeijer in Veendam chef-coördinator Noordoost-Groningen bij het Nieuwsblad van het Noorden.

Iedere nieuwe standplaats betekende een verhuizing, want Niemeijer vond dat een journalist in zijn werkgebied moet wonen: Hoe meer binding, hoe meer nieuws je boven water haalt. En dat nieuws is er altijd, werkweken van tachtig uur zijn voor hem meer regel dan uitzondering. Hij steekt veel tijd in zijn netwerk, zit vaak in Hotel Parkzicht in Veendam en ‘t Boschhuis in Ter Apel. Ook een gehaktbal bij Hotel Homan in Vlagtwedde levert vaak tips op. Meestal noteert hij alleen een paar steekwoorden in een opschrijfboekje, een taperecorder is niet aan hem besteed: ‘Wat je van ‘n interview in joen kop overholden dat is ook t belangriekst.’

Niet alles komt in de krant

Niet alles wat hij hoort, zet hij in de krant. ‘De mooiste verhoalen hoalen de kraande nait.’ Zoals een Vlagtwedder fractievoorzitter die met z’n auto het Ruiten Aa-kanaal in rolt tijdens ‘een nummertje’ met z’n maitresse. Ook het verhaal van een Oost-Groninger burgemeester die wordt betrapt op overspel met een ambtenaar houdt hij buiten de kolommen.

Naast z’n journalistieke werk is Niemeijer in zijn woonplaats Veendam actief op allerlei terreinen. Bij de toneelclub, de VVV, de voorloper van Radio Parkstad en als scheidsrechter in het amateurvoetbal. Veel tijd besteedt hij ook aan zijn grote hobby; de geschiedenis van de Veenkoloniën en stamboomonderzoek naar z’n familie. Hij reist daarvoor zelfs naar de Verenigde Staten, samen met zijn vrouw Dinie, met wie hij 52 jaar getrouwd is. Ze hebben twee zoons, Ronald en Wim.

In 2007 gaat Jan Niemeijer met vervroegd pensioen. Ook daarna blijft hij het nieuws trouw volgen, en niet alleen via z’n ‘eigen’ krant. Iedere ochtend leest hij op internet De Telegraaf, de Volkskrant, de Duitse Bildzeitung en Amerikaanse kranten, ‘om te kieken of der goument van mien stamboom overleden binnen.’

De afgelopen jaren kwakkelde Niemeijer met z’n gezondheid. Een paar maanden geleden bleek hij longkanker te hebben, waaraan hij vrijdag overleed. Jan Niemeijer is 75 jaar geworden.

Met dank aan Gré van der Veen en het Veenkoloniaal Museum.