STADSKANAAL – Bridgeclub Stadskanaal bestaat dit weekend 75 jaar en vierde dat met 116 fanatieke bridge-spelers, die, hoe kan het ook anders, de hele dag hun favoriete kaartspel speelden.
‘Vandaag, precies op de dag, bestaan we 75 jaar’, vertelt trotse voorzitter Theo Euverman. ‘Ons vorige lustrum konden we door corona niet vieren dus daarom hebben we er nu een dubbel en dwars feestje van gemaakt.’ Het jubileumsfeest werd vandaag de hele dag gevierd in Zalencentrum de Rank.
(Het artikel gaat verder onder de video)
‘Investering in je oude dag’
Een van de trouwe leden van de club is de Tonni de Vries. De 88-jarige uit Stadskanaal speelt het spel al bijna haar hele leven. ‘Mijn schoonouders speelden het en zij zeiden: leer nou bridgen want het is een investering voor je oude dag, dus dat heb ik gedaan’, vertelt ze vrolijk. Het spel is inmiddels niet meer weg te denken uit haar leven. ‘Ik speel het vijf keer per week’, zegt ze ietwat betrapt. ‘Op vier middagen en nog een avond.’
Grootste club van Groningen
De bridgeclub in Stadskanaal telt maar liefst 158 leden en is daarmee de grootste bridgeclub van de provincie Groningen. Veel leden komen vanuit de hele provincie naar Stadskanaal om samen bridge te spelen. Volgens Euverman heeft dat alles te maken met het laagdrempelige karakter van de vereniging. ‘We willen absoluut geen elitaire club zijn, dus we proberen de drempel laag te houden’, legt hij uit. ‘Bovendien hebben we een hele hoge inzet qua vrijwilligers en leden, waardoor we heel aantrekkelijk zijn in de regio.’
‘Ik heb de Kei!’
Een van de actieve vrijwilligers is Roelie Wesseling uit Nieuw-Buinen. Ze is sinds 2008 lid en raakte de laatste jaren steeds meer betrokken bij de club. Op de jubileumdag werd ze nog eens extra in het zonnetje gezet. ‘Ik werd vandaag op het podium geroepen en toen werd mij de Kei uitgereikt, dat was een volledige verrassing’, zegt ze trots. De Kei is een onderscheiding van de BridgeBond en is bedoeld voor leden die zich extra inzetten voor hun club.
Voor Wesseling is het bridgen meer dan alleen een kaartspel. ‘Het is een spel waarbij je moet nadenken en het houdt je geheugen heel actief. Vroeger kende ik alle telefoonnummers uit mijn hoofd, nu weet ik niks meer. Maar door dit spel moet ik weer gaan nadenken en rekenen.’ Hoewel ze de extra geheugentraining prettig vindt, is het voor haar niet het belangrijkste onderdeel van het spel. ‘We zijn hier allemaal bevriend met elkaar en we denken om elkaar, dat sociale aspect is het belangrijkste.’