NIEUW-BUINEN/HUIS TER HEIDE – Tijdens een speciale ceremonie kregen de Buunermondse verzetsvrouw Annie Post-Salomons en haar man Marinus Post postuum een hoge Amerikaanse onderscheiding. Een bijzonder moment voor de betrokkenen.
Het is een zonnige dag op landgoed Beukbergen, het conferentiecentrum van het Ministerie van Defensie in Huis ter Heide. Hier krijgen in totaal zeven mensen, onder wie postuum het echtpaar Post-Salomons, de prestigieuze Amerikaanse Legion of Honor Award. Een hele bijzondere onderscheiding; niet voor niets dat de top van het Nederlandse leger en de Amerikaanse ambassade op Beukbergen vertegenwoordigd is. ‘Deze award is bedoeld voor mensen die op een bijzondere manier de samenleving hebben geholpen’, vertelt Commandant der Strijdkrachten Onno Eichelsheim.
De onderscheiding wordt jaarlijks uitgereikt door The Chapel of Four Chaplains, een Amerikaanse stichting die sinds een paar jaar ook een Nederlandse tak heeft. The Four Chaplains waren vier Amerikaanse soldaten die om het leven kwamen bij het zinken van het schip SS Dorchester ten tijde van de Tweede Wereldoorlog. De vier militairen hadden hun zwemvesten afgegeven om anderen te redden. ‘Vanuit die onbaatzuchtigheid worden ieder jaar mensen aangedragen die worden onderscheiden.’
Onderduikers, verraad en verzet
En onbaatzuchtig, dat kun je het echtpaar Post-Salomons wel noemen. Hannechien (Annie) Salomons werd in december 1901 geboren in Nieuw-Buinen, trouwde met Marinus Post en samen gingen ze in een boerderij in Kampen wonen. Ze behoorden tot de eerste Nederlanders die onderduikers in huis namen, een verzetsdaad die gruwelijk misging. In de nacht van 26 op 27 juli 1943 omsingelde een Kampense politie-eenheid, onder leiding van een NSB-korpschef, de boerderij. Er volgde een schietpartij waarbij Marinus gewond raakte; hij werd getroffen in zijn been, maar wist te ontkomen.
Annie en hun 17-jarige zoon Jan verstopten zich ondertussen in het hooi, maar werden ontdekt en ter plekke met een pistool op hun hoofd bedreigd met executie. Uiteindelijk werden ze, samen met de onderduikers, overgebracht naar het politiebureau. Er volgde een gruwelijke periode voor Annie, waarin ze het beruchte bunkerdrama van 1944, concentratiekampen Ravensbrück en Dachau en een dodenmars overleefde. Uiteindelijk werd ze in de vroege avond van 30 april 1945 door de Amerikanen bevrijd.
Haar man Marinus zat na zijn vlucht ondergedoken en raakte met twee broers actief bij meerdere knokploegen. Op 20 oktober 1944 werd hij gearresteerd en een maand later gefusilleerd in de buurt van Alkmaar.
Op 21 mei 1945 keerde Annie terug naar Nederland en kwam toen pas te weten dat haar man de oorlog niet had overleefd. Samen met haar kinderen betrok ze een huis in Kampen. Na de oorlog leefde Annie een bescheiden leven, getekend door haar ervaringen tijdens de oorlogsjaren. Ze overleed uiteindelijk op 14 februari 1982 op 80-jarige leeftijd in Kampen.
Kleinzoon en kleindochter
Nu, ruim veertig jaar later, zijn het de kleinkinderen van het echtpaar die de postume onderscheiding voor de heldendaden van hun opa en oma in ontvangst mogen nemen. Met veel ceremonie en mooie woorden kregen kleindochter Hannie Schukken en kleinzoon Gerrit van Dijk de onderscheiding opgespeld. ‘Het maakte echt veel indruk op mij’, vertelt Van Dijk wanneer hij de kapel op het landgoed uitloopt. ‘Ik had dit ook niet verwacht, met zo’n hele ceremonie. Het raakt me wel.’
Van Dijk mocht de onderscheiding voor zijn opa Marinus Post in ontvangst nemen, Hannie Schukken kreeg de award voor Annie Post-Salomons opgespeld. ‘Ik voel me heel vereerd dat ik als jongste kleindochter dit in ontvangst mag nemen’, vertelt ze. ‘Ook vind ik het mooi dat het verhaal van opa en oma verteld is. Want eigenlijk zijn de vrouwen die zich in de oorlog hebben ingezet altijd een beetje onderbelicht.’
Verhalen blijven vertellen
De award heeft dus nog altijd waarde, ook postuum, 80 jaar na de bevrijding. Commandant der Strijdkrachten Eichelsheim benadrukt dat het juist nu belangrijk is om dit soort initiatieven te blijven voortzetten. ‘Als we honderd of tweehonderd jaar verder zijn, hebben we nog steeds te maken met het feit dat mensen tachtig jaar geleden dit allemaal hebben gedaan. Laten we dat nooit vergeten’, aldus de generaal. ‘Er komt een periode dat er geen mensen meer leven die zich de oorlog kunnen herinneren. En dan helpt het als we op deze manier ieder jaar kunnen terugkijken op een periode die niet al te best was in Europa.’
Luister online
