BEIJING – Jan Johan ten Have uit Onstwedde en Johannes Houwen uit Wedde zijn begonnen aan hun indrukwekkende reis naar de Chinese Muur, waar ze op 17 mei deelnemen aan de loodzware Great Wall Marathon. Daarmee wil het duo geld op halen voor Wensambulance Noord Nederland. RTV1 volgt hen op de voet. De eerste dagen in China stonden al bol van cultuurshock, humor en opmerkelijke ontmoetingen.
Zaterdag 17 mei: Episch, maar loodzwaar
Episch, fantastisch, maar ook loodzwaar. De Great Wall Marathon was een onvergetelijk avontuur.
Na een openingsprogramma met zang en dans en een ceremonie waarbij alle officials naar goed Chinees gebruik worden geëerd, klinkt om 7.50 uur het startschot op het Yin & Yang Plein in de historische vesting Chuanfangyu.
De snelste mannen en vrouwen zijn dan al twintig minuten onderweg, Jo en ik starten in de recreatieve wave 3. Het is op dat moment zonnig en een graad of 14, een temperatuur die zal oplopen tot ruim 20 graden. Volgens de organisatie ‘het beste weer uit de 22-jarige geschiedenis van de loop’, het was ook wel eens 35 graden. Mazzel dus.
We kunnen direct vol aan de bak. Al na een kilometer is er de eerste klim, vier kilometer bergop over asfalt. Daar wacht het eerste stuk muur met ruim 2500 treden, soms zeer steil. Rustig blijven, genieten van de waanzinnig mooie uitzichten en zo weinig mogelijk energie verspelen, is het devies.
We verlaten de muur en passeren opnieuw het Yin & Yang Plein. Onder luide aanmoediging gaan we op weg voor een ronde van respectievelijk 26 kilometer (hele marathon JJ) en 13 kilometer (halve marathon Jo) door het achterland. Het is daar geen marathon van Rotterdam of Berlijn, waar honderdduizenden soms rijen dik langs het parcours staan, maar de locals hebben de marathon zeker omarmd.
Onderweg staan verspreid over het parcours vele honderden mensen van heel jong tot zeer oud ons aan te moedigen. De kindertjes krijgen high-fives en Jo deelt tientallen gelukspoppetjes uit van TeamSuper Sander. De toeschouwers juichen voor iedereen, snel of recreatief. Sommige oudere Chinezen kijken nors voor zich uit, maar als je ze begroet met een vriendelijk ‘ni hao’, krijg je steevast een grote glimlach terug, vaak tandeloos.
We passeren dorpjes met krakkemikkige betonwegen, boerenlaantjes van zand en stenen en onverharde wandelpaden door de natuur. Ook krijgen we op de hele nog drie heuvels van elk ongeveer honderd hoogtemeters voor de kiezen. De laatste is nieuw toegevoegd door de organisatie, voor extra uitdaging. Of dat nou zo nodig was…
Meer en meer lopers krijgen het zwaar en wandelen stukken. Het eerste stuk Muur laat zich ook in mijn benen zo halverwege de marathon al behoorlijk voelen. Het tempo ligt laag om zo veel mogelijk kracht en energie te sparen voor de Muur deel twee: hetzelfde stuk in omgekeerde richting.
‘The pain in my legs is killing’, roept de Chinese Brit Francis mij toe als ik hem passeer op de nieuw toegevoegde beklimming. Op de Muur haalt hij mij weer in, om na een stukje samenop definitief uit mijn zicht te verdwijnen.
Ook bij het begin van de Muur deel 2 neem ik me voor om zo zuinig mogelijk te lopen. Ondanks voldoende water- en koolhydraatinname de afgelopen 35 kilometer zijn mijn kracht en energie inmiddels behoorlijk geslonken. Het eerste stuk Muur is een zeer steile stenen trap, bijna tweehonderd meter omhoog. Killing.
Desondanks geniet ik wederom van de vergezichten, wetende dat dit de laatste keer is dat ik hier kom. Het is ploegen en ploeteren, maar na zo’n drie kwartier zitten de 5164 treden erop. Nu nog vijf kilometer bergaf, wat met de afgelopen 37 kilometer in de benen ook niet echt als een lekker toetje voelt.
De finishboog op het Yin & Yangplein voelt na 6 uur, 24 minuten en 13 seconden als een verlossing. Het lichaam is leeg en ook mentaal ben ik helemaal naar de gallemiezen. Maar de ontvangst, de werkelijk schitterende medaille en de onvergetelijke ervaring maken het meer dan de moeite waard.
Vrijdag 16 mei: Rustdag, morgen is het zover
Op de rustdag voor de marathon verlaten we nog even de gebaande paden. Op zoek naar een levensmiddelenwinkel lopen we wandelend vast op een doorgaande vierbaansweg.
Met klimmen en klauteren steken we tussen het razende verkeer door over en komen via achterafstraatjes terecht waar we willen zijn. Een klein marktje wordt net afgebroken, maar in het supermarktje vinden we wat we zoeken: koolhydraatrijk, verpakt voedsel. Want of er vannacht rond vier uur, bij ons vertrek richting marathon al een ontbijt voor ons klaar staat, is nog maar zeer de vraag.
Verder vullen we de dag met luieren en voorbereidingen treffen, zoals de juiste kleding voor tijdens en na de loop, startnummer opspelden en koffers pakken. Want direct na de loop keren we terug naar Beijing voor twee laatste nachten.
We gaan op tijd naar bed, want om 3:00 scherp klinkt de telefonische wekservice, zo verzekert onze goedlachse maar onverbiddelijke reisleidster die zich Nancy laat noemen, omdat haar Chinese naam voor ons niet te onthouden en uit te spreken valt. En voor wie dan nog niet wakker is, is deze luidruchtige Chinese stuiterbal zeker weten een uitkomst.
Donderdag 15 mei: Inspectie op de Grote Muur
Inspectiedag op de Grote Muur. We wandelen het stuk dat we zaterdag tijdens de Great Wall Marathon trotseren, ondergetekende zelfs heen en terug. De uitzichten zijn adembenemend, alsof je realtime in een film loopt. Een paar stukjes van het pad zijn slecht en in onderhoud, de rest is goed begaanbaar.
Hoe de overige 26 km van het parcours eruit zien, blijft nog even een verrassing. De verwachte maximum temperaturen zijn vandaag nogmaals naar beneden bijgesteld, afhankelijk van de weerapp naar 19 tot 23 graden. Ze mogen wat mij betreft gelijk krijgen.
Het verkeer in Beijing was een chaos, maar buiten de stad is het inferno zeker zo groot. Onderweg naar de Muur tegemoetkomers onze bus links en rechts op kruispunten. Snelheidsbeperkingen en andere verkeersregels lijken naar eigen inzicht toepasbaar. Onze chauffeur heeft de zaak echter prima onder controle, zo goed dat we in een bergdorpje tegen elkaar verzuchten dat het ook wel wat kalmer aan mag.
Op een driesprong van een bergweg is precies genoeg ruimte voor een fruitkraam. Klanten parkeren er naar eigen inzicht en sjokken vervolgens doodgemoedereerd over straat. Hoewel onze chauffeur de touringcar bestuurt alsof hij in een rallywagen rijdt, negeren de wandelaars het aanstormende gevaarte volledig. Het blijft ons verbazen dat we nog geen enkel verkeersongeluk hebben gezien.
Ons nieuwe hotel is zeer luxe, maar ligt aan de rand van provinciestad Jizhou. Het restaurant is niet al te best, maar in de nabije omtrek is geen alternatief te vinden. Morgenavond maar met een taxi de stad in, want voor de marathon van zaterdag moeten er weel koolhydraten worden gestapeld. En dan het liefst in een vorm die ook de smaakpapillen een beetje vertroetelt.
Woensdag 14 mei: Marathon komt steeds dichterbij
De marathon komt nu serieus dichtbij. Vandaag druppelen de medelopers van Loopreizen en Albatros binnen in hotel Beijing Guangxi, waarheen wij vanochtend ook verkasten.
Van de organisatie kregen we ons marathonpakket met startnummer (Jo 1310 en JJ 308) en deelnemersinfo. En de mededeling dat de bus morgen om 6.30 uur scherp vertrekt voor Inspectiedag op De Muur. ‘Voor 6.00 uur uitchecken en 6.00 uur scherp aan de ontbijttafel’, luidde de opdracht van de verder uiterste aimabele Albatros-man. Hij kreeg van ons een militaire groet.
Onze officiële documentatie voor het Tiananmenplein (Plein van de Hemelse Vrede) bleek – na een eerdere, mislukte poging – na veel vijven en zessen eindelijk in orde.
De in een voorgaande post genoemde, opmerkelijke beveiligingsoperatie bleek nog maar het topje van de ijsberg. We moesten in, op en rond het plein met Mao-mausoleum (helaas gesloten), de Grote Volkszaal (het parlementsgebouw, wat democratischer klinkt dan het is) en de Verboden Stad (ingericht als museum met 1,6 miljoen stukken, we sloegen even over) vaker ons paspoort laten zien en onze tassen laten inspecteren dan in de afgelopen tien jaar bij elkaar.
Eigenlijk best logisch voor een locatie waar de bom in het verleden menigmaal letterlijk én figuurlijk barstte in een politiestaat, met naar schatting veertigduizend bezoekers per dag. Het was allemaal wederom bijster indrukwekkend.
De eerste dagen in China
De reis begon met een comfortabele vlucht met Emirates, inclusief een tussenstop in Dubai in de imposante dubbeldeks Airbus A380. Eenmaal in Beijing wachtte een compleet andere wereld. De smog was voelbaar dik, de taxi’s chaotisch en cash geld vrijwel nutteloos. Gelukkig werkte onze glimlach net zo goed als een vertaalapp: uiteindelijk bracht de chauffeur ons veilig naar het hotel.
Beijing blijkt een stad vol tegenstellingen. Enerzijds is er strikte controle: bij elk metrostation word je gescand alsof je een staatsgeheim vervoert. Anderzijds zijn de inwoners bijzonder vriendelijk. Een behulpzame local schoot direct te hulp toen we verdwaald raakten bij de kaartautomaat, en een eenvoudig “xiè xiè” toverde een glimlach op het gezicht van een norse winkelier.
Tussen het trainen door – soms al bij zonsopkomst in de brandende hitte – verkenden we culturele hoogtepunten zoals de Verboden Stad (waar we nog niet binnenkwamen) en het Zomerpaleis. Ook het bezoek aan de Lama Tempel leverde indrukwekkende beelden op van biddende mensen, vuurschalen vol wierook en souvenirwinkels met wachtrijen.
De opvallende marathonshirts met teksten in het Chinees en Engels zorgen voor onverwachte interacties. Mensen geven ons duimpjes, lachen, spreken ons aan, of denken dat we vloeiend Mandarijn spreken. We voelen ons soms toeristische attracties op zichzelf – kinderen staren, mensen vragen om foto’s, en zelfs een groep dove Britse toeristen wilde met ons op de foto.
Luister online
