In het fenomenale Un Monde valt er geen seconde te ontsnappen aan de wrede wereld van de basisschool. Thuis bestaat in Un Monde niet. De kantine, de sportzaal, het schoolplein, dat is de arena waar de film zich afspeelt. Plekken waar de volwassenen hun aandacht moeten verdelen over te veel kinderen, en waar talloze hoekjes zijn waar pestkoppen buiten het zicht kunnen opereren. Zij heersen over hun territorium, aan de hand van ongeschreven wetten. Verhalen over klasgenootjes die in de zandbak zijn begraven klinken er helemaal niet zo onrealistisch.

Ze zijn waanzinnig goed, de kindacteurs Günter Duret en Maya Vanderbeque. Vooral de laatste heeft een gezicht waar je naar kunt blijven kijken, ze schakelt zonder woorden van stuurs naar verward, van zorgelijk naar boos. Un Monde toont hoe zij worstelt om zich in deze omgeving tot haar gepeste broer te verhouden. Hoe loyaliteit en lijfsbehoud voortdurend met elkaar in conflict zijn. Een mustsee voor iedereen die met pesten te maken heeft of heeft gehad.