Direct naar de inhoud.

Sexy kleding voor mensen met beperking krijgt groot podium

F: EDC

Veendam – Erotische webshop EasyToys start vandaag met de verkoop van een nieuwe kledinglijn speciaal voor mensen met een handicap. Het gaat om hold-up panty’s van Panty Pushers, opgericht door Sarah Kingma die leed aan de ziekte MS. De samenwerking is bedoeld om seksualiteit van mensen met een beperking uit de taboesfeer te halen. De totale winstopbrengst van de panty’s doneert EasyToys aan Kingma zodat zij haar lijn kan uitbreiden.

De missie van startup Panty Pushers is ervoor zorgen dat alle vrouwen de mogelijkheid hebben om te kunnen stralen en zich sexy te voelen, ook als zij in een rolstoel zitten. Op 22-jarige leeftijd kreeg Kingma de diagnose Multiple Sclerose (MS). “In één klap stond mijn leven op zijn kop. Ik merkte dat veel mensen door mijn rolstoel mij alleen nog als gehandicapt zagen, terwijl ik veel meer ben dan dat”, vertelt Kingma. De Emmense startte vorig jaar vanuit haar huis met de verkoop van hold-ups panty’s die ook voor vrouwen met bijvoorbeeld een prothese of een stomazakje fijn zitten. “Uiteindelijk wil ik een hele lijn aantrekkelijke hulpmiddelen op de markt brengen voor mensen met een fysieke beperking waarmee ze wél gezien willen worden. Panty’s zijn nog maar het begin.”

Droomsamenwerking

Toen Eric Idema, CEO van EDC Retail waar EasyToys onder valt, het telefoontje van Sarah binnenkreeg, twijfelde hij geen moment: “Haar idee sluit goed aan bij onze missie om seksualiteit op een leuke en speelse manier bespreekbaar te maken. Zij richt zich daarbij op een specifieke doelgroep die zij als geen ander begrijpt en is bovendien, net als wij, een tikkeltje rebels. We zijn dan ook trots dat wij haar op deze manier kunnen helpen haar droom te verwezenlijken.” Het in Veendam gevestigde EasyToys gaat de panty’s een jaar lang exclusief verkopen via de eigen webshop en die van zusterbedrijf Pabo.nl. Idema verwacht in die tijd zeker 5000 stuks te verkopen.

“We vinden het natuurlijk fantastisch dat wij haar producten mogen aanbieden. Maar nog belangrijker vinden wij het dat iedereen Sarahs verhaal hoort”, vervolgt Idema. “Daarom stellen we ook onze website en YouTube-kanaal ter beschikking voor blogs en vlogs van Sarah.” EasyToys is met meer dan 100.000 bezoekers per dag en een aanbod van meer dan 14.000 erotische artikelen de grootste erotiekwebshop van de Benelux. “Onze webshop is ervoor om iedereen een plezierig seksleven te bezorgen, dus ook degenen die lichamelijk beperkt zijn”, legt Idema uit. “Met Valentijn voor de deur hoop ik dat deze panty’s eraan kunnen bijdragen dat werkelijk iedere vrouw zich op deze dag bijzonder voelt.”

Taboe doorbreken

“Als influencer optreden voor EasyToys is een geweldige kans die ik maar al te graag aanpak”, reageert Kingma. “Seksualiteit zie ik als een eerste levensbehoefte, maar kan een stuk ingewikkelder zijn voor meiden die net zoals ik te maken krijgen met een beperking. Ik vond maar moeilijk mensen die mij hier advies over konden geven. Er rust toch een taboe op en dat kan eigenlijk echt niet meer in 2021. Iemand moet opstaan en zeggen ‘schaam je niet’. Ik word daarom graag de Nienke Plas voor deze groep vrouwen.”

In 2019 heeft de kersverse ondernemer dankzij een door haarzelf opgezette crowdfunding een zware stamceltransplantatie kunnen ondergaan in Moskou, waardoor ze niet langer een rolstoel nodig heeft. “Ik kan inmiddels weer alles wat ik vroeger ook kon, maar het was een zware tijd. De Emmense uitdrukking ‘beuk ‘m door de panty’ hield me in die tijd strijdlustig”, legt Kingma uit. “Hoe treffend is het dat ik nu met hold-up panty’s iets kan terugdoen voor mijn lotgenoten.”

Over Panty Pushers

De 36-jarige Sarah Kingma richtte in 2019 Panty Pushers op met als doel Nederlandse vrouwen met een fysieke uitdaging het podium te bieden dat ze verdienen. De Emmense ondernemer besloot na 16 jaar lang gehandicapt te zijn geweest door de gevolgen van Multiple Sclerose (MS) om een stamceltransplantatie te ondergaan in Moskou. Hiermee heeft ze naar eigen zeggen een tweede kans in het leven gekregen. Die kans wil Kingma benutten om uiteindelijk een webwinkel op te zetten waar mensen de mogelijkheid krijgen om hippe hulpmiddelen aan te schaffen waarmee ze gezien willen worden.

 

Datum 12 februari 2021 Rutger Breider

Column: Zelfspot tot in de kist

F: Ella Mlynarczyk

COLUMN – Hielke Bosch schrijft wekelijks een column vanuit het perspectief van zijn beperking Achondroplasie (groeistoornis) en alles daaromheen. Deze column is elke zaterdag te horen bij het RTV1 radioprogramma ‘1 op Zaterdag’ en hier te lezen:

In de huidige samenleving begin ik echt de humor te missen. Steeds meer grappen, vormen zich tot een rel van astronomische proporties. Nederland is verdeelder dan ooit, en bij sommige oorzaken denk je we eens; jongens waar hebben we het nu over? Een grapje uit een oude tv-serie of een oude Drentse man met het hart op de tong. Achter iedere boom wordt er gezocht naar een bos en de woorden nuance en relativering zijn we, mede door alle sociale media, helemaal kwijt.

Hoe het dan beter kan? Misschien is een beetje meer zelfspot en humor? Die twee dingen maken het huidige tijdsbeeld namelijk een beetje lichter. En dat mag ook wel wat het begint zo langzamerhand zwaarder te worden dan de coronakilo’s van Gerard Joling. 

Een goed voorbeeld van goede zelfspot vind ik Roel van Velzen deze week bij Beau. Die liet even zien hoe hij de samenleving kon helpen door met zijn 1,5 meter aan lengte mensen kon helpen de 1,5 meter regel te handhaven door er simpelweg tussen te liggen. Hij liet ook maar meteen even een voorproefje zien door pontificaal op de studiovloer te gaan liggen. Dit tot grote hilariteit onder de mensen aan tafel en daaromheen.

Ik voelde een gevoel van opluchting toen ik dit zag, ik dacht; hehe gelukkig iemand die het allemaal niet zo zwaar opneemt. Zo sta ik er zelf ook in, je moet het allemaal niet te zwaar maken en juist de humor van dingen in zien. Op iedere slak zout leggen is ook een optie in het leven, maar of je het daar nou leuker op maakt, is de vraag.

Zo zijn er mensen die ook liever geen zelfspot zien, ik krijg het ook nog wel is te horen. ‘Je moet niet zoveel grappen over je lengte maken, daarmee doe je andere kleine mensen tekort’ zeggen ze dan. Nu schiet ik vaak al in de lach door het stukje ‘tekort doen’ maar dit terzijde. Ik blijf van mening dat je beter om je beperking kan lachen dan erom huilen of mails naar Hilversum sturen dat ze er ook daar geen grappen meer over mogen maken.

Met die vorm van humor kun je namelijk mensen soms beter uitleggen hoe het allemaal in elkaar zit, en hoe jij het klein zijn ervaart. Dat is de kracht van humor, je neemt de kracht van vooroordelen en discriminatie weg door er gewoon om te lachen. 

En natuurlijk is het niet altijd een pretje om 1 meter 24 te zijn, maar moeten we het daar dan maar de hele dag over hebben? Ik heb genoeg meegemaakt om te weten dat het leven daar veel te kort voor is.

Laatst kwam iemand naar me toe met de ‘tip’ dat ik ‘niet zoveel gebruik moet maken van mijn lengte’. Ik heb diegene maar meteen even de tip teruggegeven om z’n mond te houden. ‘Je moet van je zwakte je kracht maken’ zo zei de 1 meter 40 lange hardcore-dj Marco uit Emmen deze week bij RTV Drenthe. En bij die uitspraak sluit ik me met alle plezier bij aan.

Fijne vakantie allemaal en onthou; hou het licht en wees een beetje lief voor elkaar.

Datum 4 juli 2020 Hielke Bosch

Kleine Column: Een beperking in (Corona)crisistijd

F: Ella Mlynarczyk

COLUMN: Hielke Bosch schrijft wekelijks een column over zijn beperking Achondroplasie (groeistoornis) en alles daaromheen. Deze column is wekelijks te horen bij het radioprogramma 1 op zaterdag en hier te lezen:

Ik krijg de laatste tijd nog wel is de vraag of ik nou ook in de risicogroep van het coronavirus val. En het antwoord is eigenlijk ja en nee. Ja want over het algemeen genomen hebben mensen met Achondroplasie een slechtere weerstand dan anderen. Maar gelukkig gaat deze beker aan mij voorbij want gek genoeg heb ik hier helemaal geen last van. Helaas zijn er veel andere mensen met een beperking die wel binnen die risicogroep vallen en nu noodgedwongen thuiszitten in quarantaine.

En die groep wilde ik toch even uitlichten in deze Coronacrisis tijd. Want het is van het allergrootste belang dat we deze groep mensen niet vergeten. Naast het feit dat kans op besmetting voor hun een groot probleem is, is ook de sociale isolatie een pijnpunt. Het is voor deze doelgroep normaal al moeilijk om in het dagelijks leven mee te draaien en dat is nu nog is tien keer erger geworden. Er is geen arm meer om hun heen, geen gezellig praatje of leuke activiteiten. Het is voor ons een risico om naar buiten te gaan maar het is voor deze risicogroep levensgevaarlijk. Denk hierbij bijvoorbeeld aan mensen met een spierziekte, dwarslaesie of mijn eigen beperking Achondroplasie dus. Deze mensen hebben bijvoorbeeld een verhoogd risico op luchtweginfecties van virale oorsprong, bijvoorbeeld bij zo’n virus als het coronavirus.

Daarnaast is er ook nog het probleem dat er ook meervoudig gehandicapte kinderen zijn die tot 6 april (en waarschijnlijk nog wel langer) helemaal geen bezoek mogen ontvangen omdat ze in een instelling wonen. Al die tijd zonder familie en vrienden is vooral op die jonge leeftijd een gigantische klap in je gezicht. Vaak kunnen ze hun ouders een tijd lang niet zien.

Daarom is het nu van het allergrootste belang dat we deze mensen niet vergeten. Dus daarom ook de oproep van mijn kant; mocht je iemand kennen die in deze situatie thuiszit stuur even een appje, pleeg even een belletje of doe even een boodschapje. In deze tijden vooral, kleine moeite groot gebaar. En dat geldt natuurlijk ook voor alle andere risicogroepen.

Datum 21 maart 2020 Hielke Bosch

Kleine Column: ‘Ode aan de ouders’

COLUMN – Hielke Bosch schrijft wekelijks een column over zijn beperking Achondroplasie (groeistoornis) en alles daar omheen. Deze column is wekelijks te horen bij het radioprogramma 1 op zaterdag en hier te lezen:

Het vervelende aan het hebben van een handicap is dat niet alleen de beperkte zelf er last van heeft. Ook de ouders worden in deze wereld geslingerd. Ik heb in mijn tijd op een school voor mensen met een beperking genoeg van deze ouders gezien. Ouders van ‘zorgenkindjes’. Die in hun leven met bijna niks anders meer bezig kunnen zijn. Bezig zijn met het heden maar ook met hoe de toekomst voor hun kind eruit gaat zien en ondertussen bezig met de muur van bureaucratische zorginstanties, tegenwerkende organisaties en administratieve rompslomp, een slopende rollercoaster maar toch blijven lachen. Dat is moeilijk maar misschien ook wel de kracht. 

Zelf was ik in het begin van mijn leven ook zo’n zorgenkindje, gelukkig zijn die tijden voorbij, maar mijn ouders zullen ook vast op die moeilijke momenten aan mijn toekomst hebben gedacht. Gelukkig is er nog die geweldige medische wetenschap die zo af en toe kleine wonderen kan verrichten.

In veel gevallen speelt er ook nog iets mee, er zijn vaak nog meer kinderen in het gezin en ook die moeten hun aandacht krijgen. Het verdelen van de aandacht is dan ook hogere wiskunde te noemen als je van ziekenhuis naar operatiekamer en van Fysio naar de uitslaapkamer moet gaan voor de zoveelste behandeling van je kind. En ondertussen rekening houden met werk en dus je andere kinderen. En maar blijven lachen…

Daarom nu ook even een Ode aan deze ouders, ik hoor mensen vaak klagen over hun werk en hoe zwaar het is. Maar geloof me dat valt bij het bovengenoemde in het niets. 

En als je denkt alles gehad te hebben krijg je altijd nog mensen met hun ‘advies’, die azijnzeikers die het altijd zoveel beter weten en je maar even vertellen hoe je je kinderen moet opvoeden en verzorgen. Iemand vroeg mij ooit waarom mijn ouders mij op een speciale school hadden gedaan. “Dat is toch helemaal niet nodig als ik je zo zie”. Aan die mensen heb ik maar 1 boodschap; houdt je klep en donderstraal op! Je weet niet hoe dat soms slopende leven voor zowel ouder als kind is. Het is een wereld waar maar 1 ding telt: je staande houden en doorgaan. Doorgaan met de strijd en ondertussen dus lachen.

Deze ouders weten het beste wat ze doen er zijn namelijk 2 dingen die je helpen en dat is je instinct en de onvoorwaardelijke liefde voor je kind. 

Datum 15 februari 2020 Hielke Bosch

‘Kleine Column’: Lichtpuntjes

COLUMN – Hielke Bosch schrijft wekelijks een column over zijn beperking Achondroplasie (groeistoornis) en alles daaromheen. Deze column is te horen bij het radioprogramma 1 op zaterdag en hier te lezen:

Opvallende lezers zullen het misschien opgevallen zijn dat mijn columns afgelopen jaar een beetje veranderd zijn. Waar ik begon met wat meer persoonlijke verhalen en dingen die me aan mijn eigen beperking ergerden ben ik meer gaan schrijven over het bredere spectrum van een beperking hebben en waar de maatschappij, overheid etc. in tekortschiet. Ik ben dit gaan doen omdat ik dat laatste eigenlijk belangrijker vindt dan alleen maar mijn eigen beperking. Want er zijn grotere problemen. Tussen 2 haakjes voor iedereen die de begin columns leuker vonden, geen zorgen ik zal af en toe nog wel even een persoonlijke ergernis aan het papier toevertrouwen.

Maar nu ter zake; ik las deze week bij onze collega’s van RTV Drenthe een artikel waar ik intens gelukkig van werd. In het dorpje Schoonoord waren een aantal leerlingen die op het spontane idee kwamen om is te ervaren hoe het is om in een rolstoel te zitten. In de sporthal van het dorp kregen kinderen van de scholen  CBS De Slagkrooie en OBS Burgemeester S.J. van Royenschool dan ook ‘rolstoelles’. ’s Morgens begonnen ze met een uitleg en vertelde Mathijs Sprakel uit Hoogeveen, die zelf in een rolstoel zit, hoe het is en dat mensen met een handicap zeker niet zielig zijn. Een heel belangrijk detail dat af en toe vergeten wordt naar mijn mening. ’s Middags mochten de kinderen zelf in een rolstoel plaatsnemen voor een speciale les.

Dit soort dingen vindt ik nou van die lichtpuntjes die mijn hart sneller laten kloppen. Deze kinderen verdienen dan ook een vette pluim en hebben maar even laten zien dat er ook jongeren zijn met inlevingsvermogen en een gezonde dosis aan nieuwsgierigheid. Ik zou zelf mensen graag les geven in hoe het is om klein te zijn, maar ik denk dat ik daarbij de praktijkles oversla want om iedereen nou op hun knieën te laten lopen is ook weer zoiets.

Ik ben blij dat er ook nog lichtpuntjes zijn om over te schrijven, maar iets minder leuk vind ik dat als je het AD openslaat wederom moet lezen dat er uit nog een rapport van de VN moet blijken dat mensen met een beperking het steeds slechter hebben in Nederland. We zijn op de goede weg maar lang nog niet bij de finish, helaas….

Datum 2 februari 2020 Hielke Bosch

Marjan ten Seldam is Knoalster van het jaar

F: Marc Dol / RTV1

STADSKANAAL – Marjan ten Seldam uit Alteveer is dinsdagavond 7 januari verkozen tot ‘Knoalster van het Jaar 2019’. Ten Seldam runt in Stadskanaal het restaurant ‘Lekker Anderz’ waar mensen met een beperking werken. Deze mensen krijgen daar de mogelijkheid om hun talenten te benutten en om zich verder te ontwikkelen in de maatschappij. 

De Kanaalstreek

De bekendmaking werd gedaan tijdens de nieuwjaarsreceptie van de gemeente Stadskanaal door burgemeester Froukje de Jonge. De nieuwjaarsreceptie werd gehouden in het theater Geert Teis. De verkiezing ‘Knoalster van het Jaar’ wordt jaarlijks georganiseerd door Paul Abrahams van de krant en website ‘De Kanaalstreek‘ in samenwerking met de gemeente Stadskanaal.

Genomineerden

Marjan ten Seldam neemt het stokje over van Ben Schomaker uit Musselkanaal. Daarvoor werden Deddy Kruize en Wim Elzen gehuldigd als Knoalster van het jaar. De overige (overgebleven) genomineerden waren  Erik Roelfsema, Nico Wiersema, Gert Grimmius en Christiaan Sterenborg.

De drukbezochte nieuwjaarsreceptie van de gemeente Stadskanaal werd dinsdagavond ‘rechtstreeks’ uitgezonden op de televisie via streekomroep RTV1 en werd gepresenteerd door Marcel Nieuwenweg.

Foto’s Marc Dol – RTV1:

 

 

Datum 8 januari 2020 Bert Jan Brinkman

Kleine Column: Kijktuig 2.0

COLUMN: Hielke Bosch schrijft wekelijks een column over zijn beperking Achondroplasie (groeistoornis) en alles wat daarbij hoort. Deze column is wekelijks te horen bij het radioprogramma 1 op zaterdag en hier te lezen:

Ik heb besloten om voor mijn eerste column van 2020 een oud verhaal af te stoffen. Namelijk de oplettende lezer zal gemerkt hebben dat deze titel al eerder voorbij is gekomen. Mijn allereerste column van begin 2019 noemde ik ook al Kijktuig. Het is nu, bijna een jaar later, tijd om te kijken hoe het ervoor staat. Oftewel: ‘Kijktuig 2.0’

Kijktuig is de naam die ik mensen geef die het niet kunnen laten om mij na te kijken. Misschien heb je het wel is gezien, er komt iemand voorbij die iets anders is dan de rest en mensen eromheen kunnen zich niet bedwingen om bijna kwijlend met open mond deze mensen na te staren. Of misschien heb je het zelf meegemaakt om zo aangekeken te worden. Het is in mijn mening dan ook één van de meest vervelende dingen aan een beperking hebben. En helaas is er het afgelopen jaar weinig veranderd, ook in 2019 konden mensen het niet laten om als een soort ‘Boyband fan’ mij na te staren en te wijzen.

En dan heb ik het nog niet eens over de kinderen. Ik snap dat zij nieuw zijn in deze wereld dus voor hen is het dan ook vreemd. Logisch, hoewel het misschien een idee zou zijn om het deze nieuwe generaties te leren dat er mensen zijn die er anders uitzien en wat een handicap nou eigenlijk is. Kinderen leren tegenwoordig alles op school van rekenen tot handenarbeid en van lezen tot seksuele voorlichting. Maar waarom is het zo gek om ze te leren dat er ook mensen in de wereld zijn die er anders uitzien, of zich anders gedragen door een beperking. Zo kunnen kinderen er mee leren omgaan en vinden ze het uiteindelijk normaal. Een tip aan ouders is dan ook; als een kind door de supermarkt schreeuwt: ‘mama/papa moet je nou eens kijken wat daar loopt!’ praat er dan met ze over en trek ze niet weg uit schaamte. De schaamte is begrijpelijk maar geloof me; ik ben er in ieder geval aan gewend. Een kind is nou eenmaal eerlijk en zegt wat hij of zij denkt. Ergens heb ik daar ook wel bewondering voor.

Maar nog even terug naar het kijktuig. Kap er nou is mee! Ik snap dat er mensen zijn die het misschien nog steeds vreemd vinden maar kom dan naar me toe en stel een vraag in plaats van als een halve holbewoner te staren. Ik vind het echt niet erg om een vraag te beantwoorden. In tegendeel, ik heb liever dat mensen vragen dan oordelen. Mijn beperking is nou eenmaal zeldzaam en ik leg het dan ook met groot plezier uit, om zo het kijktuig van de straat te krijgen.

 

Datum 4 januari 2020 Hielke Bosch

Blije gezichten tijdens karaoke voor mensen met beperking

Bert Drenthe – (F: Joop Gossen/ RTV1)

STADSKANAAL – (audio) – Afgelopen zaterdag zagen medewerkers van de Stichting DWS Stadskanaal louter blije gezichten bij hun cliënten. Onder leiding van Bert Drenthe werd het in de zaal van Partycentrum Gossen namelijk één groot feest! Disco en Karaoke voor mensen met een beperking. Het werd een groot succes.

Zwak

Joop en Ineke Gossen hebben een zwak voor deze groep mensen. Ze stellen de zaal dan ook graag beschikbaar. “Waar moeten ze anders heen?”, zegt Ineke. “Ze vallen overal net buiten. Naar een regulier uitgaanscentrum kunnen ze eigenlijk niet. Buiten de eigen organisatie wordt er nauwelijks iets voor hun georganiseerd. En als er iets georganiseerd word kunnen ze er maar moeilijk komen!  Ouders zijn niet altijd beschikbaar en taxibusjes kosten geld.

Plezier

Catharina Woortman (penningmeester van DWS) is het hier mee eens en vult aan: “Als er al taxibusjes beschikbaar zijn.. Vaak worden deze mensen veel te laat gebracht en moeten ze alweer instappen voordat het feest ten einde is!” Ina Deuring, de nieuwe voorzitter van DWS, knikt bevestigend. “Ik las een advertentie waarin deze stichting een voorzitter zocht. Dan is de nood toch wel hoog!?! Het is prachtig te zien hoeveel plezier deze mensen hier vanavond hebben. Daar doe je het voor.”

Secretaris gezocht

Rond 21.00 uur was het feest ten einde. Iedereen gaat met een grote glimlach op het gezicht weer naar huis.
Ineke Gossen verklapt ons nog een geheimpje. “Dit is wat mij betreft niet de laatste keer. Ik ga me sterk maken voor een vervolg. “Kijk voor meer informatie op www.dwsstadskanaal.nl Er is ook een vacature voor een secretaris..

Alex Bos doet verslag tijdens de karaoke

 

Datum 15 maart 2017 Bert Jan Brinkman

Help De Kwinne doppen sparen voor KNGF Geleidehonden

KNGF hondSTADSKANAAL – Jongerencentrum De Kwinne spaart doppen voor KNGF Geleidehonden. De gehele opbrengst komt ten goede aan de opleiding van geleidehonden. Iedereen die mee wil sparen, kan zijn doppen bij de Kwinne aan de Luxemburglaan 103 in Stadskanaal, inleveren.

Alle plastic doppen en deksels mogen ingezameld worden.
Bijvoorbeeld:
– Mineraal- of spuitwater
– Frisdrankflessen
– Melk- of yoghurtpakken
– Fruitsappakken
– Sportdrank
– Wasmiddelen (zowel de doppen van de flessen als het doseerdopje)
– Zepen en shampooflessen
– Deo-en spuitbussen
– Slagroombussen
– Pindakaas- en chocoladepastapotten

Hoe inleveren?
De doppen dienen schoon en droog ingeleverd te worden, omdat de zakken vaak langdurig bij de inzamelpunten opgeslagen staan. Tevens wordt dringend verzocht om de doppen in één zak aan te leveren en niet in kleine losse zakjes. Dit bespaart het inzamelpunt en de KNGF-chauffeurs heel veel tijd. In sommige dopjes zitten kartonnen- of metalen lipjes, deze moeten ook verwijderd worden.

Waarom mogen er alleen plastic doppen worden gespaard?
De reden hiervoor is dat doppen met 100% zekerheid bestaan uit bepaalde grondstoffen die het recyclebedrijf van ons aanneemt en waar KNGF Geleidehonden vergoeding voor krijgt. Andere plastic voorwerpen vervuilen de lading en brengen hierdoor extra kosten met zich mee.

Wat wordt er na recycling van de doppen gemaakt?
Van de doppen worden plastic pallets gemaakt. Het plastic recyclen is milieubewust want het spaart bomen die anders voor de pallets waren gebruikt.

Wegens het grote landelijke succes zit er geen einddatum aan de actie

logo KNGFKNGF Geleidehonden
Het is de missie van KNGF om zoveel mogelijk mensen met een beperking een beter leven te geven met een speciaal opgeleide hond. Een (geleide)hond vergroot de bewegingsvrijheid en zelfstandigheid.

 

De basisopleiding van een geleidehond kost 5.000 euro. Zo krijgt het hondje in zijn eerste levensjaar een goede basis die onmisbaar is om geleidehond te worden. Alle kosten zijn hierin inbegrepen; te denken aan voer, medische onkosten en professionele begeleiding van het pleeggezin en KNGF-instructeurs. Voor deze basisopvoeding zijn ongeveer 8 miljoen doppen nodig. Inmiddels is ruim 40.000 kilo aan doppen ingezameld. Dit betekent één basisopleiding voor twee geleidehonden!

De Kwinne is van dinsdag tot en met vrijdag geopend.

www.geleidehond.nl

Datum 8 december 2015 Redactie

8e Truckrun groot succes

Foto: M. Dol - RTV-S
Foto: M. Dol – RTV-S
Foto: M. Dol - RTV-S
Foto: M. Dol – RTV-S
Foto: M. Dol - RTV-S
Foto: M. Dol – RTV-S

TWEEDE EXLOËRMOND – Zondag 15 juni vond de 8e truckrun vanuit Tweede Exloërmond plaats.

De rit voor mensen met een beperking startte op het Noorderdiep in Tweede Exloërmond, vlak bij de brandweerkazerne. De rit ging vanaf daar naar Musselkanaal en vervolgens door Valthermond terug naar Tweede Exloërmond.

In Musselkanaal ontvingen de bijrijders een verassing aangeboden door de Supercoop.

Datum 15 juni 2014 Marc Dol


-advertenties-

NIJM Webdesign Stadskanaal