Donderdag diende in de rechtbank een verkrachtingszaak. Dat wil zeggen: Zou dienen. Ware het niet dat de verdachte, na behoorlijk en herhaaldelijk oproepen niet verscheen. Ook zijn advocaat was niet aanwezig. Dat is niet zo netjes en heel vervelend voor het wachtende slachtoffer van nu 23 jaar. De verdachte is gematcht met een DNA profiel waardoor hij kon worden opgepakt. Het OM heeft de verdachte opgeroepen op zijn adres. Dat adres klopt. Hoewel, hij woont nu tijdelijk ergens anders. Hij zit in een gevangenis in Breda. Hij zit dus alweer vast voor een ander delict. Zo gaat dat als we niet snel en juist handelen. Dan flikken ze het een na het ander. De zaak wordt binnen nu en een maand of twee, drie opnieuw behandeld. Zo ’n haast is er niet. De man zit vast immers. Dat doet me denken aan deze zaak.

2012. Interview met een verkracht meisje van 13.

Vijf jaar TBS met dwangverpleging krijgt hij voor de ontvoering en de verkrachting van een 13-jarig meisje. Ik noem haar Iris. Fris jong ding met een enorme bos donkere krullen en donkere ogen. Er zit iets van angst in. Nog steeds. Ze is nu 14 jaar jong. Heeft meegemaakt wat geen enkel meisje of vrouw wil meemaken. Haar vader kijkt naar haar en dan naar mij. “Laat mij maar niet met hem alleen, ik heb maar tien tellen nodig.” Duidelijke taal van een woedende maar ook verdrietige vader. “Is toch veels te weinig, vijf jaar? TBS? Laat me niet lachen. Gaan ze hem nog onderzoeken ook. Nou daar heb je geen vierhonderd euro kostende psycholoog voor nodig, dat weet ik je wel te vertellen. We hebben zulke gasten op de kost, man. Dag in dag uit. Met een beetje goed gedrag loopt hij er zo weer en grijpt ie de volgende. Maar ik kan je vertellen; ik weet alles van de zaak. Mocht de klootzak (meer…)