COLUMN – Hielke Bosch schrijft wekelijks een column, deze is elke zaterdag te horen bij de radioshow ‘1 op Zaterdag’ en hier te lezen:

Verwarring, slechte communicatie en veel stress, zo kan ik een examen in coronatijd voor mij het beste omschrijven. Na een aantal jaar een MBO opleiding te hebben gevolgd was het in 2020 tijd om maar is examen te gaan doen. Maar daar was het woord dat bijna niemand meer kan horen; Corona! Maar zag mijn examen er dan uit? Nou allereerst heb je een aantal praktijkexamens. Deze moesten veel later dan gepland plaatsvinden. En dan heb ik het over praktijkexamens, dus geen theorie via zoom op afstand maar naar Groningen om je eigen fotografie studio klaar te zetten. Even tussendoor; dit is echt de hel als je 1 meter 24 bent. De examinator keek dan ook wel een beetje verbaasd op toen hij mij op een hoge ladder zag balanceren om een lamp goed te zetten. Ja jongens het is niet via de richtlijnen maar je moet wat.

En dit examen doen kon gebeuren vanaf mei toen het Coronavirus zachtjes aan op zijn retour was. Dus mondkapje op en die bus in. Je doet op school je examen, waarbij de 1,5 meter door sommige mensen in die school wel even vergeten wordt, maar dit terzijde. 

Het nadeel is dat alles een beetje haastje repje moet, dus wees dan ook niet verbaasd als je 4 dagen van tevoren pas weet hoe je examen er uit komt te zien. Maar goed dan heb je je praktijkexamen gedaan, het mondkapje kan weer op en weer naar huis. En dan is het wachten…. wachten….. en wachten. Cijfers krijg je niet op school te horen maar via een app op je telefoon. Iedere dag check je die app zo’n 267 keer en iedere keer weer niks. Tot je uiteindelijk als je weer een keer naar school moet, maar is aan een docent/examinator vraagt wat je cijfer is. Die vervolgens na een aantal minuten zoeken in het systeem je het goede of slechte nieuws in je voortgang kan mededelen. 

En dat laatste was misschien wel het ergste aan examen doen in coronatijd. De onwetendheid, en de stress die het oplevert. Je moet elke dag wachten op mailtjes (die vaak niet komen), mailtjes sturen (die vaak niet beantwoord worden) en op afstand formulieren regelen om je portfolio op orde te maken.

Je merkt aan alles dat ook school niet goed weet wat ze met deze situatie aan moeten. Dit zie je natuurlijk ook wel aankomen, want toen ik een aantal jaren geleden studievertraging opliep door een operatie, wisten ze ook niet echt hoe de begeleiding daarin moest gaan. Ergens natuurlijk begrijpelijk, maar dit is wel een wake-up call om draaiboeken te gaan maken voor dit soort situaties waarin examens op de schop moeten. Want als je de virologen mag geloven, is een nieuwe golf niet uit te sluiten. En wie weet wanneer die de kop opsteekt. Dan moeten natuurlijk ook niet alleen de scholen aan de bak maar er ligt hier ook een schone taak voor het ministerie van onderwijs.

Maar gelukkig is al mijn stress niet voor niets geweest, ik kreeg namelijk te horen dat ik geslaagd ben. Vreemd is het wel, want je hoort het via een appje. Slagen nieuwe stijl kunnen we het dus wel noemen. 

Ik hoop dan ook echt voor de studenten die volgend jaar examen moeten doen en ook wel voor de docenten dat het Coronavirus eindelijk voor eens en voor altijd z’n biezen heeft gepakt. Want deze vervelende stress door zo’n klote virus wil je iedereen besparen.