STADSKANAAL – Een nieuwe show van Ellen ten Damme betekent meer liedjes, fysieke uitdagingen en visueel spektakel. Want zolang de zangeres nog een spagaat kan doen, denkt ze er niet over om op een kruk liedjes te gaan zingen. Voor ‘Thuis bij Ellen’ haalt de artiest wederom alles uit de kast om haar publiek te entertainen. ,,Ik vind dat ik het verplicht ben aan mijn publiek om iets bijzonders neer te zetten.” 24 april speelt Ellen in het Geert Teis. We zochten haar alvast op.

Je bent een ervaren theaterartiest. Is het dan nog spannend, zo’n nieuwe show?

,,Het blijft spannend. Omdat je het nog nooit hebt gedaan. Je weet niet wat mensen ervan vinden. Ik kan makkelijk een avondvullende show in mijn eentje brengen met allemaal nummers die ik heel goed ken. Maar een nieuwe theatershow moet een nieuw verhaal zijn, een nieuw hoofdstuk.”

Wat is er nieuw aan deze voorstelling?

,,Dat ik alleen op het podium sta, als een soort cabaretier. Zonder band of mensen op de voorgrond. Daardoor is er wel meer ruimte voor improvisatie. Ik creëer een speeltuin voor mezelf. Enerzijds is het extraverter en vrolijker, anderzijds behandelt het serieuzere, volwassener thema’s. Grappig, ontroerend en melancholisch maar niet te, want ik wil dat mensen met een fijn gevoel de deur uit gaan. Ik wil ze vermaken, maar niet zo dat het nergens over gaat.”

Je daagt jezelf voor elke theatervoorstelling die je maakt weer uit, ook fysiek. Waarom?

,,Liedjes zingen op een barkruk lijkt me leuk, maar daarbij denk ik altijd: dat doe ik wel als ik 60 of 70 ben. Dan lijkt het me prachtig, zitten op die kruk met een glas water erbij. Maar nu ik nog in een spagaat kan vallen, wil ik dat dan toch gebruiken. Mooie muziek is de basis, maar ik wil mijn publiek iets extra’s geven. Dat kan ook zo goed in het theater. Dus is er zeker een showelement. Het wordt weer een echte Ellen-show: verrassend en afwisselend.”

Kun je al een tipje van de sluier oplichten?

,,Ik ga iets met turnen doen. Een kleine flashback naar mijn jeugd. Ik vond mezelf toen ik zestien was al oud voor turnen, haha. Kun je nagaan nu ik 47 ben; dat is echt hoogbejaard als het om turnen gaat. Ik train nu twee keer in de week. En ik ga niet alleen zelf de evenwichtsbalk op, maar ik heb ook een liedje over oud-turnster Verona van der Leur, die nu webcampornoster is. Een ode aan haar. Al weet Verona dat nog niet.”

Thuis bij Ellen heet de voorstelling. Ben jij een huismus?

,,Nou, ik ben heel vaak weg vanwege mijn werk en dat vind ik ook leuk. Maar ik vind het net als iedereen heerlijk om zo nu en dan met mijn sloffen aan op de bank chips te eten, met de laptop op schoot en de televisie aan. Het publiek ziet in de voorstelling hoe ik thuis te werk ga, hoe ik optredens voorbereid. Ik heb natuurlijk best een raar leven, vind ik zelf. Ik ben een soort Pippi Langkous, die ooit mijn voorbeeld was. Heel vrij; ik kan doen wat ik wil doen. Het enige wat me nu bindt, is Arie.”

Ekster Arie, a.k.a. Arie de nepkanarie, is intussen bijna net zo beroemd als jij. Is hij er straks bij in het theater?

,,Ik hoop van wel, want Arie is de inspiratiebron voor deze show. Hij woont bij mij, maar dat is tegelijkertijd een groot probleem. Je mag wettelijk gezien geen wilde vogels in huis nemen. Maar als ik hem drie jaar geleden niet had opgeraapt van de straat en had verzorgd, was hij doodgegaan. Zijn vleugel was beschadigd, waardoor hij niet goed kon vliegen. Hij was kansloos geweest als ik hem had losgelaten in de natuur.”

Hoe heeft Arie jou geïnspireerd?

,,Ik herken zo veel menselijke aspecten in Arie. Als je zo’n vogel van dichtbij bestudeert, zie je dat hij zo hetzelfde is als een mens. Tegelijkertijd is zo’n klein wezentje, overgeleverd aan de barmhartigheid van een vreemde, zo kwetsbaar. Het is een mooi symbool voor de rare toestanden in de wereld; een klein verhaaltje dat net zo goed in het groot bestaat. De show gaat ook over dat soort onoplosbare problemen. Over vluchtelingen, de tegenstellingen in de wereld, ouder worden en doodgaan.”

Is dit je meest persoonlijke voorstelling tot nu toe?

,,Ik denk het wel. Dat kan ook niet anders, omdat ik het alleen doe. Sommige nummers zijn ook heel persoonlijk, die kunnen alleen maar door mij worden gezongen, denk ik. Het moet natuurlijk niet alleen maar over mezelf gaan, want het mag niet irritant worden. Dus het moet met de nodige humor.”

Je creëert voor het theater iets vanuit het niets. Is zo’n show ooit helemaal af?

,,Het blijft altijd in ontwikkeling. Voor de première moet de show af zijn, maar je kunt daarna in de kleine details variëren. Als een jas die je steeds beter gaat zitten. Maar dat maakt het zeker in het begin eng. En helemaal omdat ik alleen ben. Ik kan niemand de schuld geven als ik mijn tekst kwijt ben of een verkeerde noot speel. Dat vind ik spannend.”

Je hebt al een reeks succesvolle theatershows (Durf jij?, Cirque Stiletto, Spitz!) achter de rug. Leggen die successen extra druk op je?

,,Zeker. Je wilt gewoon dat het weer goed wordt. Daar ga ik echt mijn best voor doen. Meer dan dat kan ik niet doen. Ergens weet ik dat ik het moet kunnen, maar hoe is elke keer de vraag. Ik zou het mezelf makkelijker kunnen maken door niet zo veel nieuwe dingen in een voorstelling te stoppen, maar dat wil ik niet. Ik vind dat ik het verplicht ben aan mijn publiek om iets bijzonders neer te zetten.”

Thuis bij Ellen is van 20 februari tot en met 7 juni te zien in theaters in Nederland en België. De première was op 12 maart in de Koninklijke Schouwburg in Den Haag. Op 24 april zal zij spelen in Theater Geert Teis in Stadskanaal.