VEENDAM – Samen met zijn zoons zou Jan Niemeijer uit Veendam vorige week naar Parijs fietsen om geld in te zamelen voor de hartstichting. Maar het leven bepaalde anders. De avond voor de start overleed zijn broer.

‘We hebben er natuurlijk nooit rekening mee gehouden dat het zo zou lopen’, vertelt Jos Niemeijer.

We spreken hem twee dagen na de crematie van zijn oom en een kleine week na de tocht. ‘De hele reis is heel dubbel en beladen geweest.’

Een verdrietig telefoontje vlak voor vertrek

Samen met zijn broer Ruben en vader Jan was Jos al in Den Haag. De volgende ochtend zouden ze vroeg vertrekken voor de eerste etappe van de Cycle Paris. Een fietsevenement waarbij zo’n honderd wielrenners in vier dagen van Den Haag naar Parijs fietsen om geld op te halen voor onderzoek naar hart- en vaatziekten.

Drie jaar geleden kreeg Jan een hartstilstand. Dat hij nog leeft mag gerust een wonder heten. De reis naar Parijs was zijn manier om iets terug te doen.

In een café in Den Haag drinken ze samen nog wat als de telefoon gaat. Het verdrietige bericht bereikt het drietal dat de broer van Jan is overleden. ‘Dan staat je wereld even op zijn kop’, vertelt Jos.

Bizarre samenloop

‘Het is heel bizar, dat zoiets gebeurt juist de avond voordat je gaat fietsen voor de hartstichting.’

Jan zei tegen me: Ik krijg het ene pedaal niet voor het andere

Jos Niemeijer

Jan is op dat moment in shock, de volgende ochtend starten zit er niet in. Jos: ‘Hij zei tegen me: Ik krijg het ene pedaal niet voor het andere. Hij wilde terug naar huis om er te zijn voor de familie.’

‘Niemeijers geven niet op’

Jos en zijn broer besluiten door te fietsen, in de geest van hun oom. Jos: ‘Eerst wilden we niet. We zouden dit met zijn drieën doen of niet. Maar mijn oom zou gezegd hebben ‘Niemeijers geven niet op’.’ En dus stappen ze op de fiets, opgeven kon immers altijd nog. ‘We deden het voor mijn oom en de familie, die gedachte heeft ons erdoorheen gesleept.’

Het is alsof hun oom met ze meefietst. Klimmetjes zijn eigenlijk niet aan Jos besteed, tegen de heuvelachtige gedeeltes ziet hij dan ook erg op. Jos: ‘Maar het ging als vanzelf, alsof ik een duwtje in de rug kreeg.’

Gedragen door zijn gedachtengoed

De eerste dag is mentaal zwaar voor de broers, maar de dagen erna is het volgens Jos ‘alsof we door mijn oom zijn gedachtengoed werden gedragen, zo van kop d’r veur jongens’. Door bezig te zijn konden ze ook hun gedachten verzetten, zo werkte de tocht haast therapeutisch. Juist uit het verlies putten ze kracht.

De organisatie had ervoor gezorgd dat onze ouders bij de finish konden staan

Jos Niemeijer

De broers halen samen de finish in Parijs. Totaal verrast zien ze daar hun ouders staan. Jos: ‘De organisatie had ervoor gezorgd dat ze daar konden zijn.’

Een emotioneel moment, heel mooi en heel verdrietig tegelijk. Jos kan het allemaal op dat moment nog niet helemaal bevatten. ‘Ik realiseerde me later pas dat we echt met zijn vieren door Parijs liepen.’

Bijzondere man

Zijn oom was volgens Jos een bijzondere man die voor iedereen klaarstond. Jos: ‘Je realiseert je pas wat je allemaal met iemand hebt gedeeld als iemand er niet meer is.’

Cycle Paris haalde in totaal bijna 122.000 euro op voor onderzoek naar hart -en vaatziekten. Jos: ‘Hopelijk draagt dit eraan bij dat anderen een beter lot is gegeven.’

Lees ook: https://rtveen.nl/2022/05/25/op-fiets-naar-parijs-voor-een-sterker-hart/