door Anton de Wijk

In haar fauteuil vlak bij het raam waar de poes in de vensterbank behaaglijk
lag te spinnen was Geertje bezig aan een borduurwerkje.
Een vrouw op leeftijd, eenentachtig was ze nu, maar je schatte haar zeker een
jaar of  zes, zeven jonger. Prachtig zilvergrijs haar omlijstten de zachte trekken
van haar gezicht.
Ze had een wat statige houding, waaruit sommigen een zekere eigenwijsheid
meenden te moeten bespeuren, wat absoluut niet het geval was.
Ze deed niet uit de hoogte, integendeel, ze straalde een en al vriendelijkheid uit.  

Kort tevoren had ze de vitrage opzij geschoven toen ze het piepen van het
tuinhek hoorde om te kijken wie haar woning naderde.
Dat was haar vaste gewoonte.
Het hek piepte en knarste al jaren, en toen ik tegen Fokko, die toen nog leefde
daarover eens een opmerking maakte dat de scharnieren wel een lik vet konden
gebruiken, deed hij dat met een handgebaar af. “Nee jong, daar wil Geertje niets
van weten, dan hoort ze niet wie er aan de deur komt.”

Het was een week voor kerst, december 1981.
Het was bitterkoud, de afgelopen nacht had het streng gevroren.
Deze 17 december 1981 lag het kwik om half vijf in de morgen bijna 16 graden
onder nul. Toen ik om kwart voor vijf die morgen naar het kantoor reed flonkerden
de sterren aan de hemel en tekenden de silhouetten van de omgeving zich duidelijk
af in het heldere maanlicht.
Ik durfde nauwelijks adem te halen, de ijzige kou drong diep m’n longen binnen wat
een pijnlijk gevoel gaf op de borst. Dikke ijspegels kleefden aan mijn sjaal en uniform-
jas door het bevriezen van mijn adem.

Later die morgen tijdens de bestelling was het weinig anders en lag de temperatuur
ook overdag ruim 8 graden onder het vriespunt.
Ik was blij dat ik even op verhaal kon komen bij Geertje die haar hand opstak toen
ze mij ontwaarde.

In de gevoerde laarzen met 2 paar sokken waren mijn voeten gevoelloos geworden
van de kou. Nog steeds was de temperatuur ver beneden nul, 12 graden las ik ergens
bij een woning op een thermometer.
De laagstaande zon blikkerde in de ramen van de huizen aan de overzijde van het
kanaal. De rook kringelde loodrecht omhoog uit de schoorstenen want om de kou
uit de huizen te verdrijven moest er flink worden gestookt.

De kolenkachel in de kamer draaide op volle toeren, Geertje vulde nog eens kolen
bij toen ik binnenkwam. “Neem toch een gaskachel moeder”, zei haar dochter af en
toe, maar daar wilde Geertje niks van weten.
“Ik heb altijd al kolen gestookt en dat zal ik tot mijn dood blijven doen”, zei dan ze
gedecideerd die geen nadere tegenstand duldde.

“Gut, gut wat is het koud vandaag, kom, trek je laarzen uit jong want je zult wel kouwe
voeten hebben”, zei ze goedmoedig en schoof een stoel bij vlak bij de kachel.
“Jong toch, je bent helemaal rood van de kou, jullie moeten er steeds maar door om
de post te bezorgen, en nu vooral in deze drukke tijd met al die kerstkaartjes.
Kom ga lekker zitten dan zorg ik voor de koffie.”

Ik schoof de stoel een eind van de kachel vandaan omdat ik uit ervaring wist dat een
langzame stijging van de lichaamstemperatuur het allerbeste is om sterke tintelingen
in je lijf te voorkomen.
Ik kwam al jaren bij Geertje over de vloer.
Het was al lang geleden begonnen toen ik hun de AOW uitbetaalde. Het echtpaar
woonde in het buitengebied te ver van het dichtstbijzijnde postkantoor, zodat de
bestellers aan pensioengerechtigden die daarvoor in aanmerking kwamen, het geld
aan huis uitbetaalden.

In de winter wanneer de ijzige kou zich een weg vrat door je botten, werd er een
borrel geschonken, ’s zomers wanneer het heet was en de lucht trilde van de hitte,
was er altijd een heerlijk koel flesje bier. Genuttigd onder het bladerendak van de
oude, scheefgegroeide pruimenbomen, op een ruwhouten bankje achter in de tuin.            
Ofschoon het nuttigen van drank door de PTT was verboden, werd het verbod in
zo’n geval door ons ter zijde geschoven.

Voor ongeveer 10 jaar was haar man plotseling komen te overlijden.
Na het middagmaal werd Fokko niet meer wakker van zijn middagdutje en sliep
vredig in.
Op een leeftijd van 73 jaar werd hij thuisgehaald door de Heer, liet Geertje zich
eens tegen mij ontvallen. Dat ze religieus waren werd mij eens duidelijk toen ik in
de middag eens bij hun binnenkwam en de opengeslagen bijbel op de tafel zag
liggen waaruit na het middagmaal was gelezen.
Ze spraken nooit over hun geloof en nergens in het huis kon je er op uitmaken dat
ze dat waren.

Gesterkt door haar rotsvaste vertrouwen in de Heer verwerkte Geertje manmoedig
het verlies van haar man en pakte na een tijdje de draad van het alledaagse leven
weer op. Begin jaren 60 waren ze in Stadskanaal komen wonen.
Voor hun komst hier naartoe woonden ze in een klein plaatsje midden in de polder
vlakbij de zeedijk in het vlakke Groningerland.
Ze hadden er een klein boerderijtje met een lapje grond waar het gewas in de vette
klei goed gedijde en de opbrengst hun ieder jaar tevreden stemde.

Soms wanneer de stormwind huilde konden ze de zee horen grommen.
Want het kon er flink tekeer gaan in de herfst of in de winter.
Wanneer de herfststormen hun intrede deden hoorden ze de hanenbalken kraken in hun
oude boerderijtje waarbij een gordijn van regen onophoudelijk neerplensde uit de lucht
die de wolken in tomeloze vaart deed voortrazen.

De kruinen van de oude eiken rondom hun bedoeninkje kreunden onder het
stormgeweld. Samen staarden ze in een dikke winter naar buiten wanneer een
sneeuwdepressie vanuit Scandinavië het Groningerland binnentrok en hun isoleerde
door karrenvrachten sneeuw die door de ijzige oostenwind, die als een mes door je
lichaam sneed, hoog tegen de voorgevel werd geblazen.  
Ze waren dan dagenlang geïsoleerd maar dat baarde hun geen zorgen want er was
voldoende proviand in huis om die tijd door te komen.

Meer zorgen baarde hun een koudegolf die soms fel via de poolstreken het land
inwaaide en de temperatuur in enkele uren tijd ver onder het vriespunt deed dalen.
Dagenlang hielden diepvriestemperaturen het land in hun greep die een verblijf
buiten door de uiterst lage gevoelstemperatuur kon leiden tot gevaarlijke situaties.
Onder het genoot van een kop koffie strooide Geertje die verhalen over mij uit.

Ik kende ze, maar telkens als ze erover vertelde met haar zachte melodieuze stem,
dronk ik ze gretig in mij in.
Op zekere dag stelde Geertje aan Fokko voor om hun boerderijtje te gaan verkopen
omdat ze graag terug wilde naar de plaats waar ze was geboren en waar ze later
begraven wilde worden. “We kopen een huisje aan het water Fokko, want wat
moeten we hier zo moederziel alleen in de polder met niemand om ons heen.”

Fokko wist dat ze gelijk had maar hij gaf zich niet zonder slag of stoot gewonnen.
Hij zag er tegenop de polder te moeten verlaten.
Het zou niet gemakkelijk zijn om de vette vochtige Groninger zeeklei te moeten verruilen  
voor de toch wel drogere Veenkoloniale zandgronden.
Hij zou de wind niet meer om zijn kop voelen wanneer hij met de hond wandelde langs
de zeedijk, en hij zou het geluid van de aanrollende golven moeten missen die
kapotsloegen tegen de basaltblokken van de dijk.
Toen eenmaal vaststond dat Geertje graag wilde verhuizen werd er een makelaar
in de arm genomen die voor hen het voorbereidende werk verrichtte.

Hun boerderijtje werd verkocht en op een mooie voorjaarsdag streken ze neer in
Stadskanaal. In de keuken zie ik Geertje de koffiekopjes nog eens vullen, de deur
staat half open. Ze staat voor het aanrecht in een gloed van licht van de laagstaande
zon, die door het raam naar binnenvalt.
Haar zilvergrijze haar glanst in het vroege morgenlicht.
Secondenlang hou ik het beeld vast maar het vervaagt wanneer ze met de kopjes
de kamer weer binnenkomt.

Een paar jaar later komt ze te overlijden, ik merkte opeens dat haar gezondheid
achteruit ging als ik haar bezocht.
Het eens zo kwieke vrouwtje verloor de fut van het leven, het ging niet meer en
ze verlangde naar de dood. “Ik hoop dat het niet lang meer duurt jong”, zei ze
dan met doffe ogen. “Ik verlang erna herenigd te worden met Fokko, laat ons
Lieve Heer er maar een eind aan maken.
Het is goed zo. Op een druilige morgen in oktober werd haar wens vervuld.
Toen de laatste krachten uit haar zieke lichaam wegvloeiden sliep ze in, vredig
en kalm.

Het greep me aan dat ik haar rouwbrieven moest bestellen in de straat waar ze
tot voor kort woonde. Ik woonde de begrafenis plechtigheid bij en stond met de
vele aanwezigen aan het geopende graf naast dat van haar man, toen haar lichaam
aan de aarde werd toevertrouwd.
Geertje en Fokko waren weer samen.

Als ik nu langs het huis rijdt waar het echtpaar heeft gewoond zie ik Geertje in
gedachten weer zitten achter het raam.
De woning is verbouwd, de ramen in de voorgevel zijn wat groter geworden,
en het knarsende tuinhek is er al lang niet meer.
De huidige bewoners hebben er geen weet welke herinneringen er liggen in hun
huis. Het is goed zo, zei Geertje, in de laatste dagen van haar leven.

Herinneringen draag je mee in je hart, die koester je omdat ze soms met een
glimlach om je lippen weer boven komen drijven.
Herinneringen kunnen blij en droefgeestig zijn, maar de herinnering aan Geertje
zal ik altijd met een warm en blij gevoel met me blijven meedragen.
Want, het is goed zo………….

Het verhaal stond reeds eerder op de oude RTVS site.
Fokko en Geertje zijn gefingeerde namen.

door Anton de Wijk

Boven op de vliering dringt van beneden de stem van mijn vrouw tot mij
door: “Wil je me even helpen met de tv, er is iets heel ergs gebeurd tijdens
de Koninginneoptocht in Apeldoorn.”
“Ik kom,” roep ik terug, en daal op een voor mijn leeftijd onverantwoorde
manier de trappen af naar beneden.

Twee dagen voor Koninginnedag hadden we een nieuwe tv aangeschaft,
zo’n plat LCD geval, die mijn vrouw nog niet vlekkeloos kan bedienen.
Twee afstandsbedieningen voor tv en digitale decoder, worden nog
door elkaar gehaald zodat het niet meteen wil vlotten met het beeld.

“Jaap belde zoeven, (onze schoonzoon) en zei, heb je de tv aan staan mam,
er is iets ergs gebeurd in Apeldoorn, ze spreken van een aanslag.”
“Een aanslag?”, echo ik, “dat meen je toch niet?”
Ik neem de afstandsbediening van haar over en ga in het menu, source drukken
hoor ik de verkoper van de tv-zaak nog zeggen als er geen beeld is, dan naar
ext3 scrollen en vervolgens OK indrukken.

Zo snel ik kan voer ik deze handelingen uit. “Hoe doe je dat allemaal”, zegt
mijn vrouw, maar er is geen tijd voor nader uitleg.
We zien opeens een auto uit de afzetting opdoemen, aan de grill of spatbord
bungelt een stuk hek met grote snelheid de straat oprazen. We horen gillende
mensen die vanachter de dranghekken het tafereel vol ontzetting gadeslaan.

Mensen worden geschept, gekatapulteerd en worden terug op het asfalt
gekwakt. Nog niet echt gewend aan het grote tv-scherm zien we de beelden
messcherp geprojecteerd tot ons komen. Afschuwelijk zijn de beelden,
niemand van ons tweeën spreekt het uit, maar nu had het beeld wat ons
betreft wel wat kleiner gekund.

We praten niet, we kijken alleen maar. Fotografen springen de weg op om de
langs razende auto en de neergemaaide mensen te fotograferen, maar worden
direct daarna door de politie verjaagd.

De auto stuurt op het monument af met onverminderde snelheid. Verbijsterend
kijken we toe hoe een agente op de fiets vlucht voor haar leven door op het
randje net voor de auto langs te glippen die zich een fractie van een seconde
later in het ijzeren hek van De Naald boort.

De agente had een engeltje op haar schouder, een tel later was zij ter plekke
tussen hek en auto vermorzeld. Een hoge politiefunctionaris of iemand van de
Marechaussee zien we een slachtoffer reanimeren die op straat ligt.

De open bus met de koninklijke familie rijdt langs de ongevalsplek en men
kijkt vol ongeloof wat zich hier enkele momenten tevoren heeft afgespeeld.
Bijna aan het eind van de historische optocht spelen deze taferelen zich af.

Alle verdere festiviteiten van deze dag worden in Apeldoorn meteen stilgelegd.
Deze stralende 30ste april 2009 krijgt vlak voor het middaguur een bizarre
wending, een dag waar iedereen in Apeldoorn naar had uitgezien die nauw bij de
organisatie van dit festijn betrokken waren. Koninginnedag, sinds jaar en dag de
30ste april, een dag wanneer de koninklijke familie zich tussen het volk begeeft.
Een dag vol vrolijkheid en uitbundigheid.

Een aanslag? Kom nou, toch niet op ons koninklijke familie?
En of je nu pro of contra Koningshuis bent niemand, maar dan ook niemand in
ons land had hier toch ooit rekening mee gehouden?
We zien later op tv de organisator van de historische optocht de heer Visser,
die aangeslagen en vol ongeloof zijn verhaal doet.

Later de Koningin zelf, emotioneel en aangeslagen die voor de camera’s haar
oprechte medeleven betuigd met de nabestaanden van de omgekomen mensen.
Karsten T, een 38-jarige man uit het Gelderse Huissen lukt het om met zijn auto
door de afzetting te razen en op zijn dollemansrit 6 mensen mee te nemen in de
dood.

Een waanzinwekkende actie, dat hij daarbij zelf als 7e slachtoffer eveneens
het leven liet, wordt door velen als jammer bevonden, gezien de reacties die bij
kranten en internetforums binnenstromen. Zijn verdiende straf werd op deze
manier ontlopen zegt men. Had dit alles voorkomen kunnen worden?

Deskundigen zullen zich hier de komende tijd ongetwijfeld mee bezig houden.
Wel had die man aangehouden moeten worden toen hij die dag eerder probeerde
door de afzetting te breken.

Maar wie stonden daar op die plek, waren het politiemensen of burgers die daar
die afzetting in de gaten hielden?
Burgers zijn nergens toe bevoegd, als die daar hebben gestaan konden ze niets
uitrichten, waren het politiemensen dan hadden ze die man moeten arresteren is
de logische gevolgtrekking.

Maar je kunt beveiligen wat je wilt, tegen kwaadwilligen valt niets uit te richten.
Je zou dan de koninklijke familie in een zwaar bepantserde bus moeten laten
rondrijden, maar wie wil dit. Wandelend tussen het volk kan de koningin of
iemand anders van de koninklijke gasten het doelwit worden van één of ander
maniak.

We zagen hoe president Kennedy ondanks alle voorzorgsmaatregelingen vanaf
een gebouw in Dallas werd doodgeschoten. Hoe de ETA, Taliban, Hamas of
Palestijnse zelfmoordcommando’s dood en paniek zaaiden onder onschuldige
burgers. Het is ten enen male onmogelijk alle mensen te fouilleren in zo’n groot
gebied waar duizenden mensen samenkomen.

Laten we ons eigen evenement er maar eens bijpakken die elk jaar in Stadskanaal
wordt gehouden, De Knoalster Nacht, en de daarop volgende Vrijmarkt.
Op de Vrijmarkt komen zo’n 120 tot 130.000 bezoekers op af, hoe wil je
controleren of hier kwaadwilligen tussen zitten.
Ze stromen van alle kanten immers het centrum binnen.

En zo’n controle willen we toch ook niet, we willen toch niet dat op elke hoek
van de straat politiemensen staan te posten? Dan wordt het een politiestaat en
daar zit ieder weldenkend mens hier in dit land niet op te wachten.

De avond voor Koninginnedag zagen we het programma over Pieter van Vollen-
hoven die sprak dat Koninginnedag een feest was van uitbundigheid.
Iedereen die komt, zei hij, gaat er naar toe om feest te vieren, iemand die er niets
aan vindt, komt niet die dag.
Ware wijze woorden van een uiterst sympathieke man.

Maar hij, of iemand anders kon bevroeden dat die woorden, nauwelijks 14 uur
later, een bizarre wending kregen doordat het feest ruw werd onderbroken omdat
er dood en verderf werd gezaaid onder de feestvierders.

De beelden gingen die avond de hele wereld over, geen enkel journaal die de
beelden niet in de uitzending had gemonteerd. Schokkende beelden, steeds
weer herhaald die live tot ons kwamen. De discussie voor de volgende
Koninginnedag is inmiddels losgebarsten, mag de Koningin zich nog wel
zo openlijk tussen het volk begeven?

Laten we hopen van wel, ik denk zelf dat de koningin dit ook zo wil houden,
maar we moeten maar afwachten of de regering er ook zo over denkt.
Een van de kerntaken van de overheid is de zorg voor orde en veiligheid van haar
burgers, hieronder vallen ook de leden van het Koninklijk Huis.
Toekomstige Koninginnedagen zullen vanaf nu altijd overschaduwd worden door
dat op die dag in 2009 ene Karsten T.een aanslag pleegde op onze Monarchie.

Vanaf deze plaats gaan onze gedachten uit naar de familieleden van de omge-
komen slachtoffers, ook naar die van de dader, die hier verder buiten staan.
Mogen zij allen de kracht vinden om het zware verlies van hun dierbare te
kunnen dragen.

De Naald in Apeldoorn is een monument aan de Zwolseweg in Apeldoorn.
Het monument is 17 meter hoog en werd geplaatst op 9 maart 1901.
Het was een cadeau van de inwoners van Apeldoorn aan het bruidspaar
koningin Wilhelmina en prins Hendrik .
Er werd een collecte gehouden onder de bevolking die 3.518 gulden en 37 en
een halve cent opleverde.
Bron: Wikipedia.

Deze column werd op de oude RTVS-site geplaatst begin mei 2009

Ojee, de ongezouten mening van BJ – “De lokale omroep Menterwolde gaat met vakantie. Net als voorgaande jaren gaan de medewerkers tijdens de bouwvakweken met vakantie. De omroep is van zondag 25 juli tot en met zondag 15 augustus gesloten“. Dit bericht staat te lezen in de ‘Veendammer’ een huis aan huis krant in de regio Veendam en Menterwolde. Toen ik het artikel las moest ik glimlachen..

Dit is dus weer typisch lokale radio zoals het eigenlijk niet zou moeten. “De omroep is van zondag 25 juli t/m zondag 15 augustus gesloten“..  Ja, hoezo gesloten?? Waarom heb je dan een lokale omroep opgericht? Om de hele dag Radio Noord uit te zenden? Ik begrijp hier dus helemaal niets van. Is er dan helemaal niemand bij omroep Menterwolde die tijdens de bouwvak vakantie een programma kan maken? Zijn dan alle medewerkers tegelijk weg?  De ‘vaste’ luisteraars in Muntendam en omgeving zullen nu ongetwijfeld afstemmen op ander radiostation en probeer ze dan nog maar eens terug te krijgen. Er zijn tegenwoordig tal van mogelijkheden om tijdens een vakantieperiode de omroep toch levendig te houden. Wat dacht je van een aantal herhalingen? (doet Hilversum ook). Of ingeblikte zomerspecials ( kun je in de winter al maken).  Je kunt ook met een buuromroep (in dit geval radio Parkstad) programma samenwerking overwegen. Maar het allerbeste is om ‘ruim van te voren’ duidelijke afspraken te maken met de (vrijwillige) medewerkers.  Zo kun je met een minimale bezetting best nog een aantal live- programma’s maken.  Ik heb het al vaker gezegd, ook vrijwilligerswerk is niet vrijblijvend. Enfin wat je ook doet, sluit nooit je radiostation. Dat is zo onprofessioneel anno 2010.

Dit blogje is zeker niet bedoeld om Omroep Menterwolde negatief te beoordelen want er zijn vele lokalo’s die precies hetzelfde doen. Ik wil hiermee alleen de programmaleiding aan het denken zetten (opbouwende kritiek).. Bedenk dat je als lokalo goud in handen hebt met een eigen ether en kabel- frequentie. Kleinschalige radiostations kunnen best dezelfde kwaliteit uitstralen als de grote regionale (kilowatt) zenders. Ook tijdens vakantie periode’s.  Je lokale luisteraar zal het waarderen..

BJ

Ojee de mening van BJ – Feitelijk wordt er heel weinig geschreven over de kanaalstreek en dat is opmerkelijk want ik vind de Kanaalstreek een zeer bijzonder gebied..

Het doet mij dan ook een beetje pijn te moeten constateren dat ‘de Kanaalstreek’ veel minder wordt gepromoot dan bijvoorbeeld het gebied ‘Westerwolde’ of de ‘Hondsrug’. waarom eigenlijk?  Zo is er bijvoorbeeld in Stadskanaal een VVV vestiging onder de naam VVV Westerwolde. Niets mis mee hoor..  maar noem dit dan VVV Kanaalstreek / Westerwolde!  Het (mooie) Westerwolde gebied ligt namenlijk ten oosten van de plaatsen Ter Apelkanaal, Musselkanaal en Stadskanaal. Net even een ander gebied met een heel ander landschap. 
Ontmoet ik hier  toeristen dan promoot ik altijd onze regio met de woorden “welkom in de kanaalstreek“. Wel zo duidelijk (waar blijven overigens de P.R. borden??). Aan het gebied Westerwolde denk ik aan plaatsen zoals Sellingen, Bourtange, Vlagtwedde en Onstwedde.. De Hondsrug is voor mij Gieten, Borger, Odoorn tot Emmen.  

Het is dus belangrijk voor de Kanaalstreek dat deze beter gepromoot gaat worden. Iedereen kent toch ook de Zaanstreek? De Zaanstreek ligt aan weerszijden van de Zaan (een veen- rivier van tien km lang), die via het Noordzeekanaal uitmondt in het IJ. De Kanaalstreek is het gebied aan weerszijden van het Stadskanaal een (veen)kanaal van ruim 30 km lang, een belangrijke Europese toeristische vaarroute. Wat let ons om de Kanaalstreek (net als de Zaanstreek) beter op de kaart te zetten? Bij de woorden ‘Kanaalstreek’ moet een Hollander direct weten dat we spreken over de ‘Drentse Monden’, ‘de Semslinie’, ‘het Stadskanaal’ en de plaatsen Ter Apelkanaal, Musselkanaal, Nieuw Buinen, Stadskanaal. Stuk voor stuk bruisende plaatsen bomvol toeristische activiteiten, schoon recreatiewater, rechte kanalen en prachtige natuur.  De Kanaalstreek is voorzien van de modernste infrastruktuur en is bovendien een prachtige uitvalbasis voor een dagje Westerwolde , de Hondsrug of Duitsland.

BJ

Lees hier alles over de geschiedenis:Stadskanaal (kanaal)

Ojee, de mening van BJ – Tja, bovenstaande kop zegt het al.. Daar droom je van. Een gezonde lokale omroep met beroepskrachten.. Droom? Helemaal niet..

Ik denk dat dit ook kan, tenminste als de gemeente hier ook aan mee wil werken.  Nu lijkt het erop dat men reclame inkomsten van het geoorloofde geld aftrekt. Tja, dan zal het ook nooit lukken. De motivatie om commerciële advertenties uit te zenden is niet zo hoog bij RTV Stadskanaal en dat is geen wonder. De ambtenaar op het gemeentehuis trekt immers de reclame inkomsten simpel weer af van het subsidiegeld.
 
Heuu, hoor ik dat goed? Subsidie geld? Ik dacht dat sinds de wetswijziging in 2009 de financiering voor publieke lokale omroepen wettelijk geregeld was. Via een amendement vorig jaar is toch de subsidie omgezet in bekostigingsplicht? Als minimum bedrag wordt 1.30 Euro per woonruimte genoemd. Dat geld hebben we ook nodig om een belangrijke rol te kunnen blijven spelen in de maatschappelijke informatievoorziening voor de gemeente Stadskanaal. Kijk eens naar de enorme bedragen die naar de regionale omroepen gaan (Ja, ik ben jaloers en daar schaam ik mij niet voor) en dan naar het kleine fooitje voor de lokale omroep. 

Nogmaals dit kan en moet anders. Ik ben een enorme voorstander van commerciële LOKALE radio. Helaas mag dat (nog) niet van de overheid. Wat wel mag is reclame uitzenden via de publieke lokale media, maar dan moet de gemeente deze extra inkomsten niet van de ‘subsidie’ aftrekken, dat doet de provincie toch ook niet bij de regionale omroep? 

BJ

Ojee, de mening van BJ – (lokale omroep is dood – leve lokale media). Al enige tijd geleden heeft de wetgever het zien aankomen. Het begrip lokale omroep is niet meer van deze tijd..

Vorig jaar is dit dan ook veranderd in de term ‘Lokale media instelling’. Hier kan ik volledig achterstaan!!  Lokale radio is slechts een onderdeel van het totaal pakket. De ‘nieuwe media’ maakt het mogelijk om je op alle mogelijke manieren te presenteren. Lokale omroep, euhh media, nieuwe stijl!! Doe je dat niet dan blijf je in de vorige eeuw hangen en bereik je niet meer je doel, namelijk de bevolking van je lokale verzorgingsgebied.

Het internet wordt zo belangrijk dat het nog slechts een kwestie van tijd is voordat de éérste lokale omroep zal opstaan voor enkel verspreiding via het internet. Voor adverteerders ook belangrijk want je hebt dan dagelijkse meetbare cijfers. RTVS weet bijvoorbeeld precies hoeveel unieke bezoekers er dagelijks luisteren en kijken op de website www.rtvstadskanaal.nl. (en da’s een heeeeeleboel kan ik U verzekeren). Van onze (dure) FM zender weten we dat niet. Dat is altijd bij benadering (via een luister onderzoek) wat te manipuleren is. Iets wat commerciële omroepen maar al te graag doen. Lokale media is prima te doen in een totaal pakket online: Lokaal nieuws aangevuld met video-items en audio. Allemaal via je website. Een FM radiozendertje erbij is leuk.. Maarrrr de nieuwe generatie luisteraars bereik je er niet meer mee! Die zitten de hele dag op het WWW te multitasken (twitteren, pingen, hyven, ) en op de achtergrond luisteren ze naar hun favoriete radiostream of mp3 collectie. De grootste kans nieuwe luisteraars aan je te binden is via het internet. Het voordeel van lokale (media) online is dan ook enorm:
 
– Audio en video altijd en overal (ook mobiel)
– interactief
– lokale binding en samenwerking!
– direct oproepbaar
– meerdere streams (b.v. 24 uurs kerkkanaal, streekgebondenmuziek, politiek, etc.)
– Je kunt het hele ICE (informatie, Cultuur en educatie) pakket in je website stoppen en zo je radiostation en stream meer gaan gebruiken voor muziek en locatieuitzendingen.
 
Zo zijn er legio nieuwe mogelijkheden te bedenken voor lokale omroep, euh media, nieuwe stijl.  Ik ben dan ook blij dat ‘RTVS’ inmiddels die éérste stappen heeft gezet en bijzonder trots op de medewerkers die dat mogelijk maken. Compliment jongs!!

BJ
(programma coördinator)

Ojee de mening van BJ – Radio, video en medianieuws volgen via je mobiel wordt steeds populairder. De iphone, of overige smartphones zijn de draagbare radio..euh, media-ontvangers van de toekomst..

Radio uitzendingen via een internetstream winnen aan populariteit omdat het veel te lang duurt voordat Nederland T-DAB (ether)uitzendingen landelijk gaat invoeren. Terwijl alle Europese landen om ons heen druk bezig zijn om de FM zenders over te zetten naar T-DAB, gebeurd er hier zoals gebruikelijk niets tot weinig.  Natuurlijk lacht de GSM-operator zich rot. Breedband (mobiel internet) wordt de toekomst voor radio ‘nieuwe stijl’ (jongeren weten al niet anders). Door het veel te lang aarzelen (nu al meer dan 10 jaar) om T-DAB landelijk uit te rollen is dat ook volkomen te begrijpen. Platforms zoals ‘mobilaria’ en ‘Tunin.fm’ grijpen hun kans..en met succes! De nieuwe generatie smartphones doen daar nog eens een schepje bovenop. Via mijn iPhone log ik bijvoorbeeld in op de website van RTV Stadskanaal en beluister de radiostream zonder problemen waar dan ook in Nederland. Ook in mijn auto werkt dat zonder problemen. Glashelder en in stereo! Prachtig en beter dan FM ontvangst..  Het analoge FM en digitale T-DAB gebeuren komen hierdoor nog verder op afstand want vanaf nu wordt radio via (mobiel) internet gewoon overal draadloos aangeboden dankzij het snelle 3G netwerk van je provider (b.v vodafone of T mobile). Toch jammer, want wat zou er nu mooier zijn geweest dan digitale etherzenders (met lokale zenders via een local window) ter vervanging van de FM band. Maar we wachten af.. Al geloof ik niet meer in T- DAB. Misschien de volgende generatie digizenders.. Als de overheid eindelijk eens durft door te pakken..

Hoe langer de overheid echter wacht met duidelijke besluitvorming omtrent T-DAB ( Digitale Audio Broadcasting), hoe populairder breedbandradio zal gaan worden in ons land. Bovendien zullen radio omroepen ook geen dure frequentie kavels meer willen kopen dankzij mobielinternet. Voor de vertrouwde FM band ziet het er gelukkig toch nog zonnig uit want dankzij het mobieltje (met ingebouwde FM tuner) kan dat nog jaren door. Maar pas op: In de nieuwe generatie smartphone wordt dit al niet meer ingebouwd. Alles gaat straks via een internetstream. Ook het wifi (thuis) netwerk wordt steeds populairder. Je gsm schakelt automatisch om!

Het nadeel van internet is (vind ik) dat je zoveel radiozenders en content kunt ontvangen dat je door de bomen het bos niet meer ziet. Je zult dus je eigen voorkeur zaplijst moeten gaan maken.  RTVStadskanaal (RTVS) staat inmiddels al langere tijd in de zaplijst ‘zenders uit Groningen’ via Tunin.FM. Maar op een smartphone kun je onze stream natuurlijk ook direkt beluisteren.  Probeer maar eens door één van de streamlogo’s aan te klikken op onze website op je mobieltje. – Het nieuwe radio ontvangen is begonnen…

BJ

Ojee, de mening van BJ – De Hoofdstraat met het gedeelte tussen de Menistenlaan en de Beneluxlaan wordt binnenkort het crème de la crème van de langste winkelstraat van Europa.

De miljoenen kostende herinrichting van de winkelstraat start in november met de plaatsing van een nieuwe brug ter hoogte van de Stationslaan. Veel mensen vinden het zonde om zoveel geld uit te geven maar ik kan mij hier wel in vinden. Het is niet alleen een nieuwe brug (de huidige is stuk) er komt nog veel meer. Langs het Stadskanaal worden aanleg steigers gebouwd met sfeerverlichting en stroomvoorziening. Lelijke parkeerplaatsen verdwijnen en vanaf de pui van de winkel tot aan de kade komt er een een vlakke straat met gezellige terrasjes en een schitterende boulevard waarop gelopen, gefietst en zeer langzaam met de auto gereden moet worden. Tussen de Menistenlaan en de Beneluxlaan komen er nog slechts drie plekken voor het laden en lossen van goederen. Dat was altijd een lelijk gezicht zo’n grote vrachtwagen midden op de weg met zijn stinkende uitlaatgassen met daar weer achter ongeduldig wachtende automobilisten. Wat mij betreft mag overigens al het autoverkeer hier wel geblokkeerd worden.

Wethouder Jan Bessembinders heeft ook het groene licht gegeven voor het mogelijk maken van staan- plaatsen voor marktkooplui langs het water. De inmiddels zestig jaar oude weekmarkt van Stadskanaal is één van de mooiste markten van het Noorden en heeft al vele prijzen gewonnen. Door op zaterdag de markt door te trekken langs het water ontstaat er een doorgroei tot wel vijftig marktkramen. Een goed idee van de Knoalster wethouder en van de gemeentelijke marktcoördinator Michael Dekker.  

De pleziervaart kijkt hopelijk in het volgende vaarseizoen niet meer tegen een grauwe kade-muur aan maar kan dan spontaan aanleggen met zijn bootje aan een steiger langs de bruisende boulevard. De schipper en zijn bemanning kan zich dan zo tussen de gezellig winkelende mensen begeven. En dat is goed voor de ondernemers en voor de uitstraling van Stadskanaal en de Kanaalstreek.

BJ

Mijn radioverhaal (deel 2) – In Veendam kwamen we in de Groningenlaan te wonen. Het waren de eerste huizen in het nog aan te leggen plan Sorghvliet..

Als je achter ons huis stond keek je destijds in 1973 dwars over de weilanden richting de Sorghvlietlaan. Op de zolder kreeg ik mijn slaapkamer met lekker veel ruimte. Mijn ouders besloten dat jaar een nieuwe radio aan te schaffen en ik kreeg de ‘oude’ buizenontvanger van hun tot mijn beschikking (van het merk Telefunken). Ik kan mij nog herinneren dat er in de eindtrap 2x een EL84 lamp stond te gloeien, goed voor 10 watt ‘warm’ buizengeluid uit de speakers. Al snel sloot ik vriendschap met de buurjongen die net als ik onlangs in Veendam was komen te wonen. Stiekem klauterden we op een dag het dak op om een koperdraadje te spannen tussen de schoorstenen. Dit koperdraadje was onze ontvangstantenne voor de middengolf. Wat een AM ontvangst hadden we toen!
 
Door het veelvuldig draaien over de AM band op zoek naar Radio Veronica, radio Noordzee en later radio Caroline en Atlantis kwam ik ook in aanraking met radiostations die vreemde Hollandse muziek uitzonden.  Het bleken landpiraten te zijn.  Deze geheime zenders deden mijn hart overslaan. De muziek vond ik eerst helemaal niks maar later kon ik het wel waarderen.  Je hoorde muziek die je toen nergens anders kon horen en ik werd er vrolijk van. Swingende (polka)klanken van Frankie Yankovic tot raar klinkende Hollandse muziek van bijvoorbeeld Duo Onbekend, Jan en Zwaantje of Johnny Jordaan. De radioamateurs (MG-etherpiraten) maakten diepe indruk op mij. Ze spraken over ‘hoe de ontvangst was van hun pierement’. En hoeveel ‘druk’ ze hadden op het ‘katteoog’ van de buizenontvanger. Ik snapte er werkelijk niets van. Vastbesloten om met deze ‘stoere’ kerels mee te gaan doen ging ik op zoek naar informatie over het bouwen van radiozenders. Ik denk dat ik toen de beste bezoeker van de bibliotheek ben geweest. Alle begrijpbare radioboeken heb ik wel gelezen.
 
Inmiddels brak de zomer van 1974 aan. Het was een mooie zomer met veel warme dagen. In gedachten zat ik op het Veronica schip. Hoe mooi zou het zijn om onder de grote zendmast, op het zendschip, over de zee te kijken richting het vasteland. In de wetenschap dat het sterke radiosignaal van Veronica 538 zich over heel Nederland verspreidde via die magische middengolf. Al spoedig moesten mijn vrolijke gedachten plaats maken voor een vreselijk bericht.  De zeezenders werden verplicht te stoppen op 31 augustus 1974. Deden ze dat niet dan werden de zeezenders het zwijgen opgelegd door de Nederlandse overheid. Ik besloot dag en nacht af te stemmen op Veronica en radio Noordzee en verwenste Hilversum 3 die in de lucht was gekomen om de populaire radiopiraten te doen vergeten. Hilversum 3 was te ontvangen via de FM band (die ging toen van 87 tot 105 MHz), maar ondanks de sublieme FM-geluidskwaliteit vond ik Hilversum helemaal niets. Zuilenradio met veel te veel regeltjes gemaakt door conservatieven, bah .. (wordt vervolgd)