REGIO – Voor veel mensen is het een absolute uitkomst: de gehandicaptenparkeerkaart, de herkenbare blauwe pas waarmee je op speciale gehandicaptenparkeerplaatsen mag staan. Maar wanneer kom je daar nu eigenlijk voor in aanmerking? Keuringsarts Renee Out merkt dat dit voor veel mensen die de kaart aanvragen nog onduidelijk is. Hierdoor betalen mensen in sommige gevallen een fors bedrag voor de keuring, maar blijken ze uiteindelijk niet in aanmerking te komen.
Renee Out werkt als onafhankelijk keuringsarts voor verschillende gemeenten rondom Groningen, waaronder Veendam en Stadskanaal. Mensen die een aanvraag doen voor een gehandicaptenparkeerkaart, of bijvoorbeeld voor huishoudelijke hulp, komen bij haar terecht voor een medische keuring. Zo wordt beoordeeld of zij daadwerkelijk voor de voorzieningen in aanmerking komen. Als het gaat om de gehandicaptenparkeerkaart, ziet Out dat sommige mensen de precieze regels niet kennen en daardoor pas later doorhebben dat ze niet voor de kaart in aanmerking komen.
‘Ik denk dat veel mensen het idee hebben dat ze een pas kunnen kopen,’ stelt Out. ‘Bij de aanvraag moet je een bedrag betalen, de hoogte van dit bedrag verschilt per gemeente.’ En die verschillen zijn behoorlijk, zo betaal je in Stadskanaal €95,00 voor een keuring, en in Veendam €105,50. Dit bedrag komt in de meeste gevallen boven op de kosten van de kaart zelf. Out: ‘Wanneer mensen hebben betaald voor de keuring, denken ze soms automatisch dat ze de kaart krijgen en de keuring slechts een formaliteit is. Maar zo werkt het niet.’
Strenge regels
De regels zijn namelijk best streng, zeker sinds deze in 2015 zijn aangescherpt. Om die regels goed te begrijpen, moeten we eerst kijken naar de twee verschillende soorten parkeerkaarten: de bestuurderskaart en de passagierskaart. Om in aanmerking te komen voor een bestuurderskaart moet je permanent in een rolstoel zitten of een loopbeperking hebben. Die beperking moet minstens zes maanden aanwezig zijn en houdt in dat je, met of zonder hulpmiddel, niet verder dan 100 meter kunt lopen.
Voor de passagierskaart gelden dezelfde regels, maar moet iemand naast de loopbeperking ook continu afhankelijk zijn van de begeleiding van de bestuurder. Oftewel: iemand kan niet alleen gelaten worden. Pas in zo’n geval komt iemand in aanmerking voor een passagierskaart.
Beter geïnformeerd
Veel mensen die op het spreekuur van dokter Out verschijnen, zijn niet bekend met deze regels. Daarom pleit ze ervoor dat mensen vooraf goed geïnformeerd worden. Ze heeft een filmpje gemaakt waarin ze de regels duidelijk uitlegt. ‘Mijn ambitie is dat mensen dit filmpje aan de gemeentebalie te zien krijgen voordat ze het aanvraagformulier invullen,’ legt Out uit. ‘Zo kunnen ze beter beoordelen of ze in aanmerking komen voor de kaart, en besparen ze zichzelf een flink bedrag in het geval van een eventueel negatieve uitkomst.’ Volgens Out vormen de kosten voor veel mensen een behoorlijke aanslag op hun budget, en als later blijkt dat ze niet voor de blauwe pas in aanmerking komen, kan dat zeer frustrerend zijn. ‘En dat is niet nodig. De regels zijn streng, maar helder.’
Out benadrukt dat zij niet degene is die beslist of iemand een voorziening krijgt. ‘Mijn taak is om te beoordelen of de beperking bij de aandoening past. De gemeente neemt vervolgens het besluit om een voorziening wel of niet toe te kennen.’ Ze verduidelijkt dit met een voorbeeld: ‘Stel dat iemand zijn of haar arm heeft gebroken. Dat is een aandoening die niet direct van belang is voor de gemeente, want medische details vallen onder mijn beroepsgeheim. Wat ik opschrijf, is dat de persoon door de aandoening zijn of haar arm niet boven het hoofd kan strekken. Dat is de relevante beperking.’
‘Parkeren mag niet, even stoppen wel’
Out hoopt dat gemeenten meer aandacht besteden aan de informatievoorziening vooraf. Ze begrijpt dat baliemedewerkers niet alle regels uit hun hoofd kennen, omdat zij soms honderden verschillende gevallen per dag zien. ‘Daarom maak ik deze filmpjes. Die kunnen op bijvoorbeeld een tablet getoond worden bij iedere aanvraag. Dat scheelt het personeel werk en de mensen geld.’
De regels goed kennen is niet alleen belangrijk voor de mensen die een kaart aanvragen, maar ook bij uitvoerende instanties gaat het soms mis. Zo ziet Out gevallen waarin mensen zonder gehandicaptenparkeerkaart kort stoppen op de speciale parkeerplaats om iemand uit te laten stappen, en vervolgens een boete krijgen. ‘Op een gehandicaptenparkeerplaats geldt een parkeerverbod, geen stopverbod’, stelt Out. ‘Het gaat om parkeren; dat mag niet. Maar even stoppen wel. Het is belangrijk dat ook BOA’s en de politie deze regels goed kennen, zodat onnodige boetes en kosten worden voorkomen.’
Luister online
