Najaar in de Veenkoloniën – (F: B.J. Brinkman/RTV1)
STADSKANAAL/BORGER/VEENDAM – Provincie Groningen en provincie Drenthe verlengen de financiering van het onderzoek naar generatiearmoede in de Veenkoloniën met twee jaar. Door het onderzoek van de Faculteit Ruimtelijke Wetenschappen van de Rijksuniversiteit Groningen is er meer aandacht voor sociale en familiale aspecten in preventie van generatiearmoede en ondersteuning van families. De komende twee jaar ligt de nadruk van het onderzoek op de samenhang tussen het huidige beleid en verschillende aanpakken om mensen uit armoede te helpen.
De eerste fase van het onderzoek, dat is gestart in 2017, heeft inzicht gegeven in hoe families armoede ervaren en hoe financiële armoede ontstaat en blijft bestaan in families. Ook is er nu meer inzicht in hoe gezinnen zelf proberen uit armoede te komen. Deze inzichten hebben bijgedragen aan gerichte acties op generatiearmoede in verschillende gemeenten in de Veenkoloniën. Het zorgt voor beleid dat zich ook steeds meer richt op het aanpakken van langdurige armoede, naast praktische dienstverlening bij schulden en problemen met inkomen. Sociale en familiaire aspecten worden steeds meer meegenomen in preventie van generatiearmoede en ondersteuning van families.
Verbeteren van beleid en interventies
In deze tweede fase richten de onderzoekers zich vooral op het verbeteren van de effectiviteit van de interventies die worden gepleegd, door rekening te houden met de diversiteit van families die in armoede leven. Er wordt onderzocht hoe burgerinitiatieven kunnen worden ingezet om meer mensen in armoede op te sporen en in beeld te brengen bij betrokken instanties en er zijn initiatieven om mensen uit verschillende leefwerelden samen om tafel te krijgen en te spreken over dit onderwerp.
Ook wordt de samenhang onderzocht tussen huidige beleids- en interventiestrategieën van verschillende partijen in de Veenkoloniën. De onderzoekers werken nauw samen met de Alliantie van Kracht. In dit samenwerkingsverband werken organisaties op het gebied van welzijn, zorg, werk en wonen én lokale en regionale overheden samen om generatiearmoede te bestrijden.
Steun van provincies
De provincies omarmen de tweede fase van dit onderzoek. Gedeputeerde Tjeerd van Dekken: “De verwachting is dat de bevindingen en resultaten van dit onderzoek een belangrijke bijdrage leveren aan de inzet van succesvolle interventies om overerfbare armoede te doorbreken. Want voor ons is heel belangrijk dat iedereen écht mee kan doen aan de samenleving!”
Generatiearmoede
Families die al generaties lang arm zijn doen minder mee in de maatschappij. Ze hebben minder vaak een baan, doen minder vaak aan vrijwilligerswerk en zijn meer geïsoleerd. Dit heeft negatieve effecten op de gezondheid en het welbevinden van gezinsleden en hun directe omgeving. Generatiearmoede zorgt daarmee niet alleen voor minder mogelijkheden en kansen, maar vergroot ook de afstand tussen groepen in de samenleving.
Ervaringsdeskundigen aan de slag
Ondertekening samenwerkingsovereenkomst door Wim van de Pol, lid college van bestuur Noorderpoort en directeur-bestuurder Johan Brongers van de Tintengroep.
MUSSELKANAAL – Levenservaringen beroepsmatig inzetten om anderen te helpen, dat is de kracht van ervaringsdeskundigen en de opleiding K@NS. Maandag 23 september hebben de Tintengroep en Noorderpoort de samenwerkingsovereenkomst ondertekend voor de opleiding K@NS.
Wethouder Lian Veenstra van gemeente Stadskanaal heeft, in haar rol als ambassadeur voor de Alliantie van Kracht tegen armoede, de studenten toegesproken. Zij onderstreepte daarbij de toegevoegde waarde van de opleiding. Binnen de opleiding K@NS hebben de Tintengroep en Noorderpoort de krachten gebundeld en starten zij met het opleiden van een groep van 22 mensen.
Stageplekken
K@NS is een vol-tijd opleiding tot ervaringsdeskundige op verschillende domeinen zoals mantelzorg, laaggeletterdheid, nieuwkomers en huiselijk geweld. De Tintengroep stelt stageplekken beschikbaar binnen één van de elf organisaties gespecialiseerd in sociaal werk in Groningen, Drenthe en Overijssel.
Het inzetten van ervaringsdeskundigen kan helpen om een brug te slaan tussen de cliënt en de organisatie, zij hebben inzicht en kennis waar hulpverleners van kunnen leren. De ambitie van de Tintengroep en Noorderpoort is toe werken naar een betaalde baan voor de ervaringsdeskundigen.
Problemen levensverhaal ervaringsdeskundigen in opleiding
(Foto Pixabay)
VEENDAM – Enige tijd geleden ontvingen wij een tip dat twee cursisten van de opleiding ervaringsdeskundige in generatiearmoede en sociale uitsluiting vroegtijdig zijn gestopt, ofwel verwijderd zijn. Oorzaak, onoverkomelijke problemen tijdens een module waarin het vertellen van elkaars levensverhaal centraal staat.
De opleiding wordt gegeven in het Noorderpoort Beroepsonderwijs Veendam en is bedoeld voor mensen die in armoede zitten en ervaring hebben met sociale uitsluiting en dit willen aanwenden om daar hun beroep van te maken. De aanmeldingsprocedure loopt via de gemeenten die deelnemen aan het project ‘Sterk uit Armoede’ van Mens en Maatschappij. Aanmeldingen en afmeldingen worden door een casemanager Sociale Zaken goedgekeurd. Een ervaren trainer/docente geeft de opleiding in samenwerking met een ervaringsdeskundige. Beiden hebben in Utrecht de docentenopleiding armoede en sociale uitsluiting gevolgd. Veel aandacht wordt besteed aan communicatie, leren luisteren, een open houding aannemen en durf te vragen. Daarbij wordt gebruik gemaakt van het model “de roos van Leary”. Sinds kort kreeg de 2- jarige opleiding een update naar MBO-3 . Was het eerst zo dat de cursisten (begonnen in januari 2017) eerst 2 dagen in de week naar het Noorderpoort moesten, maar door de recente update nu 4 dagen per week. De mogelijkheid bestaat dat na 01-01-2019 er nog een kopjaar aan wordt toegevoegd zodat het niveau opgetrokken is naar MBO-4.
In samenwerking met de professional (die sinds Welzijn Nieuwe Stijl ook niet stil zijn blijven staan) kun je dan spreken over een professional met een plus. De plus schuilt in de overtuigingskracht waarmee een ervaringsdeskundige een en ander kan motiveren om te vertrouwen op zelfredzaamheid en cliënten bewust kan maken van verantwoordelijkheid voor de eigen kwetsbaarheid.
Intakegesprek:
Als basis tijdens het intakegesprek wordt gebruik gemaakt van een van te voren ingevuld formulier. In dit gesprek krijgt men te horen hoe de opleiding eruit ziet en wat er wordt verwacht van de cursist. Hierbij wordt tevens aangegeven dat in de opleiding een module voorbij komt waar men elkaar klassikaal het ware levensverhaal vertelt. De bedoeling van het levensverhaal klassikaal te vertellen is dat er herkenning ontstaat bij de anderen, en men leert daardoor dat je niet alleen staat, het zelfvertrouwen groeit en je krijgt meer zelfreflectie en inzicht van psychologische processen. Dit kan heftig zijn en daarom krijgt de cursist het advies mee zelf te zorgen voor een back-up in de eigen omgeving, maar indien nodig helpt Noorderpoort hierbij. In de opleiding wordt feitelijk geleerd om er mee om te gaan en het op een goede manier in te kunnen zetten als ervaringsdeskundige. Juist in deze module waarin men elkaar klassikaal het levensverhaal vertelt ging het mis.
Hieronder het verhaal van de gestopte cursist:
“Ik was aan de beurt om mijn levensverhaal vertellen, dit vond ik best heftig maar heb het wel gedaan. Ik voelde me onder druk gezet. Mijn trauma kwam terug, ik voelde me helemaal afgebroken. Verbazingwekkend dat er tijdens de levensverhalen nooit professionele hulp aanwezig was. Weliswaar vond iedereen het verschrikkelijk wat ik had mee gemaakt, maar ja dat was het dan. Ik moest maar voor mezelf zorgen. Ik raakte bij thuiskomst in de stress en kort daarna stortte ik in. Het laatje waarvan ik dacht dat ik het had verwerkt ging in volle hevigheid weer open. Ik ben naar de huisarts gegaan, kreeg kuren om te kalmeren, en zit nu in therapie bij de GGZ. Toen dit gebeurde besloot ik te stoppen met de opleiding en zocht contact met de lerares. Helaas is dit niet gelukt want ze was weg op vakantie. Er is mij beloofd door Noorderpoort dat ze na de vakantie erop terug zouden komen. Ik wacht daar nog steeds op. Niks meer gehoord van Noorderpoort.” Reactie docenten:
“Na het vertellen van haar levensverhaal was deze cursist rustig, ook in het nagesprek. Eerst vertelt men over de jeugd, later over de tijd als volwassene, daarbij mag je zelf weten hoe ver je gaat en hoe lang je erover doet. Er zijn diverse gesprekken gevoerd met de cursist gedurende de periode voor de zomervakantie. Er is contact gezocht met haar tijdens de zomervakantie, maar ze reageerde niet. Direct na de zomervakantie heeft ze de klas aangegeven te willen stoppen met de woorden: Citaat: ‘Nu is mijn muur afgebroken, ik zal dit weer moeten optrekken en dat kan ik niet alleen’. Hierna werd ze door de klas geknuffeld en werd aangeboden dat zij er blijvend waren voor hulp. De klas was verbijsterd dat haar verhaal zoveel nog deed. De diepgang in je levensverhaal is om te zien wat je hebt verwerkt, wat je er mee gedaan hebt in je eigen leven en daarmee weer andere mensen kunt helpen. Bij haar was het als donderslag bij heldere hemel duidelijk dat er iets niet goed gegaan is in die verwerking”.
Reactie klasgenoten: “We vinden het jammer dat deze klasgenoot niets heeft gedaan met het advies omtrent de back-up. Ook vinden we het jammer dat ze uit onze groep is, want zij was voor ons wel iemand waarvan we konden leren. We zagen haar als een sterke vrouw met ontzettend veel levenservaring. Helaas heeft ze de deur helemaal dichtgeslagen. Noteby: Betreffende cursist heeft over de gang van zaken haar beklag gedaan bij de gemeente. Zij is per 1 augustus jongstleden uitgeschreven door Noorderpoort. Dit is ook doorgegeven aan de gemeente. Bij monde van de trainer/docent zal Noorderpoort nogmaals een poging doen om haar uit te nodigen voor een gesprek. Zij willen dit netjes afwikkelen.
Het verhaal van de cursist die moest stoppen omdat het onmogelijk werd geacht om verder met haar te gaan: “Tijdens de opleiding werd dit na een aantal maanden geüpdatet tot een MBO3-opleiding wat betekende dat ik niet 2 dagen, maar 4 dagen in de week naar school moest. Dit heb ik geweigerd omdat ik veel tijd nodig ben aan mantelzorg voor mijn ouders. Ik werd toen onder druk gezet door Noorderpoort omdat ze voornemens waren mijn uitkering te korten. Daarvoor ben ik niet gezwicht. Toen ik mijn levensverhaal had verteld vond men dat ik dit te oppervlakkig had gehouden. In september, direct na de vakantieperiode, werd mij gevraagd alsnog het complete verhaal te vertellen, wat ik weigerde. Ik gaf daarbij duidelijk aan dat ik voor mezelf mijn levensverhaal had verwerkt en vond het niet nodig nog meer te vertellen dan ik al had gedaan. De groep bleef er desondanks op staan, waarop ik de kamer wilde verlaten. Daarin probeerden ze me tegen te houden door agressief in de deuropening te gaan staan. Ik raakte daarvan behoorlijk overstuur. Het lukte mij erlangs te glippen. Ik ben overstuur naar huis gerend, de huisarts moest eraan te pas komen om mij een kalmeringsmiddel te geven. Eerder was er al eens een escalatie in de klas (dit ging om iets anders) en werd ik verzocht de klas te verlaten, iemand greep me daarbij aan de arm“.
Reactie cursisten:
“Deze klasgenoot vertelde een minimaal en oppervlakkig verhaal. Wij waren daarover boos omdat wij onze ziel bloot hadden gegeven en zij dat dus niet deed. Dat voelde niet goed en helemaal niet toen zij de lerares begon te bedreigen. De helft van de tijd was zij trouwens niet aanwezig, volgens ons zonder goede redenen, we vonden dat ze over het algemeen weinig inzet toonde”.
Reactie Docenten:
“Doordat zij een algemeen en onvoldoende verhaal vertelde liet zij weinig van zichzelf zien, na discussie werd afgesproken dat ze dit in september zou overdoen. In september weigerde zij. Ze zegt dat ze helemaal klaar is met haar verleden, maar haar houding vertelt juist het tegenovergestelde. Noorderpoort heeft ook opmerkingen gemaakt met betrekking tot de absentie. Bij het intakegesprek werd aangegeven door cursist dat ze privé zaken zou regelen. Voor de zomervakantie hebben we nog een gesprek gehad samen met haar broer over de opleiding. We herkennen ons niet het beeld wat zij schetst dat we iemand tegenhouden dan wel fysieke middelen gebruiken. Waar we merken als er onrust is bij een cursist proberen we dit op te lossen middels een gesprek, extra zorg of een knuffel. Bedreigingen tolereert het Noorderpoort niet waardoor we genoodzaakt waren de cursist te verwijderen van de opleiding. Dit is haar per brief medegedeeld, wel stonden we open voor een gesprek over dit besluit, daar heeft ze niet op gereageerd’.
Afrondend: individuele opmerkingen vanuit de cursisten over de module levensverhaal.
– Het diep gaan in mijn eigen levensverhaal en die van de anderen hebben me goed gedaan, kan beter overweg met de problematiek waarmee ik zit, kan er nu over praten, maar ok ik ben er nog niet; – Qua emotie ben ik nu sterker en praat meer, ook wat me dwars zit, zonder dat ik dichtklap en in huilen uitbarst, kan ik erover vertellen; – dacht dat ik de hele wereld aankon, maar je wordt echt met de neus op de feiten gedrukt, oude wonden gingen weer open, er vielen tranen, maar het werd steeds beter, tastbaarder, ik had een professionele back-up en die stimuleerde me door te zeggen, je kan het en geloof in jezelf, dat heeft veel positiefs gebracht, ik kan met mijn rugzakje verder aan de slag;– heeft me veel goed gedaan, best af en toe wel een dalletje maar ook steeds de wil dit te overwinnen, zag het als een uitdaging niet als een obstakel; – ik hoefde niks te verzinnen, vertelde gewoon hoe en wat het is , want je weet, dat je hier geen veroordeling krijgt, je weet dat er naar wordt geluisterd en je krijgt begrip, daardoor durf ik meer, ik word door deze opleiding alleen maar sterker; – zoals je hier in de klas zit, kun je gewoon jouw verhaal kwijt en vertellen. Hier in de groep is naar mekaar veel begrip, iedereen snapt je, eigenlijk heb je hier maar een half woord nodig, scheiding, ellende met instanties, we spreken allemaal dezelfde taal en dat vind ik voor mezelf heel erg fijn. Ik durf veel meer, zoals voor een grote groep staan. – Ik moest mijn levensverhaal vertellen, heb ik ook gedaan, had het al meerdere keren verteld, dus voor mij was het wel wat makkelijker en omdat dit al jaren terug aan de hand was. Je groeit zelf en met elkaar. – Is me goed bevallen, kon een stukje van mijn verleden afsluiten, leerde mezelf kennen, voor het eerst dat er naar me werd geluisterd, serieus genomen en geaccepteerd, dat heeft me een beetje omhoog geholpen
Tot slot: hoe zien de klasgenoten hun toekomst
Ze willen een betaalde baan vinden om anderen te helpen, die problemen hebben met zichzelf of met instanties, hun te helpen om te kunnen groeien en door te breken om iets te bereiken. Unaniem zijn ze van mening “Wij kunnen inspirerend werken door onze ervaringskennis en handvaten worden ons nu aangereikt door deze opleiding”.
–
Note van de redactie: Om een objectief beeld te vormen van de gebeurtenissen spraken wij langdurig met alle betrokkenen. Daarbij hebben wij duidelijk gesteld geen partij te kiezen om onafhankelijk van iedereen een artikel te kunnen schrijven.
Tekst: Herman Alink en Wilma Swarts
Ervaringsdeskundigen tonen wat armoede doet en voelt
Ervaringsdeskundigen in opleiding Noorderpoort. F)Herman Alink
OUDE PEKELA – Twee keer per jaar wordt een Armoedepact bijeenkomst georganiseerd door de gemeenten Pekela, Veendam, Bellingwedde en Vlagtwedde. Dinsdagmiddag 14 november was de najaar-bijeenkomst in MFC De Binding te Oude Pekela. De organisatie lag volledig in handen van de studenten MBO opleiding Ervaringsdeskundige Generatiearmoede en Sociale uitsluiting. Het thema was ‘Wat je voor mij, maar niet met mij doet, doe je tegen mij’.
Wethouder Hemmes opende de middag en verwelkomde de aanwezigen.
‘In oktober is het al weer 10 jaar geleden dat we samen met Bellingwedde en Veendam dit armoedepact zijn begonnen en dat heeft al heel wat gebracht, zoals Maxima kleding ruilwinkel, versterking van de voedselbank, zorgverzekering voor de minima en de Aanpakkers. Vijf jaar geleden is er heel belangrijke speler bij gekomen, de ervaringsdeskundige. Op een hele kleinschalige manier zijn we toen begonnen met de opleiding. Nu is het als een olievlek die zich landelijk uitspreid. We worden door iedereen gebeld hoe we het doen en we geven regelmatig colleges aan collega overheden. Vanmiddag willen de ervaringsdeskundigen in opleiding ons laten zien waar ze mee bezig zijn en waar ze nu al staan. Ik ben daar heel trots op hoe zij dit oppakken en laten we vooral doorgaan met deze opleiding, het leidt alleen maar tot goede dingen, ik wens u een goed en fantastische middag’. Lejja de Vries van het Noorderpoort nam daarna kort het woord hoe verder de middag eruit zou zien.
Vervolgens kwam student Erika de Jonge naar voren.
Zij daagde de ruim 70 aanwezigen uit om te reageren op haar vraag: Wie ben ik? Na een ijzingwekkende stilte vanuit de zaal kwamen de reacties los zoals; moedig, een mooi mens, een warme vrouw, iemand die aan ons iets wil overdragen,iemand die meetelt in deze wereld, iemand die vragen stelt, een zoeker, respect en acceptatie, iemand met lef. Hierna stonden Erika’s medestudenten op en stelden zich één voor één voor. Anita Bats, Brigitte Dost, Marzanna Gintowt, Willy Laurens, Davy Ruijer, Ingrid Timmerman, Roxana Verboekend en Griehenda Weering.
Marzanna vertelde over de absolute armoede en wat het is.
‘Het is leven zwaar onder het minimum, er is geen eten, geen drinken, geen huis, geen mogelijkheden hebben om beter te worden of te zijn. Er bestaat – vastgesteld door de Wereldbank – een absolute ondergrens en dan gaat het om 1 euro per dag. Als je minder dan dat hebt is het absolute armoede. Heel veel mensen denken dat dit alleen in de derde wereld plaatsvindt maar dat is helaas niet zo. Duizenden leven van minder dan 1 euro per dag. Vaak wordt gezegd dat mensen met een bijstandsuitkering het goed hebben maar dat is niet zo. Ze moeten elke dag keuzes maken van ga ik mijn kinderen eten geven of ga ik gas en licht betalen. Als je jouw huur niet betaalt dan sta je op een gegeven moment op straat en wordt alles van je afgenomen. In deze wereld leven meer dan 1,5 miljard onder de armoedegrens. Het is een voortdurend leven op het randje van de dood”.
Hierna vroeg ze aan iedereen om de ogen te sluiten en daarbij te denken aan iets leuks.
‘Je hebt een huis, je hebt kinderen die zitten aan de tafel lekker te eten, je hebt je werk waar je met alle plezier naar toe gaat, je hebt jouw vrienden die af en toe met je opstap gaan, je gaat naar theatervoorstellingen en je maakt soms om een praatje, en dan opeens BOEM…. Je wordt wakker en dan besef je dat je het allemaal kwijt bent en dan denk je wat nu? Dan ben je dakloos, hoe kan dat? Je had het toch zo mooi. Je bent jouw werk kwijt, ook jouw vrienden zijn zo’n beetje weg en je kan niet meer meedoen met de leuke dingen, want je hebt er geen geld meer voor. Je wordt ziek maar je gaat niet naar de dokter omdat je de verzekering niet hebt betaald. Je huis ben je kwijt omdat jouw kinderen moesten eten, maar als je geen huis hebt ben je ook de kinderen kwijt want die worden van je afgenomen en dan leef je op straat, dan ga je elke dag bedenken wat nu, krijg ik vandaag wat te eten of wordt het morgen, wordt het volgende week. Je weet het niet, elke dag is het een strijd, elke dag probeer je te overleven. Maar ondanks alles blijf je vechten, elke dag opnieuw, opnieuw en opnieuw omdat je hoopt dat de volgende dag iets gebeurd, je geeft niet op en dat is de kracht van de mens.’
Willy probeert aan de hand van lege blikken uit te duiden wat de kracht is in de mens.
‘Als ik in dit blik iets doe dan ligt dat op de grond omdat er geen bodem in zit, daardoor lijkt het een bodemloze put en ben ik het kwijt. Ondanks dit lukt het ons toch weer er bovenop te komen, ons eten en drinken te regelen. Bodemloos is het leven niet vanwege je eigen kracht, soms dankzij je vriend, je hulpverlener. Je moet ook altijd een blik op de toekomst houden, dat is heel belangrijk. Onze toekomst gaat niet als de dag van morgen, we kunnen niets plannen. We leven van dag op dag en we kunnen niet zeggen volgend jaar gaan we op vakantie. We moeten altijd kort leven, kort plannen en toch hebben we de kracht omdat doel te willen bereiken waar we heen willen. Als we in de winkel onze boodschappen halen moet we soms zaken terugleggen omdat we geen geld genoeg hebben en dat moeten we regelmatig zonder blikken en blozen toegeven en daarvoor is heel veel kracht nodig. We betalen altijd met dubbeltjes en dan kun je je soms verrekenen, dan moet je toegeven, ik ga het niet redden, het is moeilijk. We zien het als kracht, in het begin durf je niet naar de voedselbank maar uiteindelijk stap je over die drempel heen, zo van “hier ben ik, help me”. De blik op de toekomst dat is onze opleiding als ervaringsdeskundige, omdat we zo goed de taal kennen van degene in armoede en daardoor als bruggenbouwer kunnen fungeren naar de professional.’
Heidi van der Laan gaf aan dat de achtergrond van de deelnemers aan de opleiding niet stabiel is.
‘De basis is gewoon overleven. We gaan in de opleiding bezig met die rugzak, die we hebben gekregen, die gaan we met z’n allen uitpakken en dan de pakketten die er in zitten kleiner en handzamer te maken, zodat we dat als gereedschap kunnen inzetten voor de mensen die niet weten hoe het is en de mensen die er midden in zitten, zodat je een brug kan slaan.’
Hierna begonnen de workshops met de verschillende ervaringsdeskundigen over de binnenkant van de armoede. Vervolgens wordt over de streep gespeeld om er achter te komen hoe men zaken ervaart. Ingrid Timmerman legt kort uit welke regels er gelden: ‘Iedereen in zijn waarde laten, niet lachen omdat ieder zijn keuze persoonlijk is, er mag niet gesproken worden, je moet jouw eigen gevoel volgen, respecteer elkaar en alles wat hier gebeurd blijft ook hier.’
De middag werd afgesloten met het gedicht geschreven door Leo F. Buscaglia en voorgelezen door Heidi van der Laan:
Luisteren
Als ik je vraag naar mij te luisteren
en jij begint mij adviezen te geven,
dan doe je niet wat ik vraag.
Als ik je vraag naar mij te luisteren
en jij begint mij te vertellen waarom
ik iets niet zo moet voelen zoals ik het voel,
dan neem je mijn gevoelens niet serieus.
Als ik je vraag naar mij te luisteren
en jij denkt dat je iets moet doen
om mijn problemen op te lossen,
dan laat je mij in de steek
hoe vreemd dat ook mag lijken.
Misschien is dat de reden waarom
voor sommige mensen bidden werkt, of de natuur
omdat zij niets terugzeggen en geen adviezen geven
of proberen dingen voor je te regelen.
Zij luisteren alleen maar en vertrouwen erop
dat je er zelf wel uitkomt.
Dus, alsjeblieft, luister alleen maar naar me
en probeer me te begrijpen.
En als je wilt praten, wacht dan even
en ik beloof je dat ik op mijn beurt
naar jou zal luisteren.
Tenslotte bedankte Hans de Vroome van de gemeente Pekela alle ervaringsdeskundigen en onderwijzend personeel van het Noorderpoort met een cadeaubon.
Luister online
