Direct naar de inhoud.

“Ik was de ‘zoon’ met wie hij seks had”

Zijn ouders scheidden. Zijn moeder kreeg een relatie met een vrouw. De ex-vrouw van A. Zij sliepen allen samen op een kamer in het huis van A. In Harkstede. Heel gewoon. Twee vrouwen, een man van in de zestig en een jongen van dertien. Had hij een keus? Jordi? Hij was nog maar dertien jaar en die A. was best aardig. Hij besteedde echt aandacht aan hem. Nam hem mee uit, vroeg hem mee naar de sauna te gaan. Lekker warm. Jordi vond het in eerste instantie gewoon normaal maar als A. zich lag af te trekken in de sauna wist hij ergens wel dat er iets niet deugde. A. werd veeleisender. Jordi kreeg wiet van hem en er werd stevig gedronken op de dagen en avonden dat de verliefde dames niet thuis waren. Dan moest Jordi bij A. in zijn bed slapen. De ontucht, ook orale seks, dienden zich zo’n drie keer per week aan. Kwamen de dames dronken thuis dan vloog A. van bed en duwde hij Jordi, zijn 13-jarig minnaartje, snel de logeerkamer in met de woorden: ”Het is beter dat we dit onder ons houden.” Drie jaren lang.

A. zag Jordi als een soort van zoon, verklaarde de man ter zitting. De man die meer dan 41 jaar keurig bij de Gemeente Groningen werkte en zelfs zanger was. Hij kon zelfs op afstand zien of Robert(34 jaar) biseksueel of heteroseksueel was. Dat is toch bijzonder? Robert, ook niet vies van wat seks-avontuur, ging mee in een trio met Jordi. Een jongen van dertien jaar met een man van vijftien jaren ouder en een man van vijfenveertig jaren ouder. Eenmalig hoor, viel reuze mee.

Jordi zat op msn met Joke, een vriendinnetje. Vertelde haar in vertrouwen de dingen die hij bij A. moest doen en die A. ook bij hem deed. Dat hij het aan zijn vader wilde vertellen. Wat hij ook deed. Vader had vage vermoedens en belde rustig met de politie. Jordi liet donderdag zijn slachtofferverklaring voorlezen door iemand van de reclassering, zijn stotteren was namelijk veel erger geworden sinds A. aan zijn piemel zat. Jordi verklaarde: “We waren net een stel, hij liet me nooit alleen. We deden alles samen. Hij bouwde zijn seksavonturen rustig op, tot ik in de gaten kreeg dat dit niet klopte.”

A. kwakte in de zittingszaal zijn troeven als natte lappen op tafel: “Ik kook! Ik kook! Ik vind dit een vreemd verhaal, ik ben in een complot beland, ik weet nog wel andere zaken waar jullie eens naar zouden moeten kijken, ik ontken alles. Hij liegt dat hij barst, Jordi leeft in een fantasiewereld.”

 

A. had ooit eens een boete gehad voor het rijden onder invloed. Meer was het niet.

Als het klopt dat A. de jeugd van Jordi heeft vernield, zijn zelfvertrouwen en –de woorden van de officier van justitie-:‘ zijn integriteit op zeer grove wijze heeft geschonden’, dan is zijn plan mislukt. Hij zou aan zichzelf denken, zijn bevrediging zoeken bij een kwetsbaar kind wiens ouders net waren gescheiden waardoor hij in een totaal andere gezinssamenstelling kwam. Jordi had zich maar aan te passen. A. speelde daar op in. Het één niet meer voorhanden, dan maar een ventje van dertien.

Als het waar is, dan mag hij als volkszanger gaan zingen in de cel. Zoveel hij maar wil. Ook drie jaren lang.

 

A. kreeg als eis: drie jaren cel. Onvoorwaardelijk. Robert kreeg als eis: honderd uren werkstraf. Hij kon zich niets van het triootje herinneren. De raadsmannen van beide heren pleitten voor vrijspraak daar er veel onduidelijkheden in het verhaal van Jordi verhaal zouden zitten.

De uitspraak is over twee weken.

Foto: Foter. com rechtenvrije foto’s

 

Lees meer op: www.karinsmalbil.com

Datum 6 januari 2013 Bert Jan Brinkman

Project X Haren. De veroordelingen

KARIN SMALBIL – Begin oktober. In de rechtbank van Groningen is vandaag de eerste snelrechtzitting gehouden in de zaak rondom het vorige maand totaal uit de hand gelopen Facebook-feestje in Haren. Er stonden vijf ProjectX-verdachten in de beklaagdenbank. De eerste zitting leverde vier veroordelingen en één vrijspraak op. Het Openbaar Ministerie (OM) deed in alle zaken een vergeefse poging om de raddraaiers een boete te laten storten in een speciaal op te richten fonds voor gedupeerden. Daarover heerst volgens het oordeel van de rechtbank echter nog teveel onduidelijkheid.

door Koen van Lannik

De eerste die zich in Zittingszaal 14 vertoonde was een 34-jarige Stadjer. Hij verklaarde wel eens met eigen ogen te willen zien wat er in Haren stond te gebeuren. En kreeg waar voor zijn geld. Belandde in een soort van ‘kleine wereldoorlog’ vol vernielingen, geweld, brandstichtingen, plunderingen, gewonde politiemensen, een zwaar mishandelde Harenaar en miljoenen euro’s aan schade. De inwoners van het lommerrijke Haren bleven in de nacht van 21 op 22 september in angst en verbijstering achter. Terwijl hun dorp in een slagveld veranderde en wereldnieuws werd.

foto: Groningen Dichtbij

De man zou aan de onlusten hebben meegedaan en anderen hebben opgeroepen spullen naar ME en politie te gooien. Bakstenen? Daar had de Stadjer zeker niet mee gesmeten. Blikjes bier? Ja, dat dan weer wel. Misschien twee of drie. De rest had hij zelf geconsumeerd. Niet zoveel overigens. Het waren er slechts een stuk of vijftien. Bij zijn aanhouding had hij sigaretten, scheermesjes en batterijen in zijn bezit. Die had hij op straat gevonden. Waarschijnlijk afkomstig uit de geplunderde AH.

De eis tegen de relschopper luidde zes weken cel, waarvan drie voorwaardelijk, plus een boete van 500 euro die hij in het Schadefonds zou moeten storten. De eis werd voor het grootste deel door de rechtbank gehonoreerd. De man kon meteen naar huis omdat het onvoorwaardelijke deel gelijk stond aan het aantal dagen dat hij in voorarrest had doorgebracht. De geëiste storting werd niet overgenomen. En bij die ene keer zou het niet blijven.

De 21-jarige man uit Zwolle die als tweede werd berecht, was al eens door de kinderrechter veroordeeld. Voor zware mishandeling. Hij toonde zich uiterst verbaasd dat hij in het beklaagdenbankje stond. Dacht dat ie in Groningen was en wilde alleen maar weg. Omdat het in Haren één grote ellende was. In zijn geval vond de rechtbank openlijke geweldpleging en belediging bewezen. Tegen hem werd dertig dagen geëist, waarvan veertien voorwaardelijk. Ook hij mocht zich weer vrij man noemen. Beide mannen waren de enigen die nog in de cel zaten.

Een 40-jarige Stadjer was de derde in de rij. Hij gaf toe wel in Haren te zijn geweest, maar wist er niet veel meer van. Hij kon pas weer helder denken toen hij in zijn cel wakker werd en tot de ontdekking kwam dat hij bloedde. Waarschijnlijk omdat hij een klap op zijn hoofd had gekregen.

In zijn zaak kwamen ook de eerste individuele vorderingen aan de orde. Twee agenten vroegen ieder 350 euro smartengeld. De advocaat van de Groninger verdedigde zijn cliënt door te stellen dat hij, als een soort van bermtoerist, met een kratje in het gras was gaan zitten. Om af te wachten wat er zou gebeuren. Over de agenten die geld van zijn cliënt wilden zien omdat hij hen had lastiggevallen, zei de raadsman: ‘Agenten die zich opgeven voor de ME moeten tegen een stootje kunnen.’

De Groninger werd veroordeeld tot een werkstraf van zestig uur. Daarnaast dient hij 350 euro aan één van de agenten te betalen. De vordering van de tweede politieman werd verworpen. Hij was op het moment van de arrestatie nog niet ter plekke.

Verdachte nummer vier, een 26-jarige man uit Marum, zou op een auto met inzittenden hebben geslagen. Zelf zei hij niet veel meer te hebben gedaan dan twee hysterische meisjes een helpende hand bieden. Tegen hem werd een taakstraf van 80 uur geëist. En voor de vierde keer op rij deed het OM een poging om geld in het Schadefonds gestort te krijgen. Met het inmiddels bekende resultaat. In deze zaak kwam het overigens tot vrijspraak omdat er in het flinterdunne strafdossier allerlei verklaringen ontbraken en de schuld van de Marumer niet overtuigend bewezen kon worden.

De laatste die zich in Zittingszaal 14 aan de Ossenmarkt in Groningen kwam melden kon er op geen enkele manier onderuit dat hij tijdens de rellen voorop had gestaan. De 18-jarige inwoner van het Friese Kortehemmen gooide met een dranghek en deed dat voor het oog van draaiende camera’s. Hij gaf ruiterlijk toe dat hij zich door de meute had laten ophitsen. Was als vanzelf ‘in de stemming’ geraakt om rotzooi te trappen. De man besloot zichzelf te melden en die ‘sportieve geste’ werd in de strafmaat meegenomen. De eis luidde veertig uur werkstraf en die kreeg hij ook opgelegd.

UPDATE DINSDAG 9 OKTOBER

In de Groninger rechtbank is vandaag weer een aantal relschoppers veroordeeld voor hun aandeel in de rellen rond het Facebookfeest in Haren. Er werden taakstraffen tot tachtig uur uitgedeeld. Twee verdachten zijn vrijgesproken en één zaak is aangehouden. Het Schadefonds is ook vandaag geen cent rijker geworden. Zoals verwacht werden de door het OM geëiste boetes ook nu door de rechtbank afgewezen.

De verdachten, zij moeten hun straf in Haren volbrengen, komen uit heel Nederland. Een van hen zelfs uit Baarle Nassau. Een 19-jarige inwoner van Ten Boer kreeg de zwaarste straf opgelegd. Hij had zestien biertjes en een halve fles rum op toen hij met een fiets, een vlaggenstok en een bloempot gooide. De rechtbank veroordeelde hem tot tachtig uur dienstverlening.

Er moeten nog heel wat verdachten voor de rechter verschijnen. Maandag staat er een zitting achter gesloten deuren op de rol waar een aantal minderjarigen ter verantwoording wordt geroepen.

www.karinsmalbil.com

 

 

 

 

Datum 29 oktober 2012 Bert Jan Brinkman

“Hallo Jumbo, dit is een overval!!”

Jumbo Overval op 13 febr 2012 ( foto: Ronny Wiekenkamp )DOOR KARIN SMALBIL –  “En dan sta jij in de auto te wachten bij de ingang, scheuren we meteen weg met die zak vol geld”, zegt Radjin (19).  Ruben (16) knikt. “Deal”, zegt Joost (20).   Het loopt iets anders op die maandagavond de 13e februari in Stadskanaal.   De laatste klanten staan bij de kassa in de Jumbo. Dat zij getuige gaan worden van een overval, daar denken ze niet aan. De aardappelen en flessen frisdrank en toast worden op de loopband gelegd.   Het is rond sluitingstijd. De caissières zijn bijna vrij voor vandaag, de vakkenvullers beginnen.   Ineens stormen twee gewapende mannen naar binnen met bivakmutsen op en zonnebrillen. Ze beginnen te schreeuwen: “Money, money, money!”  Eén medewerkster krijgt een wapen op zich gericht. Geld willen ze zien. “Money!” Doodsbang is ze. Ze moet wel, wil ze overleven. Dit ziet ze wel eens op tv. Onder schot gehouden haalt ze alle kassa’s leeg.  Alles moet in een Jumbo-tas.

Voor goed en wel bij alle –nog aanwezige- medewerkers doordringt wat er nu werkelijk in zo korte tijd gebeurt, gaan de rovers langs de service-balie. Ze grijpen sloffen sigaretten, een pakje kauwgom en in de grissen een bos rozen uit een emmer.  Eenmaal buiten met de zak met geld, het wapen, kauwgom én rozen staat daar geen Joost. Potdorie, ze hadden hier toch afgesproken? Waar is die vent?   Radjin en Ruben zetten het op een rennen. Op een fietspad trekken ze onder schot meneer Meertens van zijn fiets. Die deelt een ferme klap uit. Zij kennen hem, hij herkent ze niet door de mutsen en brillen. Op de fiets gaan ze verder. Richting de buurt: ‘Waterland’. Ze fietsen razendsnel. Dat moet ook want de politieauto komt al om de hoek.   Ze laten de fiets vallen en gaan rennend verder. Door stegen en tuinen. Radjin komt daarbij ten val tegen een kas die hoort bij de woning van de familie Dijk. Glasgerinkel. Niet handig, zo’n zonnebril in het donker. Radjin lost een schot. Niet expres, zal hij later in de rechtbank vertellen.   Ze kleden zich om in het Pagegebied in Stadskanaal en gaan terug naar de roverswoning.  Daar zit Joost. Ze tellen het geld. Maar liefst 4.935 euro! Nu zou Joost daarvan voor het halen en brengen 500 euro krijgen maar krijgt nu 350 euro. Moet je je afspraak maar nakomen.   De rechter vraagt naar het drugsgebruik van de heren Joost en Radjin. U voelt het al: fors. Speed, blowen, stijf van de rommel slapen ze nachten niet en dan dit.

“Ze weten niet wat ze aanrichten”, zegt de officier van justitie.   Ze moeten samen de Jumbo schadeloos stellen. 6.100 euro. Radjin knikt. Joost heeft maar 350 euro gekregen, dus waarom zou hij zoveel betalen?  Het zijn knapen met een arrogante houding. Makkelijk te beïnvloeden. Ze weten het allemaal wel.   Over hun te krappe schoentjes in hun jeugd zou ik een aparte column kunnen schrijven.

Radjin wil graag in zijn laatste woord excuses aanbieden en om vergiffenis vragen. Joost zegt niets. Hij heeft immers niets gedaan, volgens zichzelf.   De eis voor Radjin, de hoofddader: 4 jaar met aftrek van voorarrest.  De eis voor Joost, de chauffeur : 18 maanden, waarvan 6 voorwaardelijk. Daarbij een proeftijd van twee jaar.   Rubentje van 16 mag naar de kinderrechter. Als ik hem was nam ik een bos rozen mee.

Datum 27 augustus 2012 Bert Jan Brinkman


-advertenties-

NIJM Webdesign Stadskanaal