Mogelijke doorbraak moordonderzoek Derk Kiers

De sportterreinstraat waar Derk Kiers woonde

WILDERVANK – De politie heeft maandagmorgen in haar woning een 28-jarige vrouw uit Stadskanaal aangehouden. De vrouw wordt verdacht van betrokkenheid bij de dood van Derk Kiers uit Wildervank. Het lichaam van Derk Kiers (41) werd in januari 2011 aangetroffen in zijn woning. Sinds enkele jaren werd het onderzoek als een zogenaamde coldcase behandeld. Enkele maanden terug is een nieuw onderzoek gestart.

Misdrijf

Bij het aantreffen van het lichaam in 2011 was direct duidelijk dat hij slachtoffer was geworden van een misdrijf. Daarop werd destijds een grootschalig rechercheonderzoek gestart. Ondanks enkele aanhoudingen dat jaar, ontstond er geen duidelijkheid rondom zijn dood. Derk Kies was alleenstaand en woonde met zijn twee honden in Wildervank. Het slachtoffer had geen vaste baan en had wat bijverdiensten van rommelmarkten. Ook deed hij klusjes voor kringloopwinkels.

Informatie

Met de aanhouding van de verdachte vrouw uit Stadskanaal komt het onderzoek in een nieuwe fase terecht. Wat de relatie tussen de verdachte en het slachtoffer is wordt onderzocht. Het rechercheteam kan nog meer aanhoudingen in de toekomst niet uitsluiten. Mensen die informatie hebben over de dood van Kiers, worden verzocht contact op te nemen via het telefoonnummer 0900-8844 of via het e-mailadres coldcase@politie.nl. Anoniem informatie delen kan via Meld Misdaad Anoniem: 0800-7000.

Lees ook het verhaal van Bas van Sluis Onderzoeksjournalist

Veendammer verdacht van betrokkenheid dood Nicky Verstappen

VEENDAM – (Update) Jos B. (55) uit Veendam wordt verdacht van betrokkenheid bij de moord twintig jaar geleden op de 11-jarige Nicky Verstappen. Dna van de man matcht met materiaal dat gevonden is op de kleding van de vermoorde jongen in 1998.

Spoorloos

De politie is nu op zoek naar de 55-jarige B., die sinds april 2018 als vermist is opgegeven door zijn familie. Sindsdien is de man spoorloos. De politie gaat ervan uit dat de man nog wel leeft. Hij is gespecialiseerd in bushcraft, een methode om te overleven in de natuur. Hij is voor het allerlaatst gezien in de Franse Vogezen en de politie denkt dat hij zich daar mogelijk schuilhoudt. Ten tijde van de moord woonde B. in de gemeente Simpelveld onder de rook van Heerlen.

Heeft U een tip over deze zaak? Neem hier contact op: Politie.nl

Update 26/8 : Jos B. is inmiddels aangehouden in Spanje.

Onderzoek aangetroffen lichamen afgerond

NIEUWE PEKELA – De politie heeft op 9 april bekend gemaakt het onderzoek naar de vondst van de twee ontzielde lichamen aan het Kienholt in Nieuwe Pekela te hebben afgerond. De lichamen werden in de ochtend van zaterdag 31 maart gevonden.

In eerdere berichten was al bekend dat het ging om de bewoners van het pand. Een 58-jarige vrouw en haar echtgenoot van 62 jaar. Al snel was duidelijk dat er sprake was van een niet-natuurlijke dood. Bij buurtbewoners was er schrik en ongeloof. Na een eerste forensisch onderzoek in de woning zijn de lichamen voor een schouw overgebracht naar het UMC Groningen. Het onderzoek wijst uit dat de mannelijke bewoner zijn echtgenote om het leven heeft gebracht en daarna een einde aan zijn eigen leven heeft gemaakt. Beide mensen waren niet bekend in een hulpverleningstraject, aldus de politie.

Ex-partner opgepakt in verband met dood Veendamse

Archief foto: M. Dol - RTV-S — Archief foto: M. Dol – RTV-S

VEENDAM – De ex-partner (43) en een vriendin (42) van verpleegster Hilly Rogaar uit Veendam zijn gisteren opgepakt op verdenking van betrokkenheid bij haar dood. De 38- jarige vrouw die werkzaam was in het Refaja ziekenhuis in Stadskanaal werd op donderdag 5 november 2015 levenloos in bed gevonden in haar woning aan de Leidekkersstraat. Zij is waarschijnlijk om het leven gebracht. De politie kan niet met zekerheid zeggen wat de relatie is tussen de twee verdachten. De drie kinderen van de verpleegster woonden sinds haar dood bij haar ex. In overleg met familie wordt nu opvang voor de kinderen geregeld.

“De auto werd geduwd, ik weet het zeker.”

De politie ziet rond kwart voor tien in de avond aan de kade een ogenschijnlijk verwarde man staan. Hij lijkt buiten zichzelf van emoties. De politie neemt hem mee naar het bureau. Dan komt er een melding binnen van een te water geraakte auto op de plek waar de man, de 46-jarige B. is opgepikt. B. blijkt getuige te zijn geweest van het te water raken van zijn auto met zijn ex-vrouw daarin. De 45-jarige Claudia. Hulp komt te laat. Ze is verdronken. B. springt er niet achteraan maar raakt in een soort van shocktoestand. De politie heeft al snel twijfels bij dit verhaal en B. wordt gearresteerd. Tijdens verhoren verklaart hij dat hij en zijn ex die avond hadden gewinkeld. Op een gegeven moment ontstaat er ruzie over de hoogte van de alimentatie, zo verklaart B. Als ze uit gewinkeld zijn en in de geparkeerde auto stappen zet B. de stokoude auto in de R, de achteruitstand. Claudia neemt plaats achterin, naast een stoel die op de achterbank ligt. B. zegt dat hij nog iets moet halen en rijdt de auto een stukje naar voren, trekt de handrem niet aan en laat de motor draaien. Claudia roept nog dat ze iets voorin wil pakken. B. zet de passagiersstoel nog iets naar voren zodat de 130 kilo zware Claudia erbij kan. Op het moment dat B. weer bij de auto wegloopt, hoort hij Claudia schreeuwen en dan pas ziet hij hoe zijn auto met zijn ex het water inrolt. Hij zou nog hebben geprobeerd het openstaande linker portier te pakken te krijgen maar kan niet voorkomen dat de auto richting het water rijdt. Een noodlottig ongeval dus. Toch?

Een getuige meldt dat hij vanaf de overkant zag hoe de auto te water raakte. Deze man stelt zelfs dat B. de auto duwde. Een tweede getuige verklaart dat B. zeker twee minuten roerloos naar het water heeft staan kijken. Uit het onderzoek komt een aantal verdachte omstandigheden naar voren. Allereerst is daar het wrak. Het blijkt dat het linker portier is afgesloten en dat de sleutels nog in het contact zitten. Dat rijmt niet met de verklaring van B. dat hij het openstaande linker portier van de wegrollende auto heeft willen vastpakken. In B. ’s zak blijken reserve sleutels te zitten. Heeft hij de auto (meer…)

Poging doodslag op moeder en haar ongeboren kind

Het is 13 juli 2012.

“Ik was 34 weken zwanger. Ik had met hem afgesproken bij het treinstation in Zuidbroek. Daar zou ik bij hem instappen. We zouden praten. Toen ik even naar beneden keek voelde ik een harde klap op mijn hoofd. Ik zag sterretjes en voelde me duizelig.”

“Ik had met haar afgesproken. Ik reed met haar naar de NAM-locatie in Zuidbroek en zij vertelde me dat ze zwanger was. Van mij. En waarom ik niet vaker met haar afsprak. Toen werd ik kwaad.”

Twee korte verklaringen van twee mensen die met elkaar hebben afgesproken. Een vrouw en een man. De vrouw is zwanger, van de man in kwestie. De man flipt en slaat haar. Met een rubberen moker. Op haar hoofd en ook in haar buik. U moet goed begrijpen dat het voor een man natuurlijk niet altijd goed nieuws is te horen dat hij vader wordt. Zo’n vrouw wordt dik en rond en het kan gewoon helemaal niet uitkomen, toch? Daar moet je een beetje begripvol doorheen lezen. Misschien had deze man wel trek in de lusten maar niet in de lasten. Dat lees je zo vaak.

Het slachtoffer verklaart dat ze meerdere malen is geslagen met de rubberen hamer. Een rapportage, opgesteld door een forensisch arts, legt weer: Betrokkene werd op 18 juli 2012 onderzocht door voornoemde arts. Bij onderzoek bleek sprake van diverse bloeduitstortingen op het hoofd van slachtoffer, romp, buik, armen en benen gepaard gaande met genezende schaafwonden die, gezien hun uiterlijk, enkele dagen geleden moeten zijn ontstaan.

De verdachte verklaart ter zitting het volgende: “Ik heb haar geslagen met een hamer. Deze lag op de achterbank van mijn auto. Het was een rubberen moker. Ik heb haar eerst op tegen haar hoofd geslagen. Een of twee of drie keer. De hamer hield ik vast in mijn linkerhand. Ik hoorde wel dat ze gilde en zag dat ze wegkroop. Toen heb ik haar alsnog twee keer in haar buik geslagen met die hamer. Ook hierbij hield ik de hamer vast in mijn linkerhand. Ik heb haar dus geslagen op haar hoofd en in haar buik. Ik wist reeds van de zwangerschap.”

Poging doodslag op een moeder en haar ongeboren kind. Hoe bitter wil je het eten.

De vrouw in kwestie had de man een maand geleden op de hoogte gebracht van haar zwangerschap. Van donderslag bij heldere hemel was geen sprake. Op grond van de stukken en de verklaring van de verdachte ter terechtzitting komt de officier tot een bewezen verklaring. De verdediging denkt daar echter anders over. De vraag is juist of er sprake kan zijn van (voorwaardelijke) opzet. Had de verdachte de opzet op het veroorzaken van haar dood. De vereiste voorwaarde moet zijn dat er een aanmerkelijke kans wordt aanvaard dat door het handelen van de verdachte het slachtoffer, en haar ongeboren kind, de dood zouden vinden. De rechtbank vindt dat voldoende wettig en overtuigend bewezen kan worden dat de verdachte de poging doodslag, meerdere malen gepleegd, heeft begaan. Verdachte verklaarde ook te weten van de zwangerschap. Zelfs die wetenschap heeft de vader in spe er niet van weerhouden om het slachtoffer meerder malen met een moker in haar buik te slaan waardoor, en dit is algemeen bekend, er een grote kans zou ontstaan op levensgevaar voor het ongeboren kind.

De persoonlijke omstandigheden van de man zijn niet noemenswaardig, behalve dan dat hij een ‘milde’ vorm heeft van ADHD. Hij heeft ook een ex, dat ook. En zij wil hem niet bij haar kind in de buurt. Heel goed. Dat kan ook niet, voorlopig zit de fantastische vader vast. Drie jaren (met aftrek voorarrest). Maar.

De uitspraak in deze zaak was op 12 november 2012.

Foto buik: Foter.com, rechtenvrije foto’s

Lees meer op: www.karinsmalbil@gmail.com

Daar in dat kleine café….

lady justice Op een koude Groningse cafévloer blaast de 35-jarige Ertas Cakici begin februari zijn laatste adem uit. De reden: een ruzie eerder die nacht. Hij is opgegroeid in Veendam. Daar woont hij nog steeds tot het moment van zijn overlijden. De tijd vlak voor zijn dood verblijft hij veel in Groningen. Zo ook in de nacht van drie op vier februari 2012.

Hij is op weg naar het centrum, naar café Shadrak in de Peperstraat. Het is tien voor drie. Vrijwel direct krijgt hij het aan de stok met twee mannen. Na een korte woordenwisseling wordt de sfeer grimmig. Ertas deelt één van de mannen een kopstoot uit. Hij krijgt van de portier de waarschuwing dat hij zich moet gedragen. Uiteindelijk ruziën ze buiten het café verder. Het lijkt wat gesust maar dit is slechts schijn. Kort voor half vijf gaan de twee mannen met wie Ertas ruzie had het café opnieuw binnen. Ertas doet nog een poging en het lukt hem. Al snel escaleert het opnieuw. De portier heeft geen keus, hij zet Ertas buiten de deur.

Na de ruzie wordt Ertas nog gezien bij een ander café in het centrum. Daar vertrekt hij al snel. Hij wandelt richting een ander café, Het Kleine Kroegje. Daar probeert hij wat af te koelen.

Bewakingsbeelden uit de stad laten zien dat op het tijdstip dat Ertas in het kroegje zit, er buiten café Shadrak druk wordt gebeld door de mannen met wie Ertas ruzie had. Niet veel later loopt het tweetal in de richting van de Peperstraat. Daar ontmoeten ze twee andere mannen. Met twee van deze mannen had Ertas ruzie in Shadrak. Met zijn vieren lopen ze richting het klein kroegje.

Ertas zit om zeven uur in de ochtend nog met wat laatste klanten na te borrelen in het cafeetje als er op de deur wordt geklopt.

Eén man wordt geraakt door vijf van de zeven kogels. Hij sterft ter plekke. Hij heeft geen schijn van kans gehad. Het is Ertas. Hij werd 35 jaar.

Twee dagen na de schietpartij, op 6 februari, wordt bij de luchthaven van Parijs een 31-jarige verdachte aangehouden. Hij stond daar op het punt het vliegtuig te nemen naar Frans Guyana. Twee weken later werd hij uitgeleverd aan Nederland. De vraag rijst al snel wie hem zou kunnen hebben geholpen bij de vlucht en waar hij was na het schietincident. Hij wordt gezien als hoofdverdachte. Opsporing Verzocht besteedde aandacht aan de zaak en daardoor kon een 36-jarige man worden aangehouden. In november kwam deze verdachte op vrije voeten omdat er geen reden bleek om hem langer vast te houden. Hij blijft wel verdachte in de zaak. Hij zou het wapen hebben geleverd.

Donderdag heerste er een ietwat gespannen sfeer in de zittingszaal omdat nabestaanden en bekenden van de verdachten vlakbij elkaar moesten zitten in verband met een verbouwing. Undercover-agenten bewaakten de rust.

Tijdens de vaak geschorste zaak pleitte de verdediging dat meer technisch onderzoek noodzakelijk is omtrent het mobiele belverkeer tussen slachtoffer en verdachte(n). De sim kaart van de verdachte blijkt te zijn aangestraald op een mast vlakbij de Grote Markt. Niet in de buurt van het kroegje. De verdediging van de hoofdverdachte verzoekt de rechtbank om vrijstelling van de verdachte zodat het proces in vrijheid kan afwachten. Maar dat gaat niet gebeuren.

De zaak wordt voor maximaal drie maanden aangehouden.

Foto: Lady Justice, www.foter.com Rechtenvrije foto ‘s.

Lees meer op: www.karinsmalbil.com

De pedofiel in uw straat

Jaarlijks wordt meer dan een kwart van de bevolking boven de vijftien jaar slachtoffer van een of meer delicten. In 2010 werden er bij het CBS zo’n 1.4 miljoen delicten geregistreerd door de politie. Daarvan werden ongeveer 280.000 zaken opgehelderd. De helft daarvan geseponeerd of afgedaan via schikkingen, taakstraffen. Dan blijven er dus zaken over. Meer dan 150.000. In de meeste gevallen kwamen die zaken tot een veroordeling.

Criminaliteit is groot. Een groot verschijnsel. Ik stip even de moord aan op Theo van Gogh, vandaag acht jaar geleden, de Facebookmoord, de moord in Baflo, ProjectX Haren. Maar ook noem ik het kleine berichtje op de site over de steeds gewelddadiger straatroofbendes. De gevolgen van die misdrijven zijn ingrijpend. Naast het lichamelijke letsel, soms zelfs met dodelijke afloop, en materiele schade zijn er de persoonlijke trauma’s die niet of nauwelijks weggaan. Criminaliteit. Politie, justitie maar zeker media hebben er hun handen vol aan en hun buik soms van vol.

De afgelopen jaren lag in de media veel nadruk op terreurbestrijding. Sinds de moord op Theo van Gogh en de bedreiging van enkele politici is de antiterreurwetgeving niet meer weg te denken en de aandacht blijft gevestigd op processen tegen verdachten. Alsof dat nog niet genoeg is krijgen we verhalen over eerwraak, schoolgeweld, pesten tot de dood er op volgt, kindermishandeling, stalking, ‘viaductmoorden’ en fraude.

Waar ligt de grens van wat de media moet melden en waar –vooral- ligt de grens van wat een lezer per dag kan verhapstukken aan diefstal, mishandeling, moord en dreiging? Hoe pak je dat aan? De grote zaken, daar is in de media genoeg echte aandacht voor om ontwikkelingen in de gaten te houden. Dat gaat meestal goed. Het is de geringe aandacht voor de kleinere, alledaagse misdaad en de gevolgen voor dorp of stad, daar is genoeg in te verslaan. Dat moet geen afbreuk doen aan zichtbaarheid van criminaliteit en aan openbaarheid van rechtspraak.

Dat moet worden gelezen. Dit om te laten zien dat de bewoners van de stad of het dorp echt weten wat er speelt en hoe het wordt afgehandeld in de zittingszaal nadat hun tuin is vernield, hun kleindochter is gegrepen door de vent die al maanden stalkte en hun baas een fikse fraudeur blijkt.

De rechtbank. Het eindstation van de verbeelding dat de wereld leuk is, er alleen bloemenmarkten zijn en geen dief op straat, je je ramen kunt openlaten en nooit wordt afgeperst. Je als oude dame van tachtig jaar je boodschap gewoon kunt halen zonder in elkaar geslagen te worden omdat je je vijftig eurootjes niet afgeeft. Het verhaal moet verteld. Voornamelijk omdat de criminele wereld ver weg lijkt. Dat denkt men. Maar volgende week schrijf ik uit de zittingszaal over verkrachting en mensenhandel. En moord. En mocht u denken dat het zo dichtbij allemaal niet is? Het verhaal van die pedofiel? Hij woont bij u in de straat…

* Mijn rechtbankverslagen zijn gebaseerd op de werkelijke gebeurtenissen en feiten genoemd in de rechtbank. De namen van slachtoffers, verdachten en daders zijn gefingeerd. Soms ook woonplaatsen, uit veiligheidsoverwegingen voor betrokkenen, slachtoffers en (misdaad)journalisten.

Foto: Foter. com

Lees meer op: www.karinsmalbil.com

De bekennende verklaring van jasper S.

6-12-2012. Hij ligt er. De bekennende verklaring van Jasper S.

Repte ik gisteren nog over de komende maanden cel voor Jasper S., wordt er nu verder geborduurd op de voorbereidingen van verdere verklaringen en details rond de gruwelijke verkrachting en moord op Marianne Vaatstra in 1999. De verdachte veeboer legde vandaag, de zesde december 2012, een bekennende verklaring af tijdens een verhoor bij de politie. Hij zou Marianne in de bewuste nacht van 1 mei 1999 in een weiland bij Veenklooster hebben verkracht en van het leven hebben beroofd. S. verklaarde Marianne toen niet te kennen maar dat hij haar heel toevallig was tegengekomen in die nacht. Hij zou haar hebben bedreigd met een mes en haar hebben meegenomen naar het weiland waar de volgende dag haar lichaam werd gevonden.

Peter R. de Vries, die vrijwel geen uitzending onbenut liet om de zaak Vaatstra in het nieuws te houden, plaatste het volgende bericht op Twitter:

Peter R. de Vries‏@PeterRdeV Bewijslast was te groot, ontkennen hielp niet meer… Zaak #Vaatstra opgelost. Jasper S. is de dader die dit geheim 13 jaar verborgen hield.

Schreef ik gisteren nog over de Vaatstra’ s en over hun wederom onzekere kerst dit jaar, zijn er toch ontwikkelingen waar ze al jaren naar verlangden. De dader. De moordenaar van hun dochter. De familie is uiteraard op de hoogte gebracht over wat Jasper S. heeft verklaard tijdens het verhoor. Meneer Vaatstra verklaarde in een kort telefoongesprek bij de NOS dat hij zelf wil horen over de motieven van de dader (quote:) ”maar dat komt nog wel. Opluchting overheerst op dit moment. Een bekentenis bovenop een honderd procent DNA-match is goed nieuws.”

Dat gisteren nog in de rechtbank van Leeuwarden bekend werd dat het voorarrest van S. met 90 dagen werd verlengd en vandaag al bekend is geworden dat de eerste openbare zitting, al dan niet pro forma, waarschijnlijk in februari 2013 gepland wordt.

De officier heeft donderdag de opdracht gegeven de beperkingen op te heffen. S. mag vanaf nu weer contact hebben met anderen dan alleen zijn advocaat en de politie. Wie weet verheugt hij zich erg op een bezoek van zijn vrouw. En kinderen. Of zij zich verheugen is gissen in het duister. Een partner en vader die een meisje verkracht en vermoord en daar dan jaren mee rond kan blijven lopen na alle media- aandacht en uitzendingen en oproepen. Na Bouke Vaatstra op tv die met de jaren ouder werd in zijn gezicht en niet neervalt zonder de dader te weten die van zijn gezin een ramp heeft gemaakt. Een dochterloze vader waarvan de paniek en de woede in het gezicht te lezen was. Al die jaren onwetend dat de man die zijn dochter greep in feite vlakbij woonde. De hardwerkende boer. De bekende man. Vooraan in de kerk.

In een dag tijd zoveel veranderingen. Binnen 24 uur een verklaring na verlenging van voorlopige hechtenis. Dat deze zeer voorlopig is, mag enige naam hebben. Over eisen en straffen, daarover bericht ik op mijn blog meer zodra dat gaat spelen. Voor nu hoop ik dat de Vaatstra ’s een soort van rust krijgen in hun hoofd, de slapeloze nachten voorlopig voorbij zijn en ze morgen voor het eerst in 13 jaar opstaan met de gedachte: “Ze hebben hem nu echt!”

Een verschil van een dag.

Lees ook: Marianne Vaatstra, het DNA en de onzekerheid.

Lees meer op: www.karinsmalbil.com

Fot: Foter.com, rechtenvrije foto’s

Luister online

Kijk live

Tip de redactie