COLUMN: Hielke Bosch schrijft wekelijks een column over zijn beperking Achondroplasie (groeistoornis). Deze column is wekelijks te horen bij het radioprogramma 1 op zaterdag en hier te lezen:

Een groot deel van mijn dag zit ik toch wel op de sociale media kanalen, dus mij schok je bijna niet meer met wat daar op gekalkt staat. Maar deze week; een bericht waar m’n haren recht van overeind gingen staan. Je kunt het bijna niet gemist hebben; de 9-jarige Quaden uit Australië, die net als mij met dwerggroei kampt, wordt door zijn radeloze moeder gefilmd als hij huilend verteld dat hij dood wil doordat hij zoveel gepest wordt. 

Ik heb het filmpje gekeken, het duurde bijna 7 minuten en ik heb ‘m 3 keer op pauze moeten zetten. Soms kunnen zelfs mij dit soort gevallen te heftig worden. Natuurlijk doet het mij persoonlijk iets omdat deze jongen een lotgenoot van mij is maar het maakt me vooral woest. De vraag rijst op dit moment hoe het zover kan komen in deze tijd. Dat een school dit allereerst al zo ver laat komen. De moeder verteld ook in het filmpje dat ze de directeur vaak genoeg gebeld heeft over de pesterijen maar het helpt geen fluit. Dit is geen teken aan de wand meer dit is een noodkreet. Laten we Quaden als symbool zien voor iedereen die gepest wordt door hoe hij/zij eruit ziet. Maar naast dat pesten ook voor iedereen die dagelijks wordt nagekeken, gestaard, gewezen etc. De moeder van Quaden maakte namelijk in het filmpje ook nog een heel goed statement ze zei namelijk: “We gaan zo naar een winkelcentrum en het liefste zou ik een camera op mijn zoon willen plaatsen om te laten zien hoe vaak hij nagestaard wordt”. 

Nu wordt trouwens op de sociale media weer gespeculeerd dat het filmpje nep zou zijn, nu vind ik dat complete onzin en mensen moeten is ophouden met dat idiote speculeren op sociale media en dingen doen als nepaccounts aanmaken want deze jongen is nu wel genoeg gepest. Maar ook al was het niet echt, het heeft bewustwording gecreëerd en dat is het belangrijkste.

En hoewel ik er niet echt meer op let hoe vaak ik wordt nagekeken heb ik dat gisteren wel even gedaan en heb maar even geteld; 32 kinderen en 15 volwassenen die mij nakeken, wezen of een variatie hierop. Die 15 volwassenen zijn zo triest die laat ik even voor wat ze zijn maar ik denk dat de oplossing voor die 32 kinderen is dat het kinderen op de basisschool eindelijk is geleerd wordt dat er mensen zijn met een handicap of een ziekte. Zo kun je meteen de pesterijen de kop in drukken. Kinderen leren ook wat Cosinus Sinus en Tangens zijn bij wiskunde dus waarom niet dat er ook mensen in de wereld zijn die anders eruit zien. Ik denk dat ze aan dat tweede veel meer hebben.

Voorlichten is hier het toverwoord; de leerlingen, de docenten, ouders en ga zo maar door. Met liefde licht ik mensen voor om zo meer bewustwording voor mensen met een beperking te creëren 

Hopelijk helpt dat tegen al die pesterijen want dat is het belangrijkste dat dat nu stopt. Ik weet ook wel dat je het nooit 100% weg krijgt, maar het is wel een wake-up call, voor scholen, ouders en voor die rot pestertjes zelf.