Direct naar de inhoud.

‘Je zit in de overlevingsmodus, een andere keuze is er niet’

Livestream FOX op locatie
Livestream FOX op locatie (foto: Arienne Dozeman)

STADSKANAAL – Door de corona pandemie is discotheek FOX in Stadskanaal inmiddels meer dan een jaar dicht. Helemaal stil staan ze niet. Om de week streamen de dj’s live hun muziek de woonkamers binnen. Sinds afgelopen weekend vanaf verschillende locaties in Stadskanaal.

Op het oude Philipsterrein in Stadskanaal staan een paar auto’s geparkeerd. Achter de gebroken ruiten van de leegstaande fabriekshal zijn lichtflitsen te zien. Binnen knalt een harde bas. Als je inzoomt op de dj die middenin de ruimte achter de draaitafel staat waan je je in een club, uitgezoomd vormt de verder lege hal een desolaat geheel.

Het is de eerste avond dat discotheek FOX een livestream doet vanaf locatie. Al eerder streamden ze om de week vanuit de discotheek. Nu het pand verhuurd is aan de GGD, zijn ze op zoek gegaan naar unieke plekken.

FOX Jeroen van Broehoven
Jeroen van Broekhoven (foto: Arienne Dozeman)
Schone schijn

Op deze manier probeert eigenaar Jeroen van Broekhoven zijn publiek toch betrokken te houden. Door de coronapandemie is de discotheek al ruim een jaar dicht. ‘Het is heel zwaar’ vertelt Van Broekhoven, ‘financieel, maar ook mentaal. Je zit in de overlevingsmodus, een andere keuze is er niet.’ Richting zijn gezin probeert hij de schijn op te houden, ‘ik ben een gevoelsmens, ik neem de ellende mee naar huis en daar draaien ze allemaal voor op.’

De livestreams organiseren was ook een wens vanuit het team van FOX, zij wilden graag weer aan de slag. Zoals Robin Poort, hardstyle DJ.

FOX dj Robin Poort
Robin Poort (foto: Arienne Dozeman)

‘Het is natuurlijk wel anders, maar als je echt passie hebt voor muziek maakt het eigenlijk ook niet uit of je voor niemand of voor 1000 mensen staat te draaien’, vertelt hij. ‘Hardstyle dat voel je, het stroomt gewoon door mijn aderen. Als de drum erin komt zit ik gelijk in de flow.’ Zelfs in deze koude hal krijgt hij het dan warm.

Rody van de Werdt is licht- en geluidstechnicus. Plezier heeft hij nog steeds in zijn werk, maar hij mist de mensen. Van de Werdt: ‘Omdat je geen interactie meer hebt met het publiek valt een stukje waar je het voor doet weg.’

Oude Philips terrein
Oude Philips terrein (foto: Arienne Dozeman)
Een ander soort shotjes

Dat de GGD nu de discotheek huurt levert natuurlijk geld op. Toch had Van Broekhoven het liever anders gezien. Waar de mensen straks gevaccineerd worden deelt hij liever een ander soort shotjes uit. ‘Afgelopen week hebben ze alles opgebouwd, dan kan je huilend door je eigen zaak lopen, want dat is natuurlijk echt niet wat je wil.’

Zo’n avond als deze geeft een stukje van het oude gevoel terug. ‘Het is leuk om zo’n show op te bouwen, met jonge jongens die het als een uitdaging zien’, vertelt Van Broekhoven, ‘maar vanavond tegen half 12 word ik moe, dan zakt de moed je weer in de schoenen. Dan zeg ik vaak tegen de jongens ik ga naar huis, red je er maar even mee.’

Samen alleen

De avond geeft een dubbel gevoel. De opzwepende muziek zorgt er automatisch voor dat je in een feeststemming komt. Jordy heeft gelijk; je voelt het in je lijf. En tegelijkertijd is het verdrietig. De grote lege fabriekshal, het handjevol mensen dat staat te kleumen op deze gure aprilavond. De voldoening moet gehaald worden uit de wetenschap dat thuis mensen zitten te kijken, genietend van de muziek, allemaal hopend dat het snel anders zal zijn.

Datum 11 april 2021 Arienne Dozeman

Extra openingsmiddagen Museum Philips Stadskanaal

STADSKANAAL – Normaal gesproken is het museum gedurende de winterperiode dicht, maar in de voorjaarsvakantie zijn er extra openingsmiddagen. Het museum is van dinsdag 27 februari tot en met zondag 4 maart elke middag open van 13 tot 17 uur.

Foto’s en producten

Ed Donga van het museum: “U kunt hier de geschiedenis van Philips in Stadskanaal zien, de producten die er gemaakt zijn en hoe de fabricage er toen uit zag. Er is veel fotomateriaal en er draaien op diverse plekken filmpjes. Kinderen kunnen zelf eens uitproberen hoe diodes en transistoren werken”. Ook voor mensen die niet bij Philips gewerkt hebben is het een interessante tentoonstelling.

Voor meer informatie: www.museumphilipsstadskanaal.nl

Datum 15 februari 2018 Bert Jan Brinkman

Philipsmuseum weekendje open voor publiek

STADSKANAAL –  (video) Afgelopen zaterdag 18 november opende burgemeester Galama het Museum van Philips Stadskanaal. Het museum is gevestigd in het gebouw waarin vroeger de Rabobank en dansschool Koning hebben gezeten.

Het nieuwe museum heeft een grote verzamelding foto’s en daarnaast veel materialen uit de oude Philipsfabriek, zoals beeldbuizen, computermonitoren en diodes. Verder staan er nog een aantal apparaten die gebruikt werden bij de productie. Zelfs het meubilair van de directiekamer heeft een plaatsje gevonden in het museum.

Belangstellenden die het openingsweekend niet hebben kunnen bijwonen, moeten tot volgend jaar wachten. Het museum is voorlopig gesloten en gaat in april 2018 weer open voor het publiek.

Videoreportage: Boelo Lutgert

Datum 15 februari 2018 Redactie

Voormalig burgemeester Stadskanaal overleden

Foto: Pixabay

STADSKANAAL – Auke Beckeringh van Rhijn, de voormalige burgemeester van de gemeente Stadskanaal, (periode 1977-1985) is overleden. Hij is 97 jaar oud geworden. Beckeringh van Rhijn, CHU’er van origine en later ‘meegegaan’ naar het CDA, kwam in 1977 naar Stadskanaal. Beckeringh van Rhijn, die op 26 april 1920 in Sneek werd geboren, overleed op 20 juni 2017 in Amersfoort. Hij is in kleine kring begraven in een familiegraf in Bilthoven.

De gemeente Stadskanaal kreeg met hem een heel ervaren bestuurder. In 1952 was hij al burgemeester geworden van Vierpolders en Zwartewaal, in 1963 was hij tot eerste burger in Beilen benoemd. In die Drentse gemeente had hij te maken gehad met de treinkaping door Molukse jongeren in Wijster.

In Stadskanaal volgde hij Sieto Robert Knottnerus op. Die was in 1969 tot eerste burgemeester van de nieuwe gemeente Stadskanaal benoemd. Beckeringh werd in de veenkoloniale gemeente onder meer geconfronteerd met de crisisjaren ’80 en met een inkrimping van de voor Stadskanaal zo belangrijke Philipsvestiging.

In 1985 nam Beckeringh van Rhijn afscheid van Stadskanaal. Hij ging toen met pensioen en werd opgevolgd door CDA’er Frits Brink. Een jaar later werd hij benoemd tot Officier in de Orde van Oranje Nassau. Eerder was hij al Ridder in diezelfde orde geworden.

Bron: Mensenlinq

 

 

Datum 27 juni 2017 Redactie

Nieuwe toekomst voor oude Philipsterrein in Stadskanaal

Oude Philipsterrein krijgt nieuwe toekomst
Oude Philipsterrein krijgt nieuwe toekomst

STADSKANAAL – De sanering en ontwikkeling Mercuriuspark gaat van start. De gemeente Stadskanaal, de provincie Groningen en de nieuwe eigenaren van het Mercurius Business Park (MBP) hebben de handen ineen geslagen en gaan het Mercuriuspark aan de Electronicaweg in Stadskanaal nieuw leven inblazen. Met de gezamenlijke inspanning wordt bereikt dat het verwaarloosde en verontreinigde terrein wordt omgevormd tot een business park met goede economische vooruitzichten.

De partijen dragen bij aan de gewenste ontwikkelingen van het business park. De gemeente Stadskanaal verkoopt het Mercurius Business Park aan de nieuwe eigenaar Mercurius Business Park B.V. en draagt € 2,6 miljoen bij aan de sanering, onder meer door een ander bedrijventerrein niet meer te ontwikkelen (en de waarde van de grond af te boeken). De provincie Groningen draagt in totaal € 3,5 miljoen bij aan de revitalisering en sanering. De nieuwe eigenaren van het MBP, de bedrijven Hoornstra Aannemingsmaatschappij N.V. uit Nieuw Buinen en J.C. Krans Aannemingswerken B.V. uit Stadskanaal, investeren risicodragend in het nieuwe businesspark.

De provincie investeert omdat het terrein een goed economisch perspectief heeft. Het bureau Invraplus heeft het economisch perspectief, in samenwerking met gemeente en ondernemers, in kaart gebracht. Het economisch perspectief is samen te vatten als de ontwikkeling van een Local Energy Park, met plaats voor een knooppunt voor openbaar vervoer. De ondernemers denken daarbij aan de vestiging van een warmtekrachtkoppeling-centrale en een houtpelletfabriek. Verder gaat er gewerkt worden aan het realiseren van een warmtenet. Ook wordt er ruimte gereserveerd voor een zonnepark en een testopstelling voor kleine windmolens. Het Mercurius Business Park verwacht dat met dit profiel voor het bedrijventerrein en met deze initiatieven meer bedrijven zich gaan vestigen.

De provincie Groningen wil de spoorlijn Groningen-Veendam verder doortrekken naar Stadskanaal. Dit biedt goede kansen voor een knooppunt voor het openbaar vervoer. Bovendien onderzoekt de provincie mogelijkheden om bussen te laten rijden op waterstof. Dit biedt kansen voor innovatieve industriële ontwikkelingen. De realisatie van het economisch perspectief kan zorgen voor een flinke spin-off voor de werkgelegenheid en biedt kansen voor samenwerking met het middelbaar beroepsonderwijs. MBP B.V. staat achter het economisch perspectief en is bereid risicodragend te investeren en te exploiteren.

In oktober 2014 heeft de gemeente Stadskanaal voor € 1,- het Mercurius Business Park (MBP) – de voormalige Philipssite – uit het faillissement van TCN gekocht. Daarmee kon de gemeente de gewenste grip krijgen op een situatie die gevaren opleverde voor de openbare orde, veiligheid en gezondheid. Meteen na de aankoop in oktober heeft de gemeente een start laten maken met de sloop van het kartcentrum, het opruimen van asbestresten en losliggend chemisch afval en het verbeteren van de omgeving van het terrein. Over het saneren van de bodemverontreiniging heeft de gemeente nu goede afspraken gemaakt met de provincie Groningen.

De werkzaamheden voor de sanering van het terrein starten zo spoedig mogelijk. De gemeente, als eigenaar van het terrein, zorgt voor de sanering van de milieuproblematiek. Daarna wordt het terrein fasegewijs overdragen aan MBP B.V. voor de verdere ontwikkeling van het businesspark.

Datum 15 maart 2015 Redactie

Monument Philips Stadskanaal ter herinnering van wat ooit was

Philips Stadskanaal
Philips Stadskanaal

STADSKANAAL – Onderwijzer Marcel Nijboer deed onlangs een oproep aan de lokale politici voor het behoud van enkele oude Philips restanten. Zijn gedachte hierachter is dat de komst van Philips destijds veel welvaart met met zich heeft meegebracht voor de ontwikkeling van Stadskanaal. Door de komst van Philips groeide Stadskanaal uit tot de op een na grootste gemeente van de provincie (na de stad) Groningen. Philips sloot (na zestig jaar) de deur definitief in 2006.

Nu het oude bedrijventerrein opgeschoond gaat worden moet worden getracht niet alles te verwijderen aldus Nijboer. Delen van de oude Philipsfabriek zouden bewaard moeten blijven, als monument en ter herinnering van wat ooit was. Burgemeester Galama deed de toezegging het idee van Nijboer in planvorming mee te nemen en inmiddels hebben de raadsfracties van het CU en PvdA laten weten het een goed idee te vinden. De gemeente Stadskanaal is eigenaar van het voormalig Philips terrein en kocht dit onlangs voor het symbolische bedrag van 1 euro.

foto: Museum Philips Stadskanaal

Datum 19 december 2014 Bert Jan Brinkman

Philips Lighting Emmen sluit haar poorten in 2016

Philips LightingEMMEN – Philips Lighting Emmen gaat dicht. Dat meldt RTV Emmen op haar website. Philips heeft donderdag de medewerkers van Philips Lighting Emmen geïnformeerd dat de fabriek eind september 2016 gaat sluiten.

Het plan is “als een bom ingeslagen” bij de 140 vaste en 100 uitzendmedewerkers, dat meldt FNV Metaal donderdag. Philips heeft in 2012 Indal overgenomen, waar de fabriek in Emmen onderdeel van was. In de fabriek worden diverse openbare verlichtingsarmaturen gemaakt, die volgens Philips in de loop van 2015/2016 het einde van de levenscyclus hebben bereikt. Daardoor wil het bedrijf uit kostenoverwegingen de fabriek sluiten. Wethouder Bouke Arends van Emmen bracht hierop gisteren een bezoek aan het bedrijf Philips Lighting. Naast een gesprek met de locatiedirecteur, is er ook uitgebreid gesproken met medewerkers.

Wethouder Bouke Arends: “Het bezoek heeft veel indruk op me gemaakt. Naast verslagenheid, proef ik echter ook strijdlust bij de medewerkers. Als gemeente doen we alles wat in onze macht ligt om deze werkgelegenheid te behouden”. De gemeente krijgt daarbij steun van o.a. de provincie Drenthe. Samen met de provincie wordt ingestoken op een gesprek met de hoofddirectie van Philips in Eindhoven.

[ Lees meer op RTV Emmen ]

Datum 13 december 2014 Bert Jan Brinkman

Gemeente Stadskanaal koopt Philips terrein voor €1

Voormalige Philipsfabriek en Kartcentrum na de brand in 2012STADSKANAAL – De gemeente Stadskanaal is sinds 10 oktober eigenaar van het vervuilde voormalig Philips-terrein aan de Elektronicaweg.

Op het terrein ligt chemisch afval opgeslagen en ook de bodem is ernstig verontreinigd. De gemeente heeft het terrein voor het symbolisch bedrag van een euro overgenomen van de curatoren van het failliete SIG-TCN.

Het terrein is inmiddels hermetisch afgesloten en wordt met camera’s bewaakt. Alle sloten zijn vernieuwd. Anti-kraakwachten in speciaal geplaatste units moeten er voor zorgen dat het terrein niet opnieuw wordt gekraakt.

Opschonen
De gemeente is onmiddellijk na de overdracht begonnen met het opschonen van het terrein. Struiken en bomen zijn gerooid, asbest is verwijderd en er is begonnen met de sloop van gebouwen.

Stadskanaal wil dat in de toekomst zich weer bedrijven op het terrein kunnen vestigen. Geïnventariseerd wordt wat daarvoor moet gebeuren.

Steun provincie
Het eerste chemisch afval is inmiddels verwijderd. Duidelijk is dat de sanering van het terrein inclusief de bodem miljoenen euro’s gaat kosten. Geld dat Stadskanaal niet heeft. De gemeente rekent dan ook op steun van de provincie.

Bron: RTV Noord

Datum 23 oktober 2014 Bert Jan Brinkman

Gemeente Stadskanaal al 10 jaar op de hoogte van ernstige verontreiniging Philipsterrein.

Screenshot 2014-09-17 at 08.26.11STADSKANAAL – GroenLinks Stadskanaal heeft inzage gekregen in vertrouwelijke documenten die aantonen dat de gemeente Stadskanaal al in 2003 op de hoogte was van ernstige verontreiniging van het Philipsterrein aan de Electronicaweg in Stadskanaal. De documenten werden recentelijk gevonden in kantoorruimtes van de voormalige beheerder SIG Real Estate. Uit een tweetal onderzoeken in opdracht van de gemeente Stadskanaal blijkt dat er in 2003 duidelijke signalen waren over ernstige verontreiniging van het Philipsterrein.

Naast calamiteiten als het jarenlang weglekken van schadelijke vloeistoffen door ‘loze leidingen’ is verder sprake van asbest op het gehele terrein en cadmium verontreiniging met een omvang van 350 m3 en een ernstig geval van bodemverontreiniging bij locatie UV. Sanering van deze locatie is zeker urgent’.

Het historisch weergegeven beeld geeft aan op welke wijze gehandeld werd met tientallen soorten chemicaliën die in de loop der jaren zijn gebruikt op het (voormalig) Philipsterrein. De onderzoekers geven aan dat veel locaties met risicomogelijkheden nog niet zijn onderzocht en adviseren een grootschaliger onderzoek.

In 2006 is SIG Real Estate eigenaar geworden van het complex. Philips heeft bij de overname een bedrag beschikbaar gesteld voor sanering van het terrein. Door het faillissement van SIG Real Estate in 2013 is dit budget niet meer beschikbaar.

GroenLinks Stadskanaal wil opheldering over de rol van de gemeente Stadskanaal als toezichthouder als het gaat om verontreiniging van het Philipsterrein. Het is duidelijk dat er al in 2003 duidelijke signalen waren van ernstige verontreiniging. Zeker voor omwonenden maar ook voor toenmalige gebruikers op de locatie was deze situatie gevaarlijk voor de gezondheid. Welke stappen heeft de gemeente Stadskanaal ondernomen om tot daadwerkelijke sanering van het (voormalig) Philipsterrein te komen? Indien zij niets heeft ondernomen, waarom niet?

Uit de documenten blijkt dat de gemeente Stadskanaal op z’n minst ruim 10 jaar op de hoogte moet zijn geweest van de situatie op het Philipsterrein en nog steeds niet transparant is over de situatie in haar rol als toezichthouder. Voor GroenLinks Stadskanaal staat het belang van de gezondheid van omwonenden en een goed leefmilieu voorop. De prioriteit ligt bij een structurele oplossing die niet nog eens 10 jaar mag duren.

Voor inzage in de geciteerde stukken kijk op groenlinks-stadskanaal.nl en klik op ‘Dossier Philips’.

Datum 17 september 2014 Bert Jan Brinkman

Stadskanaal wat ben je toch veranderd (deel 4)

Een wandeling naar De Brouken (4 slot)
Door Anton de Wijk

Ik draai me om en vervolg mijn weg door het Pagedal. Het is een prachtig recreatiegebied, in trek bij wandelaars maar ook bij mountainbikes die door het heuvelachtig gebied crossen om hier hun krachten te beproeven. Veel hondenbezitters wandelen hier graag met hun viervoeter omdat ze hier volop de ruimte hebben. In de verte wandelt een man, telkens gooit hij een stok weg waar zijn herdershond achteraan sprint en het weer terugbrengt bij zijn baas. Het spelletje herhaalt zich keer op keer totdat ze achter een heuvelrug verdwijnen en uit het zicht zijn verdwenen. Sommige wandelaars groeten vriendelijk, anderen lopen je op een halve meter afstand voorbij en gunnen je geen blik waardig. Ik kijk hier overigens niet van op, jarenlang liep ik langs de straat en groette de mensen als ik naar hun brievenbus liep, als ze op hun erf bezig waren. Sommige keken niet op of om en namen niet de minste moeite je groet te beantwoordden. Nou is daar natuurlijk niemand toe verplicht, maar het tekent het karakter van de desbetreffende persoon. Soms dacht ik wel eens dat deze mensen een hekel hadden aan zichzelf, nooit een glimlach of een vriendelijk woord, maar nukkig en introvert.

De prille laagstaande voorjaarszon blinkt door de kale bomen, ze werpt lange schaduwen op het pad waarop ik loop. Het is nu nog maar midden maart, maar straks, over enkele weken, wanneer de zon hoger komt te staan en de temperatuur zal oplopen naar een graad of tien, zal de natuur zich hier doen gelden wanneer alles weer tot wasdom komt. Dan zullen de kale bomen weer blad gaan dragen, het overdadigende groen zal gaan overheersen en de grauwheid van de achter ons liggende winter is dan op slag verdwenen. In een week tijd kan alles opeens een ander aanzien krijgen, wanneer de knoppen openbarsten en de bloesem ons verkondigt dat de lente weer is aangebroken. Het lijkt wel of het ieder jaar sneller gaat, dit is niet onmogelijk want sommige planten bloeien nu weken eerder dan een jaar of twintig geleden. Ik las eens dat door het versterkte broeikaseffect ons land sinds 1950 twee keer zo snel is opgewarmd als de gemiddelde wereldtemperatuur. En dat is nogal wat.

De naam Pagedal is ontleend aan een afwateringsbeek die stroomt van het Pagedal via de gehuchten Ter Maarsch en Veenhuizen naar Onstwedde. Het Pagediep is plm. 7 km lang en mondt uit in het Mussel-Aa kanaal. Via bruggetjes passeert men af en toe de beek in het Pagedal, officieel hier Broeklanden geheten. Maar zover gaat mijn wandeling niet, ik sla af naar het sport en recreatiecen- trum Het Pagedal, eerder Het Pagecentrum genoemd, gebouwd door het Stadskanaal- ster bouwbedrijf Simon Benus. Op de T-splitsing Hoveniersweg – Maarsbroek, sla ik via het fietspad rechtsaf richting Onstwedderweg. Even later doemt aan mijn rechterhand de 10 etages hoge flat De Renne, met recht voor mij de eveneens 10 verdiepingen tellende flat Achterstekamp voor mij op. Als ik laatstgenoemde flat heb bereikt, kijk ik vanaf het fietspad naar de naastgelegen flat waarbij ik mijn hoofd in de nek moet gooien om naar boven te kijken. De wind blaast koud om de hoek van de flat en ik hoor hem door de kale bomen blazen aan  het naastliggende fietspad. Het is een publiek geheim dat van beide flats in het verleden enkele mensen naar beneden zijn gesprongen om op die manier vrijwillig een eind te maken aan hun leven. Daar is moed voor nodig, zei ooit eens iemand tegen mij. Daar heb ik een andere mening over, want in de laatste seconden voor de fatale sprong, zal er van moed absoluut geen sprake meer zijn. Dan is er nog maar één ding dat telt, verlost worden van dit aardse bestaan die hun beklemt en waarin ze totaal geen uitweg meer zien.Ik huiver als ik naar boven kijk en kan niet bevatten welke wanhoopsdaad en tragedie hier achter schuil gaat. Niemand van ons zal dit ook ooit weten, het gaat je verstandelijk vermogen te boven. Maar dat deze mensen geestelijk totaal ontreddend zijn, daarover bestaat geen enkele twijfel. In mijn kennissenkring heb ik zoiets ooit eens meegemaakt, en ik verzeker u dat het diepe wonden slaat in het menselijk bestaan. Ik maak een globale berekening van de hoogte van de flat en kom tot een meter of twee, drieëndertig. Ik draai mij abrupt om, om het beeld van mijn netvlies te krijgen. Dan sla ik linksaf tot aan de rotonde Onstwedderweg – Atlantislaan.

De Onstwedderweg was in de jaren ‘50 een smalle klinkerweg, bijna aan het eind ervan ter hoogte van het Boerendiep bevond zich in de weg een brug met een aanzienlijke hoogte in de weg. Het was een tamelijk steil stuk dat met name in de winter tijdens gladheid voor de nodige problemen zorgde voor het gemotoriseerde verkeer. Aan de voet van de brug bevond zich het huisje van postbode Jan Piening, het dak van het huisje stak een paar meter boven de hoogte van de weg uit. Je kon het bij wijze van spreken bijna aanraken. Achter het huisje, dat al jaren geleden is afgebroken is iets verderop de Piet Prinsschool gebouwd.

Op de hoek Onstwedderweg – Poststraat waar nu een Tango tankstation is gevestigd, stond toen een boerderij van de familie Maarsingh die werd afgebroken. Jaren later na de afbraak, liet de vanuit Sellingen afkomstige Poolse garagehouder Podgórsky, er een nieuwe Peugeot garage bouwen, die later werd overgenomen door zijn schoonzoon. Ongeveer op de plek van het huidige bejaardentehuis Maarsheerd stond de boerderij van de familie Deuling, iets verderop op de plek van zwembad De Wieke (nu Wieke zoom) naast het politiebureau, stond eveneens een boerenbehuizing van B. Degenhart Drent. In al deze afgebroken panden liet ik in het begin van de jaren ’60 de post door de brievenbus glijden.

Zo mijmerend over jaren geleden zie ik rechts het nieuwe Plan Waterland met mooie waterpartijen, villa’s en landhuizen. De eerste huizen verrezen hier zo ongeveer in het midden van de jaren ’90. Voor die tijd was het een kale vlakte, er stond een klein arbeidershuisje aan het Boerendiep met een gammele brug ervoor die soms aalglad was wanneer het had gevroren, of bij een vochtige neerslaande mist. Aan de overzijde ervan wat wij nu de Bevrijderslaan noemen, stond nog een kazemat, een overblijfsel uit de Tweede Wereldoorlog.
De patrouillerende soldaten die zich hierin hadden verschanst, konden op deze manier de Onstwedderweg scherp in de gaten houden.

In de herfst heerste hier één en al bedrijvigheid van aan- en afvoerende aardappelschepen bij de aardappelmeelfabriek ‘De Twee Provinciën’, wanneer de campagne weer op gang was gekomen. Er dreef menig keer een vieze drab op het water die werd veroorzaakt door rottende eiwitten welke behoorlijk konden stinken. Vandaag de dag zouden alle milieuactivisten zich verenigingen in een knallend protest, tot aan het Binnenhof in Den Haag. Maar in die tijd namen de omwonenden er weinig aanstoot aan omdat het behoorde bij het dagelijks leven. Veel arbeiders woonden rondom de fabriek, met name in de Fabrieksstraat waar ook de directeur van de fabriek woonde. Toen het aardappelvervoer later per vrachtwagen werd overgenomen, was het een komen en gaan van zwaar beladen wagens die zich toen door de Fabrieksstraat moesten manoeuvreren.

Ik vervolg mijn weg langs de Atlantislaan en passeer de Total benzinepomp van Peter Spakman. Bij de rotonde ga ik rechtsaf en sla de Europalaan in om die even later over te steken naar de Vlaanderenlaan. Links passeer ik de aula van het uitvaartcentrum Maarsstee, genoemd naar de woonwijk die ik nu binnenwandel. Voor de bouw van dit uitvaartcentrum, werden de belangen behartigd in een groot wit pand aan de Westerwoldselaan 2 door de fam. Kunst. Als ik het wel heb werd in maart 1971 het nieuwe onderkomen in gebruik genomen aan de Vlaanderenlaan 1. De aula werd naar mijn idee pas later naast het woonhuis/annex kantoor gebouwd. Nu heeft hun zoon de taken overgenomen en woont in het woonhuis naast de aula. Even verderop heersen grote bouwactiviteiten. De fa. Benus bouwt naast de Baldakijn een nieuwe school. Het is kort na drieën als ik er langs wandel, het is druk in de straat. Taxibusjes rijden af en aan om de leerlingen van de Baldakijn, een school voor speciaal basisonderwijs te vervoeren.

Op een parkeerplaats staan leerkrachten met een grote groep leerlingen die blijkbaar staan te wachten op vervoer. Er klinkt een geroezemoes van doorelkaar klinkende stemmen. Tussen de garages door aan de Vlaanderenlaan zie ik de twee flats van de Duurwoldselaan die gebouwd zijn nadat de drie flats aan de Groningerlaan waren afgebroken. Hier op deze plek, achter de eerste flat van de Belgiëlaan, lag voor de nieuwbouw de verkeerstuin. Hier kregen kinderen les in het verkeer. Gezeten in trapauto’s werd hun op jeugdige leeftijd spelenderwijs geleerd hoe ze zich dienden te gedragen in het verkeer, waarbij verschillende verkeerssituaties waren nagebootst. Helaas moest de verkeerstuin wijken voor nieuwbouw die op deze plek tegen het eind van de jaren ’80 werd gerealiseerd. Gelukkig heb ik voor de afbraak van de verkeers- tuin nog een serie dia’s kunnen maken ter herinnering hoe het eenmaal was. De eerste huizen in de wijk Maarsstee was de laagbouw in de Groningerlaan. Met de bouw ervan werd omstreeks 1958 begonnen en de eerste rijtjeswoningen, de nummers39 t/m 57 kwam in 1959 gereed. De andere huizen moesten toen nog gebouwd worden. Ze kwamen uit de Koninginnelaan, de eerste bewoners die in 1959 neerstreken in het eerste blok op nummer 55. Ze waren in 1955 getrouwd, op een zaterdagmorgen, dat kon toen nog omdat toen de zaterdag nog een gewone werkdag was.

De Groningerlaan stond aan het eind van de jaren ’50 via een houten brug over het Boerendiep in verbinding met de Shell-laan, nu Hunzingolaan. In de nabijheid van de brug stond een huis waarin de fam. Scholtens woonde. Als je in die tijd door de Groningerlaan fietste, kon je de aardappelmeelfabriek “De Twee Provinciën” en de huizen aan de Krommewijk bij goed helder weer duidelijk onderscheiden.
De winkels aan de Nederlandlaan, tussen Groninger- en Frieselaan kwamen in 1960 gereed. De inrichting van de wijk Maarsstee heeft tot omstreeks 1964, 1965 geduurd. Vroeger sprak men van 1e, 2e en 3e fase van Plan Ter Maars om een woonwijk aan te duiden. Via de Groningerlaan loop ik de Fivelingolaan binnen en steek even later de Amerikalaan over (de vroegere Kettingwijk) en neem de doorgang tussen de Cederhage
Nauwelijks 100 meter verder ben ik weer thuis na een wandeling van twee uur die vele indrukken heeft opgeleverd “Moe?” Mijn vrouw schuift een kop thee naar me toe. “Dat valt wel mee, onderweg kun je hier en daar nog wel even op een bankje neerploffen om eventjes bij te komen. Alleen de wind viel tegen, koud en guur blies ze af en toe fel in m’n gezicht. Verder heb ik een blaar opgelopen en heb last van brandige voeten.” “Daar is wel iets tegen te doen,” zegt ze, terwijl ze opstaat en een teil met koud water vol laat lopen. “Trek je schoenen en sokken maar alvast uit.” Ze zet de teil voor mijn voeten en zonder aarzelen steek ik ze in het ijskoude water. Ik voel een tinteling naar mijn buik omhoog kruipen die het koude water veroorzaakt. “Jeetje, dat is koud zeg!” Ik blaas in de hete thee die mijn brillenglazen doen beslagen. Aan de overkant van de tafel ontwaar ik een mistige schim, die tegen me zegt: “Weet je nog hoe we tijdens een van onze vakanties in Oostenrijk, na een dag door de bergen gezwalkt te hebben afgepeigerd terugkwamen op ons verblijf, wat de pension- houdster toen tegen ons zei?” “Zilly bedoel je?” Het beeld, nu ik met mijn voeten in het teiltje zit, zie ik opeens weer verschijnen en hoor ik haar zeggen: “Schuhe und Strümpfe auszieh’n und ins Bach mit euch, das tut gut.” Er stroomde daar een beekje van nauwelijks anderhalve meter breed met heerlijk koel verkwikkend water. Zittend op een brede post lieten wij een half uur lang onze benen in het water bungelen die de vermoeidheid en brandige gevoel uit onze voeten deed verdwijnen. “Kom, ik ga met het eten bezig, je zult wel honger hebben na zo’n lange wandeling.” De woorden van mijn vrouw dringen langzaam tot me door. “Schil je zo een paar aardappelen?”

Epiloog – Ik hoop dat ik er in geslaagd ben met deze wandeling u het een en ander te vertellen wat er zoal in de loop der jaren in onze gemeente is veranderd. Veranderingen die ik uit hoofde van mijn werk allemaal heb meegemaakt. Het centrum van de plaats lag vroeger in het deel dat toen tot de gemeente Wildervank behoorde, de Handelsstraat, die men eerder de Van Boekerenstraat noemde. Laten we eens beginnen ons een indruk te vormen van het centrum die liep vanaf de Gele Klap tot aan, laten we zeggen voor het gemak café Oosterhuis, op de hoek van de Lindenstraat. Achter de Gele Klap stond een prachtig mooi wit gebouw die men villa Dijksterhuis noemde, in 1961 afgebroken. Daarnaast was schoenenhuis Frieling met daar weer naast de groente- en viszaak van Roelf Drenth. Hier was het zaterdagsmiddags razend druk, Drenth had een kraam pal naast zijn zaak van waaruit gebakken vis werd verkocht. Ik haalde ze toen voor een kwartje per stuk, mooie grote bruin gebakken vissen. Hiernaast was een kruidenierszaak van Posthumus.
Aan de overzijde van de Barkelastraat was de dames en herenzaak van de fa. Zwartsen- berg gevestigd, met ernaast café Lucas Jager die later door brand werd verwoest. De zaak daarnaast was van Herman van der Beek met zijn herenkledingzaak. Bloemenhuis Vinke was de volgende winkel op Handelsstraat 55. Dan komen we bij garage Potgieter, met daarnaast de schoenenzaak van Koning. Naast Koning was het verhuisbedrijf van Chr. Wijkens gevestigd, zijn buurman was ‘Jeude’Dalsheim, (niet oneerbiedig bedoeld overigens), maar zo werd in de volksmond deze ondernemer, (die de oorlog gelukkig ongeschonden wist door te komen) in galante- rieën genoemd.

Hiernaast stond het Luxor Theater, de bioscoop van Stadskanaal. Filmoperateur was de heer Greven, de heer Piening zorgde ervoor dat je op de juiste plaats kwam te zitten en Hollemans, of was het Koch?, verkocht de kaartjes. Ik nam altijd balkon, keek je zo van boven op het witte doek. Naast de bioscoop was café Bellevue, van Jo en Greetje Fuhler, hier hielden wij in de winter onze toneelrepetities voor onze jaarlijkse uitvoering. Motorhuis Henk Middel was de volgende zaak, waar destijds Bé Knigge (de latere politieagent) en Lude Noorman als monteur werkten. Lude Noorman werd later begrafenisondernemer. Daar weer naast was Zaal Dijkstra, later overgenomen door Boer en bekend geworden als discotheek Frascatie. Als we de Sportterreinstraat oversteken komen we uit bij boekhandel Max Ossel. Achter de zaak van boekhandel Ossel stond de groentezaak van Van Beilen. Kapper Roggen woonde naast de boekhandel, even verderop zat notaris Broekema en de fotozaak van Huizinga. Dan zijn we aangeland bij garage Bergman, waar de bussen van Bergman en van de GADO samenkwamen. De ijzerzaak van Boiten stond hier weer naast, op deze plek en in dit huis werd Geert Teis geboren (G.W.Spitzen), schrijver en dichter in de Groninger taal. (Het Geert Teis Theater is naar hem vernoemd) Een herinneringsplaquette vindt u in de zijmuur van dit perceel waar nu een restaurant in is gevestigd. Naast Boiten de rijwiel-onderdelenzaak van Van der Vinne, en de groente- zaak van Voorintholt.

Op de hoek van de Lindenstraat stond café/slijterij van Evert Oosterhuis, nu Harry Schut. Dat waren de zaken die toen in het centrum van Stadskanaal hun nering hadden. Misschien heb ik er een paar vergeten, alles noteer ik vanuit mijn herinnering, maar zo was het hier eind 50er, begin 60er jaren. Zaterdagsavonds was hier het jongvolk op de been en was het een drukte van belang. Men wandelde steeds op en neer van het busstation tot ongeveer de Gele Klap, totdat de bioscoopvoorstelling begon want toen werd het wat rustiger op straat. Tegen uiterlijk 12 uur ’s avonds was de rust weergekeerd, want dan brachten diegenen die op het vrijerspad waren geweest hun meisje thuis. Misschien zijn er wel enkele die hier elkaar voor het leven hebben gevonden, wie zal het zeggen.

Complete woonwijken zag ik verrijzen, wijken en kanalen werden gedempt, fabrieken verdwenen en bedrijven verplaatst naar grote industrieterreinen. Stadskanaal kwam tot grote bloei toen Philips zich hier in het midden van de jaren ‘50 ging vestigen en er allerlei voorzieningen tot stand werden gebracht die door het bedrijf van belang werden geacht. Maar Philips is uit Stadskanaal verdwenen, het bedrijf waar eens meer dan 3000 mensen werkten, bestaat niet meer. Er heerste altijd een ongelooflijke drukte bij de Buinerbrug waar de politie het verkeer regelde en tientallen bussen aan de Electronicaweg geparkeerd stonden, om de Philipsmedewerkers naar de omliggende plaatsen in de regio te vervoeren. Nu rest ons enkel de herinnering aan die tijd van toen. Veranderingen zijn niet tegen te houden, al moet ik zeggen dat bepaalde veranderingen niet altijd verbeteringen zijn. Veel verdween door de uitbreidingsdrift in onze gemeente, al hoor je af en toe onder de bevolking opmerken dat in het verleden wel erg veel mooie, oude, of karakteristieke gebouwen zijn afgebroken. Vandaar deze impressie van hoe het vroeger eenmaal was, heden en verleden vloeiden samen in een wandeling naar De Brouken. Hier en daar ben ik van de route afgeweken, af en toe bewust, omdat ik niet na kon laten u hierover iets te vertellen. Het lijkt me daarom gepast te eindigen zoals ik in mijn aanhef begon: ’Stadskanaal, wat ben je toch veranderd in al die jaren…..’

 

De in deel 1 gepubliceerde opmerkingen over het voorjaar van 1962, en de daarbij behorende temperaturen, zijn uit eigen waarneming. Hieraan kunnen geen rechten worden ontleend.

Als er lezers zijn die elkaar op deze manier hebben ontmoet, zo tussen 1955 en 1965 mag u reageren. Als u wilt schrijf ik een nostalgisch verhaal over uw ontmoeting van toen.                                                      Reageren kan via antondewijk@rtvstadskanaal.nl

Datum 19 september 2012 Bert Jan Brinkman


-advertenties-

NIJM Webdesign Stadskanaal