Direct naar de inhoud.

Odoornse filmmaker Okki Poortvliet genomineerd voor Drentse Talentprijs

Okki Poortvliet vertelt over haar docu in 1 op Vrijdag F: Still 1 op Vrijdag

ODOORN – Okki Poortvliet uit Odoorn is genomineerd voor de Drentse Talentprijs Cultuur. Dat heeft Stichting Kunst en Cultuur bekendgemaakt. De culturele prijs is in 2010 in het leven geroepen om meer aandacht te geven aan jong talent in de provincie Drenthe. Het belangrijkste criterium van de prijs? De kandidaten moeten in het voorgaande jaar een bijzondere prestatie hebben geleverd, 

Okki Poortvliet studeerde vorig jaar met haar project IJswee cum laude af aan Academie Minerva in Groningen. De film gaat over de ijsvereniging in haar geboortedorp Odoorn. De gevolgen van klimaatverandering en de lokale impact daarvan worden door haar zichtbaar gemaakt. Daarnaast staat de sociale kracht van het dorp centraal.

Naast de eer krijgen de genomineerden allemaal een prijs. De winnaar krijgt een geldprijs van 2500 euro. Dat bedrag kan gebruikt worden voor de verdere ontwikkeling. De andere twee genomineerden ontvangen elk 500 euro.

Een landelijke jury buigt zich in maart over de drie genomineerden en zal tijdens een feestelijke bijeenkomst, waar ook de Culturele Prijs van Drenthe wordt uitgereikt, de winnaar bekend maken. De Drentse jury bestaat uit Annelies Bakelaar(literatuur), Marjan Koekoek (nieuwe media), Lina van der Lende (beeldende kunst), Jan Stam, (muziek) en Remco van Zandvoort, (theater).

Bekijk hier het interview met Okki Poortvliet over haar documentaire in 1 op Vrijdag:

Datum 16 februari 2022 Redactie

Noorder Rondritten 1997: ‘De Elfstedentocht is de tocht der tochten, maar 150 kilometer is ook niet niks.’

Archiefbeeld van de Noorder Rondritten in 1997

STADSKANAAL – Vandaag is het 25 jaar geleden dat voor het laatst de Noorder Rondritten werden verreden. Roeland Deuring uit Stadskanaal reed die dag de 150 kilometer uit.

De Noorder Rondritten is een natuurijs klassieker in Groningen. De eerste werd verreden op 8 januari 1940, de elfde en laatste op 8 januari 1997. Bij de Noorder Rondritten kunnen deelnemers kiezen uit vier toertochten met verschillende startplaatsen. Er kan gestart worden in Baflo, Uithuizen en Appingedam. Er zijn drie toertochten van 85 kilometer en een van 160 kilometer.

Roeland Deuring (52) uit Stadskanaal komt uit een echte schaatsfamilie. Zijn vader was voorzitter van de ijsbaan in Gasselternijveen. Deuring: ‘Zo zijn we met het schaatsvirus besmet, als er natuurijs lag gingen we altijd toertochten schaatsen.’ Samen met zijn broer reed hij in 1997 de lange rit.

Goed weer en prachtig ijs

In 1997 kwam Deuring al vroeg aan in Baflo, samen met zijn broer Harm. ‘Het was een uur of zeven in de ochtend, want je wilt vroeg starten met 150 kilometer voor de boeg.’ Het was nog donker, de eerste kilometers moesten de broers dan ook goed oppassen. ‘Het blijft natuurlijk natuurijs met scheuren. Maar het was goed weer en het ijs was prachtig.’

Deuring herinnert zich vooral de schitterende omgeving: ‘Het was er gigantisch mooi, je komt op plekken waar je nog nooit was geweest en anders ook niet komt.’

Routekaart Noorder Rondritten

Al 200 kilometer in de benen

Van Groningen naar Appingedam ging het volgens Deuring fantastisch. Gaandeweg merkte hij wel dat zijn broer het er zwaarder mee kreeg. Niet zo gek, hij had vier dagen eerder de Elfstedentocht uitgereden en dus al 200 kilometer in de benen. In de laatste startgroep was de tocht der tochten een barre onderneming geweest. Voor een groot deel in het donker en op ijs dat door de vele rijders voor hem al de nodige averij had opgelopen.

De charme van natuurijs zit hem volgens Deuring in de lange rechte stukken. ‘Je schaatst rechtuit, hoeft geen bochten te draaien. Je geniet van de natuur, de omgeving en het ijs.’

Roeland Deuring (r) op het Paterwoldse meer in 2019. Van 1997 zijn helaas geen foto’s. (eigen foto)

Boterhammen met jam en hagelslag

Zo voltooiden de broers samen de tocht. De boterhammen met jam en hagelslag werden weggespoeld met thee. Zijn broer had nog ouderwets kranten onder de kleren tegen de kou. Trots en opgelucht werd de finish bereikt. Deuring: ‘De Elfstedentocht is dan misschien de tocht der tochten, maar 150 kilometer is ook niet niks.’

Of de Noorder Rondritten ooit nog verreden gaan worden? Deuring denkt van wel: ‘hoe langer het geleden is, hoe dichterbij het moment weer komt. Als het zover komt zou ik hem schaatsen geloof ik.’

 

 

Datum 7 januari 2022 Arienne Dozeman

De Elfstedentocht van 1997: ‘We reden ‘m uit op warme vla…’

Frank Warnars finisht in 1997 (eigen foto)

REGIO – Vandaag is het exact 25 jaar geleden dat de Elfstedentocht voor het laatst werd verreden. We gingen op zoek naar mensen met hun verhaal over de heroïsche schaatsklassieker in 1997. We spreken met twee toerrijders die de tocht der tochten van 1997 uitreden, en eentje die nooit is gestart.

Voor Frank Warnars (57) uit Veendam was het in 1997 niet de eerste keer dat hij aan de Elfstedentocht begon. In 1986 reed hij ook mee als zwartrijder, op ijshockeyschaatsen.

Ongezien op het ijs

‘In 1985 was ik bevlogen geraakt door de tocht, dat moest ik een keer meemaken. Ik was toen ijshockeyer en had geen enkele ervaring met lange afstanden.’

Samen met vriend Kees Wesselman gingen ze in het busje van Warnars de avond tevoren richting Friesland. Warnars was toen groenteman en Wesselman banketbakker. ‘We lagen te slapen in mijn bus. Kees had dubbele kousen aan tegen de kou. Toen we wakker werden, bleken we midden op het startterrein te staan, tussen de schaatsers.’ Zonder startbewijs (want uitgeloot) wisten ze een stuk verderop ongezien het ijs op te komen.

Beugelbierflessen met sportdrank

Warnars is een geboren Amsterdammer, maar woont al jaren in het Noorden van het land. Warnars: ‘We dachten dat doen we wel even, Amsterdamse bluf. Ik had een paar beugelbierflessen gevuld met sportdrank, daar dachten we het wel mee te redden.’

Na 110 kilometer geven de mannen er in 1985 de brui aan. ‘We waren een paar keer hard gevallen en hadden daarbij van alles verloren; ons geld, onze sleutels. We hadden allebei een eigen zaak die de volgende dag weer open moest, de tegenwind begon op te komen.’

IJshockeyschaatsen ingeruild voor Noren

In 1997 kwam Warnars beter beslagen ten ijs. Zijn ijshockeyschaatsen waren ingeruild voor Noren en hij had ‘wel wat’ getraind. Toch, echt lange stukken had hij niet in de benen. ‘Ik was ingeloot en hoewel het er na de kerst nog helemaal niet op leek was het moment opeens daar.’

Frank Warnars bij sneek in 1997 (eigen foto)

‘De eerste kilometers waren gaaf, het ging voor de wind. Op mijn stempelkaart zie je dat ook terug, ik stempelde ongeveer ieder uur.’ Maar na Franeker werd het minder. ‘Ik heb er vier uur over gedaan om van Franeker naar Dokkum te komen.’ Tegenwind en slecht ijs spelen hem parten, er zijn veel valpartijen. ‘Ik had geen klapschaatsen, omdat het ijs zo slecht was trok je telkens je hiel in die schaats. De vellen hingen erbij.’

Stempelkaart van Frank Warnars (eigen foto)

Eenmaal in Dokkum was het volgens Warnars slechts een kwestie van uitrijden, ‘de ondersteuning van al die uitzinnige mensen is echt geweldig.’ Bij de finish wacht zijn vriendin. ‘Ik kon niet meer op mijn benen staan, mijn vriendin heeft me naar de auto geloodst en mijn schaatsen uitgedaan. Ik ben gaan zitten en thuis pas weer wakker geworden.’

‘We weten allemaal dat het ijdele hoop is, aan de andere kant kwam het in 97 ook plots voorbij.’ (Frank Warnars)

Toch staat hij de volgende dag alweer op de schaats, een paar kilometer op de Vecht. Warners: ‘Ik moest gewoon eventjes schaatsen.’ Die schaatskoorts is er nog steeds. Als permanent lid mag hij altijd starten mocht er een tocht komen. ‘We weten allemaal dat het ijdele hoop is, aan de andere kant kwam het in 1997 ook plots voorbij. Als het zover komt, ga ik weer.’

Zwangerschapsverlof

Op 6 september 1996 beviel Grietje Hoogerkamp-Heeg (51) van haar oudste dochter, Daniëlle. Die winter werd ze ingeloot voor de tocht der tochten. ‘Ik had zwangerschapsverlof en toen kwam de tocht, ik dacht ik ga het doen.’

Hoogerkamp-Heeg woonde toen samen met haar man Marten in Groningen en schaatste bij schaatsvereniging De Stayer. ‘We woonden vlakbij Kardinge, tot halverwege mijn zwangerschap heb ik nog geschaatst en zes weken na de bevalling stond ik alweer op de baan.’

Kolven

En dus vertrok ze op 4 januari ’s ochtends vroeg met de bus vanaf haar ouderlijk huis in Oudega richting Leeuwarden. ‘Mijn ouders wilden wel oppassen. Daniëlle kreeg nog borstvoeding, dus ik was van tevoren flink aan het kolven geweest.’

De geboren Friezin heeft altijd wel geschaatst, ‘als er natuurijs was gingen we’. Haar pake (vader) Sietse reed de Hel van ’63 uit, de zwaarste Elfstedentocht ooit. Voor Hoogerkamp-Heeg werd het schaatsen echt serieus toen ze in 1988 ging studeren in Groningen. ‘Hier heb ik pas pootje over geleerd.’

Warme vla

‘Ik ben geen enkele keer gevallen, we gingen over alle scheuren heen, rustig met de handen op de rug.’ Onderweg in de trein was ze een schaatsmaatje tegengekomen, de vrouwen zijn de hele weg bij elkaar gebleven. Met een starttijd om 10 uur was het flink doorschaatsen. Slechts één keer stappen ze van het ijs om bij mensen in huis de voeten op te warmen. Hoogerkamp-Heeg: ‘We kregen er warme vla, dat was toch lekker.’

‘Ik weet nog dat ik mijn handen niet hoger kon krijgen dan mijn schouders door de stuwing.’ (Grietje Hoogerkamp Heeg)

Zo rijden ze de tocht uit, op warme vla en zelf meegebrachte krentenbollen. Om dertien minuten over elf komt ze in het donker over de finish, met maar één doel voor ogen: zo snel mogelijk naar huis om Danielle te voeden. ‘Ik weet nog dat ik mijn handen niet hoger kon krijgen dan mijn schouders door de stuwing.’
Voorbij is het avontuur dan nog niet, want vier dagen later rijdt ze de Elfmerentocht. ‘Dat was bij mijn ouders in de buurt, dus die konden weer oppassen.’
Grietje tijdens de Elfmerentocht op 8 januari 1997, vier dagen na de Elfstedentocht.

Nooit de tocht der tochten

‘Kunstijs blijft behelpen. Natuurijs, daar doe je het voor.’ Aldus Leendert Lentz (71) uit Alteveer. Zijn kast met trofeeën en medailles getuigd van een echte sportman. Zo volbracht hij tien keer de alternatieve Elfstedentocht op de Weissensee. Maar de echte tocht maakte hij, tot zijn grote spijt, nooit mee.

In 1985 zou hij starten, tv-omroep de TROS zou hem en zijn maten zelfs gaan volgen. Maar toen de Elfstedentocht in eerste instantie werd uitgesteld besloot Lentz, zoals veel andere rijders, naar Polen te gaan voor de alternatieve tocht. Lentz: ‘We waren net aangekomen in het hotel toen de telefaxen binnenkwamen dat de Elfstedentocht toch door zou gaan. Veel Friezen werden helemaal dol.’

De organisatie zorgde ervoor dat wie wilde terug kon naar Nederland. Lentz en zijn maat besloten te blijven. ‘De organisatie daar had ontzettend zijn best gedaan. Het was een prachtige tocht. Echt een strijd tegen de elementen.’

Het plakboek van Leendert Lentz, hij koos in 1985 voor de alternatieve tocht in Polen (Ariënne Dozeman)

De tocht in Polen rijdt hij uit, als wedstrijdrijder komt hij als 46ste over de finish. ‘Het waren barre omstandigheden, we starten bij een temperatuur van -22, er stond flinke wind en het ijs was slecht. Ik ben een paar keer flink onderuit gegaan.’

‘Ik had terug moeten gaan verdorie, maar dat besef had ik toen nog niet.’ (Leendert Lentz over zijn besluit in 1985 in Polen te blijven)

Daar op de Mazurische meren vraagt hij zich het uiteindelijk toch af: Wat doe ik hier eigenlijk? Maar je komt ook in een roes, je hebt nog maar één doel en dat is de finish halen.’
In 1986 is er weer een kans, maar Lentz wordt uitgeloot. Ook in 1997 mag hij niet starten. ‘Natuurlijk heb ik spijt dat ik in Polen ben gebleven. Ik had terug moeten gaan verdorie, maar dat besef had ik toen nog niet.’
Leendert Lentz voor zijn prijzenkast, met de medaille uit 1985 in zijn hand (Ariënne Dozeman)

Noorder Rondritten

Een paar dagen later schaatste hij wel de Noorder Rondritten, de Groninger schaatsklassieker, die deze week ook 25 jaar geleden voor het laatst verreden. Ze zijn een half uurtje onderweg als de man voor hem in een scheur terecht komt. Zijn schaats schiet achteruit in de knie van Lentz. ‘Ik dacht eerst dat het wel meeviel, maar de EHBO stuurde me meteen door naar het ziekenhuis. Niet veel later lag ik op de operatietafel.’ De pees van zijn knie is gescheurd.
Lentz is nog altijd een fanatiek schaatser en skeeleraar. In Alteveer traint hij de ploeg voor de Weissenssee. Een Elfstedentocht rijden zou nog steeds wel lukken, met wat moeite. Lid is hij overigens niet, eerlijk gezegd gelooft hij niet dat het ooit nog gaat gebeuren. En zo wel? ‘Ja, dan rijd ik hem een dag eerder.’
Leendert Lentz op de Weissensee in 1998 (eigen foto)

 

 

Datum 4 januari 2022 Arienne Dozeman

Kerstdagen in de Veenkoloniën vooral buiten gevierd

REGIO – De Kerstdagen zitten er weer op. Waar we tijdens de kerstdagen normaal gesproken buitenshuis gingen eten, gingen we dit jaar naar buiten om de Lichtjesroute te bekijken, te schaatsen of te genieten van de natuur. Op Social media was dat dan ook goed terug te zien.

Ondanks dat er niet veel open was tijdens de kerstdagen, vermaakte iedereen zich wel. Zo ging Harjo de Lichtjesroute in Veendam rijden.

 

Dit bericht op Instagram bekijken

 

Een bericht gedeeld door Annemarie Topelen (@annemarietopelen)

Niet alleen Veendam was verlicht. Ook de rotonde in Borger was vol met lichtjes.

En ook de Top2000 is van start gegaan. Voor veel mensen ook een kersttraditie.

Daarnaast was de schaatsbaan in Nieuw-Buinen zo ver om de schaatsbaan vanochtend te openen. Wethouder Wind was trots op de vrijwilligers.

Gisteravond van vannacht waren de vrijwilligers als druk aan het werk om de baan klaar te maken voor alle schaatsfans.

Overdag was er veel animo voor de schaatsbaan in Nieuw-Buinen.

Ook de schaatsbaan in Alteveer was vandaag open. Of ze morgen ook weer open gaan is nog de vraag…

Maar naast het schaatsen werd er ook traditioneel familie bezocht.

En er werd veel gewandeld op Tweede Kerstdag.

 

Dit bericht op Instagram bekijken

 

Een bericht gedeeld door Wanda Bisschop (@wandaswereld)

 

Dit bericht op Instagram bekijken

 

Een bericht gedeeld door Rienk (@rienkhiddema)

Datum 26 december 2021 Rutger Breider

Schaatsen op Tweede Kerstdag in Nieuw-Buinen: ‘De familie moet maar even wachten’

Een mooie laag ijs in de vroege ochtend van Tweede Kerstdag in Nieuw-Buinen | Foto: Gertjan Kamst/RTV1

NIEUW-BUINEN – Schaatsfans konden deze Tweede Kerstdag hun hart ophalen bij de ijsbaan in Nieuw-Buinen. De baan opende namelijk vanochtend in alle vroegte haar deuren. 

De vrijwilligers van de ijsbaan hebben er een drukke nacht op zitten. Gisteravond om 22.00 uur kreeg de ijsbaan het startsein van de ijsmeester om zich voor te gaan bereiden. Een uurtje later werd er al begonnen met het opspuiten van de baan. En om 03.00 uur, bij een temperatuur van ongeveer -9°C, in de ochtend was de baan gereed om op te schaatsen.

Bewolkt

De ijsbaan verwacht de hele dag geopend te zijn, aangezien de voorspellingen nog voor de gehele Tweede Kerstdag vorst voorspellen. ‘Het is te hopen dat het bewolkt raakt’, aldus Bert Drent, voorzitter van Schaatsvereniging Nieuw-Buinen. ‘Dan blijft het ijs namelijk langer liggen.’

‘Familie moet maar even wachten’

Een halfuurtje nadat de hekken opengingen stonden er al ongeveer tien mensen op het ijs. Daarnaast werden er binnen twee uur maar liefst 30 abonnementen verkocht.  Dat sommige schaatsers eigenlijk bij de familie aan het kerstontbijt moesten zitten deerde niet. ‘De familie moet maar even wachten’, aldus één van de schaatsers. ‘Ik maak het straks wel goed.’

Schaatsen en sleeën werden uit het vet gehaald | Foto: Gertjan Kamst/RTV1
Datum 26 december 2021 Hielke Bosch

Schaatsplezier als uitlaatklep (nagenieten)

F: Henk Drenth

VEENDAM – Het was zondag nog één keer genieten op de plekken waar geschaatst kon worden in de gemeente Veendam. Door de vrieskou van afgelopen week waren deze voldoende dichtgevroren om veilig te schaatsen. Er werd dan ook veelvuldig gebruik van gemaakt. De ijsbanen waren als eerste open. Daarna werd ook als vanouds geschaatst op vijvers en veel plekken op het Westerdiep en Oosterdiep. Schaatsers bewogen in slierten over het ijs van het Langeboschmeer en in Borgerswold. Met het mooie decor van de gekleurde huizen en het park Borgerswold. Het gaf echt het nostalgische wintergevoel.

Vriendengroepje

Aan het water op de weg, langs de sneeuwhopen, was zondag al te zien dat de februarizon steeds meer kracht krijgt. Maar dat bracht ook heerlijk schaatsweer mee. Een vriendenclub van 7 personen organiseert in de weekenden, wanneer hun werk het toelaat, allerlei leuke dingen. Het zijn activiteiten zoals het maken van uitstapjes en met z’n allen op vakantie gaan. De vrienden komen uit Pekela, Stadskanaal, Eerste Exloërmond en Zuidwending. Wesley en Donny kennen elkaar vanaf hun negende al van de Voetbalvereniging FC Pekela 2000 van 12 jaar geleden. Anderen zijn erbij gekomen via de Winkler Prins, Noorderpoort en via het werk. En zo is er een hecht vriendengroepje ontstaan.

Nagenieten 

Het schaatsen in Borgerswold was een mooi uitje voor de vrienden. Klapstoelen waren op het ijs neergezet voor de pauzes. Een grote tas met drinken en lekkers was mee. Het schaatsen was ook een verademing, eigenlijk een soort uitlaatklep na maanden van beperkingen.

Van zondag op maandagnacht had het nog licht gevroren, maar maandagmorgen was (helaas) de dooi ingetreden. Het was gaan ijzelen en regenen. De vrieskou heeft ons land, na ruim een week, weer verlaten. De schaatsen zijn weer in het vet, wachtend op een nieuwe winter met strenge vorst. En hopelijk dan zonder Covid-19. – Rest ons om nog na te genieten met de foto’s.

(Foto’s Henk Drenth)

 

Datum 16 februari 2021 Bert Jan Brinkman

Afscheid van trouwe vrijwilligers ijsvereniging

Henk Pietersen en Gerard Weijer nemen afscheid. – Foto: Peter Panneman

ZUIDWENDING – Op de ijsbaan van IJsvereniging De Tonckel op de Zuidwending hebben zondagmiddag 14 februari voorzitter Henk Pietersen en bestuurslid Gerard Weijer na ruim 15 jaar afscheid genomen van de IJsvereniging en de vrijwilligers.

Henk Pietersen was in 2004 de initiatiefnemer om op Zuidwending een ijsbaan aan te legen en om een vereniging op te richten. Het jaar daarop stonden de eerste schaatser op het ijs. Gerard Weijer nam o.a. de ledenadministratie, penningmeesterschap en de kantinediensten onder zijn hoede. Maar na ongeveer 5000 gehaktballen vele liters warme chocolademelk en Beerenburg is het mooi geweest en maken ze nu graag ruimte voor hun opvolgers Helmer Panman en Bernard Batting.

Als dank mocht het tweetal van secretaris Reint-Jan Vegter een `lekker flesje`, drietal metworsten en een fotocollage in ontvangst nemen.

Datum 15 februari 2021 Bert Jan Brinkman

Schaatsen op zwemplas Borgerswold levensgevaarlijk

f: Peter Panneman

VEENDAM – Het is levensgevaarlijk om op de bekende zwemplas bij het strandje en pannenkoekenhuisje in recreatiepark Borgerswold te schaatsen. Het ijs is kapot gemaakt om zo schade aan de waterskibaan die in de zwemplas ligt te voorkomen. `We hebben recht van pacht en mogen ook het ijs breken` zegt Marjolein Vierhoven die samen met haar partner Gerard Eijkelhof eigenaar is van Watersportcentra Veendam.

In 2018 is er tijdens een vorstperiode een mast van de kabelbaan afgebroken, en dit soort incidenten willen we liever niet weer, en dus maken we het ijs kapot ter bescherming van onze eigendommen. Vorig jaar hebben we flink geïnvesteerd in obstakels op de waterskibaan en we willen niet dat schaatsliefhebbers daarop gaan met b.v. sleeën, aldus Vierhoven.
Inmiddels is de zwemplas afgezet met dranghekken en rood-witte lint, ook komen er nog zo snel mogelijk waarschuwingsbordjes
Datum 12 februari 2021 Rutger Breider

Eerste schaatsfans al even op het ijs in Nieuw-Buinen

Foto: Schaatsvereniging Nieuw-Buinen

UPDATE: De schaatsvereniging Nieuw-Buinen heeft vanmiddag aangegeven voor vandaag te sluiten in verband met intredende dooi.

NIEUW-BUINEN – Hoewel de meeste ijsbanen in Nederland pas op vrijdag verwachten open te gaan, kan er op de schaatsbaan in Nieuw-Buinen al over het ijs gereden worden. Vanochtend om 9.00 uur ging de ijsbaan los, zoals iedere schaatsliefhebber in Drenthe zegt. De baan is alleen open voor abonnementhouders. Wel is het nog mogelijk om lid te worden.

Slush

Op veel plekken is het ijs nog net niet dik genoeg, of heeft de sneeuwval van zondag en maandag invloed gehad op de kwaliteit. “Ons ijs leek toen een beetje op slushpuppy”, laat de ijsvereniging in Zuidwolde weten aan RTV Drenthe. “Het wordt nu wel iets harder. Vandaag laten we water op het ijs lopen. Op z’n vroegst kunnen we vrijdag pas open.” De ijsbanen in Odoorn en vertellen eenzelfde soort verhaal.

 

 

Bron: RTV Drenthe

Datum 10 februari 2021 Hielke Bosch

Nieuw-Buinen hoopt dinsdag ook op marathon

NIEUW-BUINEN – “Mijn hoop is gevestigd op dinsdagmorgen.” Dat zegt voorzitter Jan Geert Veldman van ijsvereniging ‘De Hondsrug’ in Noordlaren over de eerste marathon op natuurijs deze winter.

Nieuw-Buinen
Naast Noordlaren, heeft Nieuw-Buinen inmiddels ook de intentie om de éérste marathon op natuurijs te organiseren, maar volgens Monique Wessels van de ijsbaan in Nieuw-Buinen ligt de vereiste drie centimeter aan ijs er op dit moment nog niet.

Zaterdagavond om 22.00 uur is er begonnen met sproeien en inmiddels is het ijs 2.5 cm dik. De lokale jeugd was zondag al flink aan het schaatsen op de ijsbaan Nieuw Buinen.

De baan is zondagmiddag om 13:30 uur dichtgegaan, zondagavond gaan de vrijwilligers weer verder met sproeien.

Een nieuwsflits van Martijn Prins en Gea Bleuming

Datum 20 januari 2019 Bert Jan Brinkman


-advertenties-

NIJM Webdesign Stadskanaal