Op 1 maart vertrekt Dorine Rensen officieel na drieënhalf jaar als gemeentesecretaris van de gemeente Borger-Odoorn. Ze wordt domeinmanager Ruimte bij de provincie Drenthe. Een afscheidsgesprek met haar over werkdruk, werkgeluk, de swingende tent en gemengde gevoelens.
In drieënhalf jaar is Borger-Odoorn in het hart van Rensen gaan zitten. ‘En het gaat er niet meer uit. Ik heb niet voor niets ook voor deze gemeente gekozen. Van oudsher heb ik al verbinding met deze gemeente. Wat ik mooi vind is de mix van het toeristische gedeelte mét gepast ondernemerschap van deze gemeente. Alle 25 dorpen hebben haar eigen identiteit. Geen één blinkt uit als je het hebt over dominantie.’
Geen makkelijke binnenkomer
Rensen kwam binnen in een moeilijke periode. Het ziekteverzuim lag boven de 7 procent en er lag net een rapport van haar voorganger Boudewijn Marinussen. Daarin stond dat de ambtelijke organisatie het werk maar net aan kon en dat er extra personeel nodig was. ‘Dat rapport lag er een week nadat ik was begonnen, maar het bood wel houvast. Ik hou niet van lange inwerkperiodes. Gooi mij maar meteen in het diepe. Nóú dat heb ik wel gekregen. We hebben alle conclusies uit het rapport inmiddels verwerkt, maar het is in mijn ogen nooit af.’
Een voorbeeld waaraan gewerkt is door Rensen is de organisatieontwikkeling. Dit proces werd moeilijker doordat het coronavirus kwam. ‘Mensen gingen allemaal thuiswerken. Organisatieontwikkeling van achter een beeldschermpje op je zoldertje is écht lastig kan ik je vertellen. Dat heeft mij aan het begin enorm gefrustreerd, maar uiteindelijk zag ik dat ik vanachter een schermpje best veel kon doen. Ik ben ook wel heel trots dat wij tijdens coronatijd alles hebben kunnen doen wat we moesten doen,’ zo vertelt de scheidend gemeentesecretaris.
(Tekst gaat verder onder de foto)
Ook het ziekteverzuim ging onder leiding van Rensen omlaag. In 2020 met 4,7 procent had de gemeente zelfs het laagste ziekteverzuim van de provincie Drenthe. Het ziekteverzuim loopt nu weer wat op en ligt rond de 6 %. ‘Ziekteverzuim is niet aan mij te koppelen, vind ik. Dat het nu oploopt schrik ik niet van. Het is een landelijke trend dat het omhoog gaat op dit moment. Of dat door de werkdruk komt weet ik niet. Dat is ook niet te meten. Werkdruk is een beleving. Het gaat om hoe je daar samen mee omgaat en dat blijft altijd een punt van aandacht. De organisatie staat nu en dat is een mooie basis, ’ zo zegt ze stellig.
‘Los in de heupen’
De ‘swingende tent’ zoals Rensen de ambtelijke organisatie noemt is klaar voor de toekomst. ‘We moeten los in de heupen zijn, zeg ik altijd. Daarmee bedoel ik dat we flexibel moeten zijn. Ontwikkelingen extern gaan op dit moment zo hard dat wij altijd moeten kunnen meebewegen. Dat wordt ook de lastigste opgave voor mijn opvolger.’ Een onderdeel daarvan is het werkgeluk. ‘Als je werkgeluk hebt, ben je ook productiever. Op dit moment doen wij het bovengemiddeld als gemeente met een cijfer tussen de 7 en 7,5, maar er is ook ruimte voor verbetering. Dat stemt mij tevreden.’
| Burgemeester Jan Seton en oud-wethouder Albert Trip over Dorine Rensen Burgemeester Jan Seton en oud-wethouder Albert Trip zien het vertrek van Rensen als een gemis voor de gemeente. ‘We zijn verwend de afgelopen jaren,’ aldus Seton. ‘Ze kon schakelen op alle niveaus van raad naar college en weer terug naar de ambtenaren en andersom.’ Trip merkt op dat ze vooral goed luisterde. ‘Wat je vertelde maakte ze haar opdracht van en dat communiceerde ze dan heel duidelijk en overtuigend.’ Beide mannen laten ook de term ‘swingende tent’ vallen. ‘Dat zijn we geworden dankzij Dorine,’ vertelt Trip. ‘Ze liet medewerkers zien dat ze verantwoordelijkheid kunnen en mogen nemen, maar die wel beseffen dat samenwerken van groot belang is.’ Voor Seton wordt het een afkickperiode na het vertrek van Rensen. ‘Onze band was innig. Je ziet en spreekt elkaar veel. Ook als het nodig was in het weekend. Je wordt een soort tandem en dat is heel mooi.’ Trip heeft nog wel een mooie anekdote over Rensen. ‘We gingen met het college op dorpsbezoek in Drouwenermond. We zouden daar zelf de staat van het fietspad ondervinden. Dorine reed op een scootmobiel. Vlak voor het einde maakten we nog een tussenstop bij Doprshuis De Assekolke. Tot onze verbazing maakte ze geen gebruik van de rem om tot stilstand te komen, maar liet ze gewoon de muur van het gebouw zijn werk doen,’ zo lacht Trip. Volgens Rensen zelf verwarde ze daarbij het gaspedaal met de rem. Door de lage snelheid kwamen zowel Rensen als de scootmobiel en het gebouw er ongeschonden vanaf. |
Coronaperiode was ingewikkeld
Een dieptepunt voor Rensen was de coronaperiode. Ze baalde dat ze er niet kon zijn voor haar werknemers. ‘We wisten dat sommige mensen heel ongelukkig werden van het thuiswerken, maar het kon niet anders. Dat voelde écht als tekortkomen. Je weet dat je er niks aan kan doen, maar ik was mij heel bewust van wat we onze mensen aandeden. Dat vond ik heel erg ingewikkeld.’
Als het gaat over dossiers dan gaat het meteen over spanning tussen gemeenteraad en college. ‘. Als ambtelijke organisatie doen wij ons stinkende best om het zo goed mogelijk te doen. Wat je niet wil is dat er discussie ontstaat over de kwaliteit van de stukken, maar gewoon een goed politiek debat. Dan hebben wij ons werk, goed gedaan. Als dat dan niet gebeurt vind ik dat lastig,’ aldus Rensen.
(Tekst gaat verder onder de foto)
‘Elke dag beetje beter doen’
Nu zet ze de stap naar de provincie als domeinmanager ruimte. Veel mensen zullen dat zien als een stap terug, maar Rensen absoluut niet. ‘Dat is voor iedereen ook persoonlijk. Ieder kiest zijn eigen pad. Ik kan nu de stap maken waarbij ik dossiers krijg die mij écht in mijn ‘groene’ hart raken. Wij zijn hier echt de uitvoerende hand van de overheid, maar ik vind het fijn om straks iets meer met strategie bezig te kunnen zijn. Maar bijvoorbeeld ook hoe kunnen we het elke dag weer een beetje beter doen. Daar zit de stap voorwaarts voor mij in.’
‘Gallisch dorpje op Drentse hei’
Toch verlaat ze Borger-Odoorn met een gemengd gevoel. ‘Ik weet wat ik heb. Dit is een prachtige Gallisch dorpje op de Drentse hei. Wij zijn klein, overzichtelijk en een beetje eigenwijs en dat zit onder mijn huid. Dat is wat ik zal moeten loslaten.’ De organisatie wil ze meegeven het plezier in het werk te behouden. ‘Doe dingen die bij je past en koester de mooie dingen die we hier hebben, maar sta ook open voor verandering. Of ze mij nog terugzien? We gaan het gemeentehuis verbouwen dat is wel iets wat ik graag nog zou willen zien, maar mijn pad gaat verder en hier ook.’
En haar opvolger moet die nog wat weten? ‘Ga goed kennisnemen van hoe de organisatie nu werkt en welke stappen er gezet zijn. Daarin is het ook belangrijk dat hij of zij de dingen doet die bij hem of haar passen, maar ga ook genieten van onze swingende tent,‘ zo sluit ze af.
Luister online
