VEENDAM – Deze week verschijnt het boek Focus, waarin voormalig judoka Henk Grol uit Veendam terugblikt op zijn topsportcarrière. Grol is in het boek goudeerlijk over zijn streven naar het in zijn ogen hoogst haalbare: olympisch goud. Daar moest alles voor wijken, maar een gouden medaille op de Olympische Spelen kwam er niet.
‘Tijd om feest- en verjaardagen te vieren was er niet tijdens mijn actieve carrière. Er moest getraind worden’, aldus de in Veendam geboren judoka. ‘Hoe harder, hoe beter.’
Alleen goud telt
Tussen 2008 en 2012 is hij één van de beste judoka’s ter wereld. In deze periode pakt hij vele prijzen in de gewichtsklassen tot honderd kilogram, waaronder een bronzen medaille op de Spelen van Peking (2008) en Londen (2012). Tevreden is hij er niet mee en ervan genieten kan hij evenmin. Voor Grol telt alleen goud. Ook bij wereldkampioenschappen staat hij nooit op het hoogste treetje van het ereschavot. Drie keer wordt hij tweede.
‘Ik was niet altijd even blij met mijn resultaten. Soms schrik ik er nog wel wakker van. Ik was heel dicht bij die gouden plakken. Het gaat wel steeds beter, maar het is niet helemaal weg.’
Iedereen boos
In 2016 vinden de Spelen plaats in Rio de Janeiro. Weer vindt er een jacht op olympisch goud plaats, maar de Groninger judoka wordt in de achtste finale uitgeschakeld. Na deze Olympische Spelen wil Grol stoppen met judo, maar hij belandt in het bekende zwarte gat. Zijn gedrag zorgt er voor dat bijna iedereen boos op hem is.
Toch knokt hij zich terug op de tatami. Hij besluit over te stappen naar een andere gewichtsklasse. In de klasse bij de zwaargewichten (+100 kg) hoeft hij niet op zijn gewicht te letten. Hij moet zelfs aankomen om in de klasse een rol van betekenis te kunnen spelen.
Het lukt Henk Grol in 2020 om zich te plaatsen voor de Spelen van Tokio. Maar in het land waar judo oorspronkelijk vandaan komt, lukt het hem ook niet een gouden medaille te bemachtigen. Net als in Rio wordt hij in de achtste finale uitgeschakeld. De wedstrijd duurt slechts 25 seconden. Weg olympische droom.
Teleurstelling verwerken
In zijn boek vertelt Grol over het verwerken van deze teleurstelling. ‘Ik hield ervan om hard te trainen. Het was nooit genoeg, maar het heeft me niet gebracht wat ik wou: olympisch goud’, aldus de oud-judoka.
Het boek is ook bedoeld om deze teleurstelling te verwerken. ‘Mijn schoonvader zei eens tegen mij: Jij hebt zoveel mooie verhalen, waarom schrijf je die niet eens op? En uiteindelijk ligt dit boek er.’
Te weinig genoten
Grol blikt nu ook iets anders terug: ‘Tijdens mijn carrière heb ik veel mooie dingen niet opgemerkt. Ik was alleen bezig met winnen. Nu zie ik dat de weg ernaartoe ook fantastisch is. Ik hield van het trainen, ik hield van dat bestaan. Als topsporter reis je de wereld over. Je bent bevoorrecht. Daar heb ik te weinig van genoten.’
Inmiddels is Henk Grol vader geworden en heeft hij twee sportscholen. ‘Mijn leven is heel anders geworden. Ik probeer dat extreme weg te halen en die sportscholen te runnen zonder die onwijze drang. Maar daar moet ik wel tegen vechten.’
Toch trots
Waar Grol het meest trots op is? ‘Dat ik als 12-jarig jongetje uit Veendam op de Kielsterachterweg tegen mijn vader zei: Ik ga wereldkampioen worden en let maar op, dat gaat me lukken. Als ik kijk waar ik gekomen ben, denk ik dat ik trots mag zijn.’
En mocht zoon Julian dezelfde weg willen afleggen als zijn vader, dan gaat Grol hem helpen. ‘Als hij de consequenties wil dragen, zal ik alles voor hem doen.’
‘Focus’ ligt vanaf woensdag in de boekwinkels.
Luister online
