KLIJNDIJK – “Nee, gemakkelijk was het niet. Emotioneel. Moeilijk om vrede mee te hebben.” Het besluit is hem duidelijk aan het hart gegaan. Melkboer Bert Schutrups uit Klijndijk stopt er per 1 januari mee. De komende weken maakt hij zijn laatste rondes door Zuidoost-Drenthe en Westerwolde.
Toen Schutrups bijna 20 jaar geleden met zijn rijdende winkel de weg opging, wist hij meteen het nieuws te halen. Met zijn 21 jaar mocht hij zich destijds de jongste melkboer van Nederland noemen. Als er iemand voor dat beroep geboren is, dan is het de bevlogen Schutrups wel. “Je bent meer dan iemand die boodschappen brengt”, vertelt hij. “Je bent eigenlijk ook een sociaal werker. Voor sommigen ben je zelfs het enige contact.”
In al die jaren heeft hij een echte band met zijn klanten opgebouwd. “Je komt jaren bij mensen over de vloer. Je ziet kinderen opgroeien, je ziet mensen wegvallen. Je kent de hele levensloop. Ik probeer het dan ook altijd om het iedereen naar de zin te maken. Nee, een melkboer, dat bén je. Het is een roeping.”
Melkwagen als trouwauto
Om een indruk te krijgen van hoe verknocht Schutrups was aan zijn beroep, hoeft de trouwfoto’s van hem en Melanie er maar op na te slaan. “De melkwagen was onze trouwauto, waarmee we naar het gemeentehuis in Exloo reden.” Voor het feestje na de huwelijksvoltrekking, ontvingen alle klanten een uitnodiging. “Met een bolderwagen hebben we ze opgehaald. We hebben een prachtige dag gehad.” Onlangs kreeg Schutrups de foto’s weer onder ogen. “Ik schrok toen wel. Die is weg. En die is weg. En nog eentje. En dat in amper tien jaar.”
Gevecht tegen de bierkaai
Helaas is het een observatie die niet op zichzelf staat. Binnen zijn klantenkring slaat de vergrijzing toe. Mensen belanden in een tehuis. Of ze zijn er niet meer. En er komt niets voor terug, ziet Schutrups. Dan is er nog de inflatie. En supermarkten die tot de minuut nauwkeurig aan huis bezorgen. Als klap op de vuurpijl moest zijn wagen voor een paar fikse reparaties met dito rekeningen naar de garage.
Tekst gaat verder onder de foto
Uiteindelijk kwam Schutrups tot het besef dat het een gevecht tegen de bierkaai is. “Ik verdien het met dubbeltjes en je geeft het met duizenden weer uit. Je moet heel wat pakken melk wegzetten om het allemaal te bekostigen. Als je alles bij elkaar optelt en aftrekt, dan ben je bijna voor niets aan het werk.”
Wees wijs
Schutrups wilde niet meteen de handdoek in de ring gooien. “Je denkt iedere keer dat het wel weer beter wordt. Er komt een andere tijd. Maar die komt niet meer.” Op gegeven moment ging hij toch maar met de boekhouder om tafel. “Hij zei niet dat ik moest stoppen. Maar wel: wees wijs.” Twee weken geleden hakte hij de knoop door. Zijn klanten zijn inmiddels op de hoogte gebracht.
Presentje
Vandaag maakt hij weer een ronde door de regio, deze keer doet hij Exloo aan. Als hij bij Gea Hulshof aankomt, klinkt de toeter luid. Daar komt Gea al aan, met een ingepakt cadeautje. “Na 18 jaar niet meer dan op zijn plaats”, vindt ze. “Het scheelt mij een lange wandeling. Het contact is altijd goed en mooi geweest. Ik vind het ontzettend jammer, maar ik snap hun keuze wel.” Schutrups, zichtbaar geëmotioneerd, neemt het presentje dankbaar aan. Bij Harm Meringa, een andere klant, wordt nog even een kopje koffie gedronken. Ook Meringa vindt het maar wat jammer. “Hij was de enige bij wie ik mijn boodschappen deed.”
Gegierd en gebruld
Schutrups is een beetje beduusd door al die lovende woorden. “Ik ga het heel erg missen. Ik heb altijd gelachen, gegierd en gebruld. Altijd gekheid in die kar.” Na de jaarwisseling stort hij zich op zijn twee andere bedrijfstakken: catering en maaltijdservice. In die laatste rol komt hij weer bij de mensen thuis. Hoewel het anders zal zijn, is Schutrups er blij mee. “Zonder zou ik in een zwart gat belanden.”
Luister online
