MUSSELKANAAL – Assim Ismael vluchtte twee jaar geleden uit zijn thuisland Syrië en woont inmiddels negen maanden in het AZC van Musselkanaal. Vanuit daar probeert hij er alles aan te doen om zijn vijf dochters, die nog in Syrië wonen, een goed leven te bieden.
Het is een regenachtige vrijdagmiddag als Assim de deur van zijn kamertje in het AZC open doet. Zijn leefruimte is niet groot, er staan twee bedden met daartussen een tafeltje. In de hoek ligt een doosje tjokvol medicijnen. ‘Ik moet veel pillen slikken per dag door een aandoening aan mijn hart’, legt hij uit. Zijn ziektes waren één van zijn redenen om Syrië te ontvluchten, maar zeker niet de belangrijkste.
Melk van de hond
Assim Ismael wordt in 1970 geboren in een familie vol tegenstanders van de regering. Na zijn geboorte zit zijn vader in de gevangenis. Het straatarme gezin blijft achter. ‘Mijn moeder kon mij geen melk geven. Ik werd gevoed door andere vrouwen uit het dorp’, vertelt Ismael. Dan lacht hij even: ‘Dat zorgde nog wel voor een grappige anekdote. Op een dag waren ze mij kwijt. Toen ze me uiteindelijk vonden lag ik bij een hond om daar melk van te krijgen.’ Hij kan er nu om lachen, maar het geeft goed weer hoe arm ze in die tijd waren, en veel mensen daar tot op de dag van vandaag zijn.
‘Ik zoek een stukje geluk en veiligheid. Niet eens voor mijzelf maar voor mijn kinderen’
Assim Ismael
Oppositie
Het is 2022 als Assim Ismael na jaren vol oorlog het land ontvlucht. Hij wilde al in 2011 – het begin van de burgeroorlog in Syrië – weg. Maar hij had nog heel jonge kinderen en een oude moeder thuis wonen. Toen zijn moeder twee jaar geleden overleed besloot hij het land te verlaten. ‘Ik had geen paspoort, dus met het vliegtuig reizen zat er niet in’, vertelt hij. Ismael is in eigen land lid van een oppositiepartij, iets dat het leven in het dictatoriale land van president Assad niet bepaald makkelijker maakt.
Operatie op de eerste dag
Hij wilde naar West-Europa, maar kwam door zijn ziekte vast te zitten in Turkije. Daar bleef hij een jaar waarna hij door kon richting Nederland. Eenmaal hier kwam hij terecht in Ter Apel. Het ging toen zo slecht met hem dat Ismael op de eerste dag al naar het Martini Ziekenhuis in Groningen werd gebracht om daar aan zijn hart geopereerd te worden.
Daarna werd hij ondergebracht in het azc van Musselkanaal. Daar zit hij nu alleen, zonder zijn kinderen. ‘Hun situatie in Syrië is slecht. In ons dorp vinden gevechten plaats tussen IS, Islamitische terreurgroepen en het regime. Van alle kanten wordt je daar aangevallen’, aldus Ismael. ‘Ik probeer mijn kinderen vanuit Nederland zoveel mogelijk te helpen door ze geld te sturen. Soms eet ik dagen niet om geld op te sparen dat ik aan hen kan geven.’
‘Stukje geluk en veiligheid’
Het is voor hem als vader niet makkelijk om zijn kinderen te moeten missen. Maar zij zijn voor hem wel de belangrijkste reden om te vluchten. ‘Hier in Nederland zoek ik naar een veilig leven voor hen. Het zijn slimme meiden die hier zouden kunnen studeren.’ Zo willen twee van zijn dochters tandarts en advocaat worden en zijn twee anderen weer heel erg goed in voetbal. ‘De vijfde is nog heel jong. Haar talenten moeten nog ontdekt worden’, lacht Ismael.
Hij hoopt dan ook dat hij hier in Nederland een nieuw leven kan opbouwen. Momenteel is hij druk bezig met het vinden van werk in de omgeving. Maar zijn grootste wens is dat zijn kinderen zo snel mogelijk hierheen kunnen komen. ‘Ik wil dat Nederlanders weten waarom we vluchten. We worden in eigen land onderdrukt en zoeken naar een stukje geluk en veiligheid. Niet eens perse voor mezelf, maar voor mijn kinderen. Het lijkt me dat iedere ouder dat wil, waar ook in de wereld.’
Luister online
