DROUWEN – Na school een uurtje schieten op de schietbaan? Voor Niels (11) en Giel (10) is het de normaalste zaak van de wereld. De broers maken deel uit van de groeiende jeugdgroep van schietvereniging ‘t Mikpunt in Drouwen. Twee keer per week komen ze naar de schietbaan om te werken aan hun techniek.
In het clubhuis van de schietvereniging druppelen de leden van de jeugdgroep langzaam binnen. Ze installeren zich achter een lange tafel met daarop zes luchtdrukgeweren. ‘Onze geweren hebben allemaal een eigen naam’, zegt Giel lachend. Hij houdt een geweer omhoog met de naam ‘Dikkie Dik’ en wijst naar een ander geweer met de naam ‘Garfield’. ‘Het zijn allemaal kattennamen.’
Nadat Niels zich vorig jaar bij de schietvereniging aansloot, werkte het enthousiasme al snel aanstekelijk en besloot Giel zich ook aan te melden. ‘Ik vind de gezelligheid het belangrijkste’, zegt Giel. Voor zijn oudere broer Niels zijn de spanning en de adrenaline tijdens het schieten de voornaamste redenen om zich bij de schietvereniging aan te sluiten. ‘Dat gevoel tijdens wedstrijden, dat is het allerleukste.’ In geuren en kleuren vertelt hij over zijn geweer, de wedstrijden en de schietsport in het algemeen. En dat op houten klompen. Op de vraag of het hem helpt bij het schieten, haalt hij zijn schouders op. ‘Ach, dat vind ik gewoon leuk’.
Langzaam wordt het stil in de zaal. De jongens concentreren zich op de schietkaarten die aan de andere kant van de zaal hangen en hopen op een schot in de roos. De training is nu echt begonnen.
Meer jeugd
De broers zijn niet de enige jonge leden die warm lopen voor de schietsport. In totaal telt de vereniging in Drouwen 13 jeugdleden en het interesse lijkt te blijven groeien. Een opmerkelijke trend, want nog geen tien jaar geleden dreigde de vereniging in Drouwen te moeten stoppen door een gebrek aan leden. Met name door het slechte imago van de schietsport en het gebrek aan jeugdleden werd de club alsmaar kleiner. Maar daar is niks meer van te zien. Het aantal leden blijft groeien. ‘We zijn twee jaar geleden langzaam begonnen met maar één of twee jeugdleden en dat beviel gelijk heel goed.’ vertelt Lirije Alberts. Ze werkt als secretaris bij de schietvereniging en begeleidt de kinderen tijdens de trainingen.
De oorzaak van de stijging in het aantal jeugdleden zoekt Alberts bij de kinderen zelf. ‘Kinderen praten’, zegt ze. ‘En dat is precies wat we nodig hebben, dat mensen het er veel over hebben. Daarnaast helpt social media natuurlijk ook altijd een handje mee.’
(De tekst gaat verder onder de video)
Landelijke trend
Dat de liefde voor de schietsport weer langzaam begint toe te nemen blijkt ook uit cijfers van de Koninklijke Nederlandse Schietsport Associatie (KNSA). Ten opzichte van vorig jaar is het aantal leden in Nederland gestegen met 1400 nieuwe leden. ‘Een lichte stijging, maar wel een hoopvolle’, zegt Sander Duisterhof, directeur van het KNSA.
Dat er in Drouwen ook veel nieuwe jeugdleden zich aanmelden stemt Duisterhof hoopvol. ‘Vergeleken met een land als Duitsland, waar de schietsport wijdverspreid is, vissen we in Nederland in een hele kleine vijver. Zo zijn we dit jaar bijvoorbeeld ook niet aanwezig bij de Olympische Spelen in Parijs. Het zou mooi zijn als we landelijk meer jeugdleden kunnen aantrekken.’
Stigma
Dat kinderen vanaf acht jaar al mogen leren schieten met een luchtdrukwapen klinkt behoorlijk gevaarlijk, maar volgens Alberts is niets minder waar. Ze ergert zich zelfs aan het stigma dat schietsport gevaarlijk is. ‘Schieten behoort tot een van de veiligste sporten die er zijn.’ Ze verwijst naar de veiligheidsvoorschriften binnen de sport. ‘Kinderen mogen alleen met het geweer schieten als ze het geweer zelf kunnen vasthouden en optillen. Tot hun vijftiende mogen ze ook nog schieten met een steun waarop het geweer kan rusten. Daarnaast schieten we met 4,5 mm kogeltjes, daar kun je wel iemand pijn mee doen maar echt verwonden? Dat kan eigenlijk niet.’
Een mannensport?
Het aantal vrouwen in de Nederlandse schietsport blijft vergeleken met voorgaande jaren onveranderd laag. Slechts een kleine 10% van de leden is vrouw. In Drouwen is dat wel anders. Hier staan alleen vanavond al drie meiden naast elkaar te schieten. Een van hen is Yennah, de dochter van Alberts. Ze schiet met een groter en zwaarder geweer dan de rest. Gedurende de hele training schiet ze geconcentreerd op haar doel. The bullseye. Alberts vist haar telefoon uit haar zak om de nationale ranglijsten te laten zien. Trots wijst ze naar haar dochters naam. ‘Met een beetje geluk kwalificeert ze zich dit jaar voor het NK.’
Ook voor Daan is de schietsport een plek waar ze zich thuis voelt. Ze trekt zich dan ook niks aan van het stereotype dat de schietsport vooral een mannensport zou zijn. ‘Sommige mensen zeggen dat je dit als meisje helemaal niet kunt, maar als ik dan begin te schieten en een wedstrijd win…dan zeggen ze gelijk sorry.’ Ze grijnst. ‘Het schieten is heel uitdagend hoor, maar ik kom hier ook tot rust.’
Genoeg gepraat. De training gaat door. Daan draait zich weer om, ademt diep in en haalt de trekker over.
Luister online
