Kleine Column: ‘Pest aan Pesten’

COLUMN: Hielke Bosch schrijft wekelijks een column over zijn beperking Achondroplasie (groeistoornis). Deze column is wekelijks te horen bij het radioprogramma 1 op zaterdag en hier te lezen:

Een groot deel van mijn dag zit ik toch wel op de sociale media kanalen, dus mij schok je bijna niet meer met wat daar op gekalkt staat. Maar deze week; een bericht waar m’n haren recht van overeind gingen staan. Je kunt het bijna niet gemist hebben; de 9-jarige Quaden uit Australië, die net als mij met dwerggroei kampt, wordt door zijn radeloze moeder gefilmd als hij huilend verteld dat hij dood wil doordat hij zoveel gepest wordt.

Ik heb het filmpje gekeken, het duurde bijna 7 minuten en ik heb ‘m 3 keer op pauze moeten zetten. Soms kunnen zelfs mij dit soort gevallen te heftig worden. Natuurlijk doet het mij persoonlijk iets omdat deze jongen een lotgenoot van mij is maar het maakt me vooral woest. De vraag rijst op dit moment hoe het zover kan komen in deze tijd. Dat een school dit allereerst al zo ver laat komen. De moeder verteld ook in het filmpje dat ze de directeur vaak genoeg gebeld heeft over de pesterijen maar het helpt geen fluit. Dit is geen teken aan de wand meer dit is een noodkreet. Laten we Quaden als symbool zien voor iedereen die gepest wordt door hoe hij/zij eruit ziet. Maar naast dat pesten ook voor iedereen die dagelijks wordt nagekeken, gestaard, gewezen etc. De moeder van Quaden maakte namelijk in het filmpje ook nog een heel goed statement ze zei namelijk: “We gaan zo naar een winkelcentrum en het liefste zou ik een camera op mijn zoon willen plaatsen om te laten zien hoe vaak hij nagestaard wordt”.

Nu wordt trouwens op de sociale media weer gespeculeerd dat het filmpje nep zou zijn, nu vind ik dat complete onzin en mensen moeten is ophouden met dat idiote speculeren op sociale media en dingen doen als nepaccounts aanmaken want deze jongen is nu wel genoeg gepest. Maar ook al was het niet echt, het heeft bewustwording gecreëerd en dat is het belangrijkste.

En hoewel ik er niet echt meer op let hoe vaak ik wordt nagekeken heb ik dat gisteren wel even gedaan en heb maar even geteld; 32 kinderen en 15 volwassenen die mij nakeken, wezen of een variatie hierop. Die 15 volwassenen zijn zo triest die laat ik even voor wat ze zijn maar ik denk dat de oplossing voor die 32 kinderen is dat het kinderen op de basisschool eindelijk is geleerd wordt dat er mensen zijn met een handicap of een ziekte. Zo kun je meteen de pesterijen de kop in drukken. Kinderen leren ook wat Cosinus Sinus en Tangens zijn bij wiskunde dus waarom niet dat er ook mensen in de wereld zijn die anders eruit zien. Ik denk dat ze aan dat tweede veel meer hebben.

Voorlichten is hier het toverwoord; de leerlingen, de docenten, ouders en ga zo maar door. Met liefde licht ik mensen voor om zo meer bewustwording voor mensen met een beperking te creëren

Hopelijk helpt dat tegen al die pesterijen want dat is het belangrijkste dat dat nu stopt. Ik weet ook wel dat je het nooit 100% weg krijgt, maar het is wel een wake-up call, voor scholen, ouders en voor die rot pestertjes zelf.

Kleine Column: ‘Ode aan de ouders’

COLUMN – Hielke Bosch schrijft wekelijks een column over zijn beperking Achondroplasie (groeistoornis) en alles daar omheen. Deze column is wekelijks te horen bij het radioprogramma 1 op zaterdag en hier te lezen:

Het vervelende aan het hebben van een handicap is dat niet alleen de beperkte zelf er last van heeft. Ook de ouders worden in deze wereld geslingerd. Ik heb in mijn tijd op een school voor mensen met een beperking genoeg van deze ouders gezien. Ouders van ‘zorgenkindjes’. Die in hun leven met bijna niks anders meer bezig kunnen zijn. Bezig zijn met het heden maar ook met hoe de toekomst voor hun kind eruit gaat zien en ondertussen bezig met de muur van bureaucratische zorginstanties, tegenwerkende organisaties en administratieve rompslomp, een slopende rollercoaster maar toch blijven lachen. Dat is moeilijk maar misschien ook wel de kracht.

Zelf was ik in het begin van mijn leven ook zo’n zorgenkindje, gelukkig zijn die tijden voorbij, maar mijn ouders zullen ook vast op die moeilijke momenten aan mijn toekomst hebben gedacht. Gelukkig is er nog die geweldige medische wetenschap die zo af en toe kleine wonderen kan verrichten.

In veel gevallen speelt er ook nog iets mee, er zijn vaak nog meer kinderen in het gezin en ook die moeten hun aandacht krijgen. Het verdelen van de aandacht is dan ook hogere wiskunde te noemen als je van ziekenhuis naar operatiekamer en van Fysio naar de uitslaapkamer moet gaan voor de zoveelste behandeling van je kind. En ondertussen rekening houden met werk en dus je andere kinderen. En maar blijven lachen…

Daarom nu ook even een Ode aan deze ouders, ik hoor mensen vaak klagen over hun werk en hoe zwaar het is. Maar geloof me dat valt bij het bovengenoemde in het niets.

En als je denkt alles gehad te hebben krijg je altijd nog mensen met hun ‘advies’, die azijnzeikers die het altijd zoveel beter weten en je maar even vertellen hoe je je kinderen moet opvoeden en verzorgen. Iemand vroeg mij ooit waarom mijn ouders mij op een speciale school hadden gedaan. “Dat is toch helemaal niet nodig als ik je zo zie”. Aan die mensen heb ik maar 1 boodschap; houdt je klep en donderstraal op! Je weet niet hoe dat soms slopende leven voor zowel ouder als kind is. Het is een wereld waar maar 1 ding telt: je staande houden en doorgaan. Doorgaan met de strijd en ondertussen dus lachen.

Deze ouders weten het beste wat ze doen er zijn namelijk 2 dingen die je helpen en dat is je instinct en de onvoorwaardelijke liefde voor je kind.

Kleine column: ‘Potje Appelmoes?’

COLUMN – Hielke Bosch schrijft wekelijks een column over zijn beperking Achondroplasie (groeistoornis).

Deze column is wekelijks te horen bij het radioprogramma 1 op zaterdag en hier te lezen:

Een paar weken geleden schreef ik al dat er flink gesneden gaat worden in het WMO vervoer in de gemeente Groningen. Ze willen behoorlijk gaan bezuinigen op de zogenoemde ‘gehandicaptentaxi’. Dit kwam de gemeente op flink wat kritiek te staan (o.a. van mij) en er werden honderden handtekeningen opgehaald om de bezuinigingen tegen te houden. Ondanks dit alles zet de gemeente door.

Wethouder Inge Jongman verdedigde afgelopen week het plan door onder andere te zeggen dat ‘’De taxivergoeding niet bedoeld is om even een potje appelmoes te halen.” En ja ik citeer hier. Een mooi inzicht in hoe serieus de gedupeerden hiermee genomen worden met zo’n burgerlijk en nietszeggend voorbeeld.

Het is wel een typisch voorbeeld dat sommige politici werkelijk waar geen enkele notie hebben van wat het betekend als je een beperking hebt en volledig afhankelijk van sociale voorzieningen bent. Wat is het überhaupt voor stupide opmerking ‘een potje appelmoes halen’ want veel mensen die moeten daar inderdaad hun taxi voor gebruiken. Deze wethouder heeft waarschijnlijk een prachtige vier-deur bolide met stoelverwarming om een potje appelmoes te halen maar de mensen die van de gehandicapentaxi gebruik maken moeten af en toe ook even snel naar de supermarkt en als dat niet met hun kilometers te matchen is dan kan dat gewoon niet.

Misschien is het een idee om de wethouder zelf een paar weken van deze voorziening gebruik te laten maken, zou denk ik wel goed zijn voor het inlevingsvermogen.

En als je denkt dat het niet gekker kan, o jawel; iets wat veel mensen pijnlijk vonden waren de zogenaamde ‘keukentafelgesprekken’ waarin de o.a. het aantal kilometers besproken moeten worden. “Moeten we dan op keukentafelgesprek om onze privé-reizen te verantwoorden?’’ zei een inspreker in het debat. En dat zou toch ook te zot voor woorden zijn, ik ga toch ook niet naar DUO toe om mijn met de studenten ov kaart gemaakte kilometers te verantwoorden?

Ik heb dan ook als afsluitende tip voor de gemeente Groningen om zich misschien iets minder bezig te houden met een groot blok beton in het midden van het centrum waar miljoenen in gestopt wordt en wat een buurthuis moet vormen en iets meer geld te investeren in de sociale voorzieningen.

En als ze dat doen dan kom ik ze persoonlijk een potje appelmoes brengen.

‘Kleine Column’: Lichtpuntjes

COLUMN – Hielke Bosch schrijft wekelijks een column over zijn beperking Achondroplasie (groeistoornis) en alles daaromheen. Deze column is te horen bij het radioprogramma 1 op zaterdag en hier te lezen:

Opvallende lezers zullen het misschien opgevallen zijn dat mijn columns afgelopen jaar een beetje veranderd zijn. Waar ik begon met wat meer persoonlijke verhalen en dingen die me aan mijn eigen beperking ergerden ben ik meer gaan schrijven over het bredere spectrum van een beperking hebben en waar de maatschappij, overheid etc. in tekortschiet. Ik ben dit gaan doen omdat ik dat laatste eigenlijk belangrijker vindt dan alleen maar mijn eigen beperking. Want er zijn grotere problemen. Tussen 2 haakjes voor iedereen die de begin columns leuker vonden, geen zorgen ik zal af en toe nog wel even een persoonlijke ergernis aan het papier toevertrouwen.

Maar nu ter zake; ik las deze week bij onze collega’s van RTV Drenthe een artikel waar ik intens gelukkig van werd. In het dorpje Schoonoord waren een aantal leerlingen die op het spontane idee kwamen om is te ervaren hoe het is om in een rolstoel te zitten. In de sporthal van het dorp kregen kinderen van de scholen CBS De Slagkrooie en OBS Burgemeester S.J. van Royenschool dan ook ‘rolstoelles’. ’s Morgens begonnen ze met een uitleg en vertelde Mathijs Sprakel uit Hoogeveen, die zelf in een rolstoel zit, hoe het is en dat mensen met een handicap zeker niet zielig zijn. Een heel belangrijk detail dat af en toe vergeten wordt naar mijn mening. ’s Middags mochten de kinderen zelf in een rolstoel plaatsnemen voor een speciale les.

Dit soort dingen vindt ik nou van die lichtpuntjes die mijn hart sneller laten kloppen. Deze kinderen verdienen dan ook een vette pluim en hebben maar even laten zien dat er ook jongeren zijn met inlevingsvermogen en een gezonde dosis aan nieuwsgierigheid. Ik zou zelf mensen graag les geven in hoe het is om klein te zijn, maar ik denk dat ik daarbij de praktijkles oversla want om iedereen nou op hun knieën te laten lopen is ook weer zoiets.

Ik ben blij dat er ook nog lichtpuntjes zijn om over te schrijven, maar iets minder leuk vind ik dat als je het AD openslaat wederom moet lezen dat er uit nog een rapport van de VN moet blijken dat mensen met een beperking het steeds slechter hebben in Nederland. We zijn op de goede weg maar lang nog niet bij de finish, helaas….

Kleine column: WMO op de rem!

COLUMN: Hielke Bosch schrijft wekelijks een column over zijn beperking Achondroplasie (groeistoornis) en alles daar omheen.

Deze column is wekelijks te horen bij het radioprogramma 1 op zaterdag en hier te lezen:

Ik vraag me soms af of ik nog wel genoeg onderwerpen voor mijn columns kan verzinnen, maar ik hoef maar 1 keer de krant open te slaan en daar staat weer een bericht wat bij mij het bloed onder de nagels vandaag haalt.

Deze week meldde Dagblad van het Noorden dat gehandicapten in de gemeente Groningen binnenkort meer moeten betalen voor hun deeltaxi (Wmo-vervoer) maar ze mogen minder kilometers maken, dat krijg je toch niet verzonnen?! En dan krijgen mensen die hier gebruik van maken ook nog te horen; ‘U reist teveel’, het is toch ongeloofelijk. Zeggen ze dat ook tegen mensen die wel gewoon hun auto kunnen gebruiken om van A naar B te rijden?

De gemeente Groningen wil de tarieven voor het Wmo-vervoer fors omhoog gooien en tegelijk de kilometers beperken om zo de regelingen voor de oude gemeenten Groningen, Haren en Ten Boer gelijk te trekken en tegelijk ook maar even 225.000 euro te bezuinigen.

En ja hoor daar is dat woord ‘bezuinigen’ weer, er moet geld worden bespaart en ja dat maar over de hoofden van deze mensen die afhankelijk zijn van het Wmo vervoer. Misschien beseffen de mensen van de gemeente Groningen dit niet, in hun kantoortjes terwijl hun hybride BMW in de parkeergarage staat op te laden, maar mensen die van het Wmo-vervoer gebruik maken, kunnen niet anders. Zij hebben de luxe van een auto vaak niet. Het is voor hun de manier om zich te verplaatsen en mee te kunnen blijven doen in de samenleving.

Het is toch een gotspe dat de politiek de mond vol heeft over dat gehandicapten zoveel mogelijk mee moeten doen en niet achter de geraniums moeten zitten maar ondertussen worden er door gemeenten wel deze weerzinwekkende besluiten genomen. Mensen hebben al de grootste moeite om mee te draaien in hun beperkte ruimte en dan lijkt het de gemeente Groningen een goed idee om die laatste mogelijkheid ook nog maar even in te perken. Ja joh is toch makkelijk even een beslissing, handtekening en heerlijk 225.000 euro bespaart. Daar kun je mee aan komen op de nieuwjaarsreceptie. Maar terwijl zij daar heerlijk aan een wijntje zitten en bespreken waar ze dit jaar nog meer op kunnen bezuinigen zitten de gedupeerden van dit idiote plan thuis.

Kleine Column: Kijktuig 2.0

COLUMN: Hielke Bosch schrijft wekelijks een column over zijn beperking Achondroplasie (groeistoornis) en alles wat daarbij hoort. Deze column is wekelijks te horen bij het radioprogramma 1 op zaterdag en hier te lezen:

Ik heb besloten om voor mijn eerste column van 2020 een oud verhaal af te stoffen. Namelijk de oplettende lezer zal gemerkt hebben dat deze titel al eerder voorbij is gekomen. Mijn allereerste column van begin 2019 noemde ik ook al Kijktuig. Het is nu, bijna een jaar later, tijd om te kijken hoe het ervoor staat. Oftewel: ‘Kijktuig 2.0’

Kijktuig is de naam die ik mensen geef die het niet kunnen laten om mij na te kijken. Misschien heb je het wel is gezien, er komt iemand voorbij die iets anders is dan de rest en mensen eromheen kunnen zich niet bedwingen om bijna kwijlend met open mond deze mensen na te staren. Of misschien heb je het zelf meegemaakt om zo aangekeken te worden. Het is in mijn mening dan ook één van de meest vervelende dingen aan een beperking hebben. En helaas is er het afgelopen jaar weinig veranderd, ook in 2019 konden mensen het niet laten om als een soort ‘Boyband fan’ mij na te staren en te wijzen.

En dan heb ik het nog niet eens over de kinderen. Ik snap dat zij nieuw zijn in deze wereld dus voor hen is het dan ook vreemd. Logisch, hoewel het misschien een idee zou zijn om het deze nieuwe generaties te leren dat er mensen zijn die er anders uitzien en wat een handicap nou eigenlijk is. Kinderen leren tegenwoordig alles op school van rekenen tot handenarbeid en van lezen tot seksuele voorlichting. Maar waarom is het zo gek om ze te leren dat er ook mensen in de wereld zijn die er anders uitzien, of zich anders gedragen door een beperking. Zo kunnen kinderen er mee leren omgaan en vinden ze het uiteindelijk normaal. Een tip aan ouders is dan ook; als een kind door de supermarkt schreeuwt: ‘mama/papa moet je nou eens kijken wat daar loopt!’ praat er dan met ze over en trek ze niet weg uit schaamte. De schaamte is begrijpelijk maar geloof me; ik ben er in ieder geval aan gewend. Een kind is nou eenmaal eerlijk en zegt wat hij of zij denkt. Ergens heb ik daar ook wel bewondering voor.

Maar nog even terug naar het kijktuig. Kap er nou is mee! Ik snap dat er mensen zijn die het misschien nog steeds vreemd vinden maar kom dan naar me toe en stel een vraag in plaats van als een halve holbewoner te staren. Ik vind het echt niet erg om een vraag te beantwoorden. In tegendeel, ik heb liever dat mensen vragen dan oordelen. Mijn beperking is nou eenmaal zeldzaam en ik leg het dan ook met groot plezier uit, om zo het kijktuig van de straat te krijgen.

Mooie (jaar)getallen

COLUMN – Na honderd jaren wachten zijn we er dan eindelijk. 2020 ! Dat soort (ronde) getallen krijgen we niet vaak. Velen maken het niet eens mee. 1919 was de laatste keer. Daarvoor 1818. En nu dan eindelijk 2020. De volgende keer zal pas in 2121 zijn. Brinkieman is dan allang een geitenkop. Niemand, die in dat jaar leeft, zal ooit weten van onze belevenissen. Allemaal verleden tijd.. Zeg nu zelf, wat weet jij van de belevenissen van gewone mensen uit 1919 of uit 1818 of uit 1717. Tja, alleen dat wat opgetekend is en bewaard in de geschiedenisboekjes. ‘De highlights’ zalk moar zegn..

*Krinkie op de valreep in 2019 – (F: Gert Jan Kok)*

Waarschijnlijk weet niemand in 2121 dat er eens een Krinkiespijer in kerstsfeer stond te spugen in’t Knoal van Stadskanaal. Of dat er ooit een geweldige leuke ‘generatie’ was die kerstfeest vierde in de jaren 70 en 80 in bar-dancing Barrage in Veendam. Om zomaar wat te noemen.

1982

Brinkieman reed in de auto op de Middenweg tussen Veendam en Muntendam richting zijn werk in Zuidbroek, toen hij op de autoradio het nummer ‘1999’ van Prince hoorde. Dat was in het jaar 1982. Ik was gelijk helemaal dol op het nummer. “Gelukkig” dacht ik, “duurt nog wel even voordat het daadwerkelijk 1999 zal zijn”. En kijk nu, we zijn zomaar 21 jaar voorbij het jaar 1999 en 38 jaar voorbij mijn 1e kennismaking met Prince. En Prince zelf ? Hij leeft al niet meer. De mens zo vergankelijk maar zijn muziek blijft.

Hendrik V

En dan hebben we ook nog de mooie jaargetallen die maar eens per 1000 jaar voorkomen. De uiterst zeldzame 1111 of straks 2222 getallen. Wat een feest zal dat geven. Het jaar 2222. Hoe zouden de mensen dan leven. Over 202 jaar. We weten het niet, gaan we niet meemaken. Het enige wat we weten is wat er gebeurde in het verleden. In het jaar 1111 zwaaide Hendrik V met een zwaard. Verder waren er de christelijke Kruistochten. Ware militaire ondernemingen die westerse christenen ondernamen voor verovering en behoud van heilige plaatsen in Palestina. Ook de stad Groningen was er al. Had een soort marktfunctie voor de regio. Op Wikipedia kun je er alles over lezen. 1111, niet iets wat mij echt trekt. Nee dan liever richting 2222.

Wat kunnen we verwachten over 202 jaar? Eerlijk gezegd heb ik geen idee. Maar als ik kijk hoe snel de ontwikkelingen gaan zal de wereld er heel anders uitzien. Overwinnen we ziekten zoals kanker. Hebben we schone energie en verplaatsen we ons op een veilige manier zonder ongelukken. Armoede bestaat (hopelijk) dan niet meer.. Beschikken we over een daadkrachtige Europese Unie, want dat hebben we nodig. Ellende en oorlogen hebben we genoeg gehad in de EU. Samen sterk met eigen cultuur.

Toekomst

Robotisering, automatisering en artificiële intelligentie zijn niet meer weg te denken uit de maatschappij. En vermoedelijk weten we in 2222 ook dat we niet het enige planeetje met (intelligent) leven zijn in het oneindige heelal. De toekomst zal mooier zijn dan het verleden ooit was. Maar toch, alles blijft heimwee. Zo zit de mens nu eenmaal in elkaar. We houden van nostalgie. Ons bewustzijn, ons eigen plekje tussen de (jaar)getallen. We leven altijd in het nu. Dus geniet nog even van 2019. De volgende keer zit je zomaar in een ander (jaar)getal, euh decennium.

Fijne jaarwisseling maar vooral een gezond 2020 voor iedereen is de wens van Brinkieman (1e kerstdag 25 december 2019).

Bert Jan Brinkman is redacteur bij RTVeen.nl en schrijft de columns op persoonlijke titel

Brinkieman’s (radio) overpeinzing

*Alex en Bert Jan ergens in 2014 (S-Express)*

COLUMN – Aan het einde van het jaar is het altijd triest te moeten constateren dat er weer enkele radioshows stoppen. Bij diverse lokale omroepen zijn dat dit jaar ‘EchtErik’ en ‘Toezeboudel’. Jarenlang radioprogramma’s die er gewoon wekelijks waren. Het hoorde erbij. Helaas, aan alles komt een einde. Ik weet er alles van nadat ik in oktober 2014 stopte met de ‘Middag Mix’. Zoiets valt zwaar, maar stoppen heeft ook vaak een oorzaak..

Als vrijwilliger gaat de leeftijd een rol spelen. We moeten allemaal langer doorwerken bij de baas. Fysiek en geestelijk wordt het dan vaak net eventjes een te grote inspanning in plaats van ontspanning. Ook wil men vaak nog wel eens een nieuwe uitdaging aangaan. De jongeren schuiven door.

Zelf ben ik Alex Bos gaan ondersteunen bij een doorstart van een radioshow (zie foto’s). Dorien Franken maakte het team destijds compleet in de vernieuwde ’S-Express’ op de vrijdagavond bij RTV Stadskanaal en later bij RTV1. Het programma heeft zo’n 3 jaar gelopen.

*Spikey Spike als gast – (S Express april 2015)*

Prachtige jaren, maar ook dit programma is alweer verleden tijd. Dorien werd ‘mamma’ en het gezinsleven (plus een drukke baan in het onderwijs) begon. Alex besloot een overstap te maken naar de TV en startte bovendien met een eigen productie bedrijf ‘Bos is Los’. En Brinkieman? Ik besloot (naast bestuurderswerk) om me meer en meer bezig te houden met de redactie van de website van RTV1. Samen met een leuk en enthousiast team van redacteuren en fotografen.

Dat redactiewerk kan Brinkieman lekker lui vanuit eigen huis doen. Voor mij belangrijk want dat is minder inspannend dan programma’s voorbereiden en presenteren in een studio. Bovendien, ja het moet mij van het hart, bestaat er geen pre- pensioen meer. Dus dat betekent voorlopig nog even doorwerken bij de baas.

Als veertiger en vijftiger kon je lichamelijk en geestelijk naast je drukke baan nog wel een paar radioshows voorbereiden en presenteren. Maar als zestiger wordt de combinatie werken en daarnaast vrijwilligerswerk bij een omroep toch wel zwaar. Vergis je niet wat er bij een omroep allemaal komt kijken aan voorbereiding. Respect voor Gerard Lunshof die met zijn ‘Toezeboudel’ het toch maar even volgehouden heeft tot zijn 70e.

De lokale omroep gaat zware jaren tegemoet. Tijden veranderen. Jongeren gaan verder, carrière maken en hebben andere interesses. Ouderen stoppen met hun radioshows en opvolgers zijn er dus nauwelijks. Gelukkig is er inmiddels lokale TV bij gekomen die voor nieuwe impulsen zorgt. Internet, tv en radio op lokaal niveau, het blijft machtig interessant. Hopelijk blijft dat nog vele jaren zo.

Brinkieman

Bert Jan Brinkman is redacteur bij RTVeen.nl en schrijft de columns op persoonlijke titel

*S Express op volle toeren midden jaren 10*

Van de regen in de drup

COLUMN – Het had zo mooi kunnen zijn. De viertonde’s (bedenksel uit tijdperk wethouder Jan Bessembinders) eindelijk ombouwen tot verkeersveilige rotonde’s. De 1^e rotonde is inmiddels al klaar en ligt nabij de Willibrordschool. Deze rotonde verbindt de Continentenlaan met Aziëlaan, Esperantolaan en de Hemenweg.

Viertonde

Waar voorheen de viertonde oogde als een rotonde, duikt nu een nieuw probleem op. De gemeente heeft namelijk in al haar wijsheid vlak achter de nieuwe rotonde fietsers en voetgangers ruim baan gegeven. Zonder blikken of blozen fietsen of lopen deze verkeersdeelnemers nu de weg over. Ze voelen zich superieur want ze hebben immers voorrang gekregen. Ach, die arme automobilist. Amper aanbeland op de (mini)rotonde wil hij graag doorrijden maar dat lukt niet want horden jongeren moeten eerst, al dan niet met de fiets, de weg over. En ja hoor, in no-time staat daar de hele rotonde vol met auto’s.

Kop-staartbotsing

In Stadskanaal centrum (pleinlijn) moet je als automobilist sowieso flink uitkijken en zeker niet te hard rijden. Het is beter om een slakkengang snelheid aan te houden mocht je van de Aziëlaan richting de Esperantolaan rijden. Daarbij goed anticiperen op de auto’s voor je want één van die automobilisten zou zomaar op de rem moeten voor die fietser die juist de weg over jakkert. Voordat je het weet sta je daar schadeformulieren af te handelen in verband met een kop-staartbotsing. Of nog erger: Een fietser die ondersteboven is gereden.

Feitelijk was al deze ellende makkelijk te voorkomen en het kan nog steeds. Kwestie van voorrangsregels omdraaien. Het op een rotonde rijdende verkeer heeft altijd voorrang. Dat verkeer moet er ook vanaf. Dan moet je niet direct achter een rotonde een fietspad (met voorrang) of (nog erger) een zebrapad plaatsen. Een ware verschrikking voor een buschauffeur of vrachtauto. Mogelijk dat dit werkt bij mega-rotonde’s met aparte rijstroken zoals in Parijs of Milaan maar niet bij deze ‘Madurodam’ rotonde. Brinkieman had hier toch meer wijsheid verwacht.

Hoe dan?

Eerst de automobilist rijdende op de rotonde veilige doorgang geven bij het verlaten van de rotonde. Zo voorkom je verkeersopstopping en een hoop ellende. De fietser wacht netjes tot het veilig is (net als bij de rotonde’s in de Atlantislaan). De voetgangersoversteekplaats minimaal 100 meter verwijderen van de rotonde. Op deze manier ontstaat er tenminste voldoende ruimte om bij afremmen een botsing te voorkomen. Ook de voetganger wordt hierdoor beter beschermt.

Ergernis

Brinkieman ergert zich aan de oplossing zoals nu gegeven om ongelukken te voorkomen. Het is allemaal veel te krap en op elkaar. Op deze manier had de viertonde net zo goed kunnen blijven, we zijn feitelijk van de regen in de drup gegaan. Nog makkelijker was het om er dan maar een kruispunt van te maken. Dat was het feitelijk al. Maar de viertonde leek te veel op een rotonde en vooral mensen die niet uit Stadskanaal kwamen snapten de verkeersregels niet.

Doorstroming

Een rotonde is juist bedoeld om de doorstroming te vergroten. Een hele simpele manier om stoplichten en gevaarlijke kruisingen te voorkomen. Maar pas de regels dan wel goed toe. Stadskanaal moet uniformiteit toepassen in de aanpak van al haar rotonde’s. Hiermee vergroot je de duidelijkheid en de verkeersveiligheid. Het kan dus ook nog in Pleinlijn: Kwestie van belettering en verkeersborden aanpassen. Maar da’s mijn mening. U als lezer mag dat anders zien. We lezen de reacties wel..

Brinkieman

Bert Jan Brinkman is redacteur bij RTVeen.nl en schrijft de columns op persoonlijke titel

Naar NPO 3 kijkt straks niemand meer

COLUMN – De noordelijke zenderbazen van de regionale omroepen reageren positief op het plan om NPO 3 om te bouwen naar Regio 3. Maar de zenderbazen van de NPO vinden het plan van de regeringspartijen rampzalig en helemaal niks. NPO 3 is nu nog een jongerenzender en behoorlijk succesvol. Maar lang gaat dat niet meer duren als het aan de coalitie ligt.

Geschrokken

“De TV zender NPO 3 is ook een kweekvijver. Kijk maar naar ‘Zondag met Lubach’ of naar de Luizenmoeder. Verder deden we al wat met programma’s uit de regio”, zegt NPO- bestuursvoorzitter Shula Rijxman vandaag in de media. Rijxman is geschrokken van de uitgelekte plannen over de toekomst van de NPO en voelt zich hoogst ongelukkig hiermee.

Geen hond kijkt straks meer 3

Columnist Angela de Jong gaat nog verder en zegt in haar AD rubriek dat er straks geen hond meer naar NPO 3 kijkt. “Laten we eerlijk zijn, er zit niemand te wachten op programma’s van de regionale omroep op die plek”, aldus de Jong.

Per provincie

Overigens is het de bedoeling dat de Kabelprovider (Ziggo/ KPN) enkel de regionale omroep uit de eigen provincie doorzet op NPO 3. In Stadskanaal zou je dan RTV Noord krijgen. Het is niet dat in Stadskanaal dan gekeken gaat worden naar bijvoorbeeld omroep Brabant of RTV Utrecht op kanaal 3. Woon je dan net over de provincie grens is dat weer RTV Drenthe. Uiterst ingewikkeld allemaal. Hoe bedenk je het..

Lineair

Regionale omroepen staan te juichen en denken dat ze straks sneller te vinden zijn onder de keuzeknop van de televisie afstandbediening. In feite is dat natuurlijk onzin want iemand die echt de hele dag naar RTV Noord wil kijken via lineaire televisie weet dit kanaal nu ook wel te vinden. Goedkoper wordt het ook niet want de regionale omroep zal het huidige kanaal vast niet gaan uitzetten. En oei, ze klagen nu al steen en been dat ze met hun (miljoenen) bekostiging nauwelijks rond kunnen komen.. Ja, de financiële pot-verdeling bij de publieke omroep is erg oneerlijk maar dat is een ander verhaal.

Of NPO 3 daadwerkelijk wordt omgebogen naar Regio 3 hangt af van de Tweede en Eerste kamer, want die moeten beide hun goedkeuring geven. Het gaat hierbij niet alleen om de kleur van de zender maar ook om de reclame. Minister Slob van mediazaken wil immers dat ook de reclame moet verdwijnen bij de NPO. In iedergeval tot 20.00 uur. Dat laatste betekent nog minder inkomsten voor de NPO en dus minder interessante programma’s.

OTT

Binnenkort kijkt niemand meer ouderwetse televisie. De commerciëlen zijn één grote bak met irritante reclame, de publieke omroep kampt (helaas) met geldgebrek voor interessante uitzendingen door de bezuinigingen en naar de regionalen kijken slechts de Happy Few. Blijft OTT televisie over. De lachende derden zijn dan ook abonnee aanbieders ‘Netflix’ en ‘Videoland’ met films, series en documentaire’s op afroep.

Brinkieman raad dan ook de NPO aan om in de toekomst vol in te zetten op een tv-kanaal met hierop enkel journaals, actualiteitenprogramma’s, documentaire’s en sport. De rest is passé voor de (ouderwetse) lineaire tv en heeft enkel nog een on-demand toekomst of kan een plekje krijgen bij ‘abonnee’ (thema) kanalen voor liefhebbers.

Brinkieman

BertJan Brinkman is redacteur bij RTVeen.nl en schrijft de columns op persoonlijke titel

Luister online

Kijk live

Tip de redactie