OUDE PEKELA – Voor de leerlingen van groep 8 van alle basisscholen uit Pekela had het Oranje Bevrijdings Comité Pekela (OBCP) op dinsdag 2 mei een educatief programma samengesteld. Vanmorgen werd afgetrapt in Mfc De Binding te Oude Pekela, vanmiddag vindt die plaats voor leerlingen uit Nieuwe Pekela in dorpshuis De Kiepe.

Voorzitter OBCP Andries Brans sprak ruim 50 leerlingen uit Oude Pekela toe en hoopte dat zij in deze week van herdenking via wat ze vanmorgen te zien kregen beseffen wat een oorlog betekent.

Vervolgens nam Harry Danhof het woord en vertelde over de geschiedenis van ons Koningshuis, waarna door Dubbel G (Gerard Brunink en Gert Immerzeel) een aantal toepasselijke liederen werden gezongen. Na een korte pauze las Gerard Brunink het onderstaand gedicht voor over Michel Velleman, beter bekend onder de artiestennaam Ben Ali Libi. Hij was een Nederlandse goochelaar en illusionist. Werd tijdens de 2^e wereldoorlog door de nazi’s om het leven gebracht.

Gedicht over Michel Velleman:
Op een lijst van artiesten in de oorlog vermoord
staat een naam waarvan ik nog nooit had gehoord
dus keek ik er met verwondering naar: Ben Ali Libi. Goochelaar.
Met een lach en een smoes en een goocheldoos en een alibi dat-ie zorgvuldig koos
scharrelde hij de kost bij elkaar: Ben Ali Libi, de goochelaar.

Toen vonden de vrienden van de Weduwe Rost dat Nederland nodig moest worden verlost
van het wereldwijd joods-bolsjewistisch gevaar. Ze bedoelden natuurlijk die goochelaar.
Wie zo dikwijls een duif of een bloem had verstopt kon zichzelf niet verstoppen toen er hard werd geklopt.
Er stond al een overvalwagen klaar voor Ben Ali Libi, de goochelaar.

In ’t concentratiekamp heeft hij misschien zijn aardigste trucs nog wel eens laten zien
met een lach en een smoes, een misleidend gebaar, Ben Ali Libi, de goochelaar.
En altijd als ik een schreeuwer zie met een alternatief voor de democratie, denk ik:
jouw paradijs, hoeveel ruimte is daar voor Ben Ali Libi, de goochelaar.
Voor Ben Ali Libi, de kleine schlemiel, hij ruste in vrede
God hebbe zijn ziel.

Daarna werd de indrukwekkende film getoond geheten “Het andere achterhuis” in Stadskanaal:
Over Willem en Hindertje Drenth en hun twee dochters Lammie en Hennie, die in de oorlog aan de Krommewijk te Stadskanaal een klein boerderijtje bewoonden waar ze 13 Groninger Joden, 2 uit Duitsland gevluchte dwangarbeiders en 1 gedeserteerde Duitse soldaat verborgen. Door vindingrijkheid van Willem en goede bekenden hoefden de onderduikers geen honger te leiden. Een perfecte dekmantel vormde vanaf 1943 toen dochter Lammie bij de NSB zich meldde, waardoor ze voorkwam dan hun boerderijtje zou worden doorzocht. En wat zij hoorde van de Duitsers speelde ze weer door aan het verzet. Gevolg was wel dat zij met de nek werd aangekeken. Toen ze zwanger werd en beviel van een dochter werd dat al gauw een moffenkind genoemd. Toen Nederland werd bevrijdt wilde men Lammie straffen maar toen duidelijk werd dat ze gedurende de oorlog 15 mensen had beschermd veranderde dat spoorslag.

Aan de gezichten van de scholieren was te zien hoe indrukwekkend deze les in educatie overkwam.
Voor meer foto’s KLIK HIER