Wolkentheater brengt vreugde en plezier naar de kinderen van het AZC Musselkanaal

Het was woensdag een feestelijke dag voor de kinderen van het AZC in Musselkanaal. Ze kregen bezoek van het Wolkentheater. Een reizende voorstelling die verschillende AZC’s in Nederland bezoekt, om daar samen met de kinderen een feestje te vieren. 

Het theater is een intitiatief van Adrijan Siniša Rakić. Hij ontvluchtte dertig jaar geleden de oorlog in voormalig Joegoslavië. Adrijan kwam als vluchteling naar Nederland en zag in het AZC waar hij zat dat kinderen daar maar weinig te doen hadden. ‘Toen heb ik bedacht om met een aantal lotgenoten een voorstelling voor kinderen te maken’, zo vertelt Adrijan. Een vrolijke voorstelling moest het zijn, over de vriendschap.’

Trauma’s

Naast het brengen van plezier heeft de voorstelling nog een belangrijk doel. ‘Wij denken dat kinderen het ook echt nodig hebben in de verwerking van al hun trauma’s’, aldus theatermaker Rakić. Zelf speelt hij in de voorstelling niet mee. Hij leidt alles achter de schermen in goede banen, brengt de kinderen naar hun stoel en af en toe kijkt hij vanaf de ‘zijlijn’ toe. Je ziet hem dan genieten als hij ziet hoeveel vreugde de voorstelling aan de kinderen geeft. 

‘Ze hebben even afleiding. Ze kunnen weer eens echt lachen en plezier maken’, vertelt hij met een grote glimlach.

Trommels en stampende voeten

Als het interview bijna klaar is, horen we in de gang de kinderen alweer aankomen. Voor elke voorstelling gaat een stoet van trommels door het AZC om iedereen te verzamelen. Het geluid van stampende voeten, trommels en gelach komt dichterbij. Dan stormen de kinderen naar binnen en gaan zitten, op het puntje van hun stoel. 

Weinig woorden, veel gelach

Het Wolkentheater bezoekt per seizoen tientallen AZC’s over heel Nederland. Dat betekent ook dat hun publiek uit veel verschillende landen komt. Daarnaast kan niet ieder kind het Nederlands even goed verstaan. Maar daarvoor heeft Het Wolkentheater een goede oplossing bedacht. ‘We maken gebruik van zo min mogelijk woorden’, zo legt Adrijan uit. 

De acteurs maken veel gebruik visuele grappen, zoals een klucht. Ook komen er in de voorstelling veel trucs en acrobatiek voor. Woorden zijn ze dus nauwelijks nodig. En dat werkt volgens Adrijan perfect: ‘Soms hebben we in het publiek kinderen uit wel 20 verschillende landen. Maar toch lacht en klapt iedereen op hetzelfde moment.’