Noord Ooster Wind (deel 4)

Mijn radioverhaal deel 4 – Mijn illegale middengolfzender ‘Braamsluiper’ met 2x een 807 buis in de eindtrap was in feite een vrijlopende oscillator..

1000 volt op de anode en floep daar gingen we mee in de lucht. Helemaal fout dus en levensgevaarlijk. Maar ach, wisten wij veel. De zender werkte en daar ging het om. Mijn ouders wisten van niets en de zendantenne, een koperen draad van veertig meter, was zogenaamd een ‘ontvangst’ antenne. Deze koperen draad liep van de schoorsteen schuin naar beneden richting de garagebox. Mijn ouders gingen in 1975 regelmatig voor familie bezoek op zondag naar Zwolle. Uiteraard ging ik (bijna) nooit mee. De zondagmiddag was immers voor mij de ultieme kans om ongestoord met de zender muziek uit te zenden en te rapporten met  andere middengolf piraten. Het ging één keer bijna mis toen mijn vader zijn autoradio aanzette en onderweg ergens tussen Veendam en Assen de Braamsluiper hoorde. Hij vroeg toen aan mijn moeder: “Héé, dat lijkt de stem van Bert Jan wel..”Mijn moeder stelde hem gerust met de woorden: “Dat kan niet, want Bert Jan is huiswerk aan het maken en hij heeft toch geen radiozender”. Maanden later zijn mijn ouders toch achter mijn illegale praktijken gekomen en werd er een gedoogbeleid afgesproken. Als ik maar mijn best bleef doen op school..

Het illegaal uitzenden op de middengolf in amplitude modulatie (AM) heeft echter niet lang mogen duren want in september 1975 werd ik opgespoord door de Radio Controle Dienst (PTT). De peilwagen met daarin (wijlen) heer van de Werf werd geassisteerd door maar liefst twee politieauto’s van de gemeente Veendam. Op het moment dat ik in de kraag werd gegrepen draaide ik net het grammofoonplaatje: ” I can help ” van Billy Swan. Ik zal het nooit vergeten. Mijn moeder schrok zich rot en ging gauw boodschappen doen. “Je red je maar “, riep ze verontwaardigd naar mij..  Omdat ik nog maar 16 jaar oud was bleef mijn straf beperkt tot een symbolische boete, maar mijn zendspullen was ik kwijt.
 

Ik heb veel bijzondere mensen ontmoet die periode. Van zonderling tot imposant en een aantal hiervan leven helaas al niet meer.  Ik kan mij nog goed de namen herinneren als Pietje Bel (Oude Pekela), Heidelberg (Veendam), Houston (Finsterwolde), Swieber (Nieuwe pekela), Torpedo (Oude Pekela), Blue Bird (Oostwold), Dokter ketellapper (Annen), Zwarte Jopie (Noordbroek), De München (Pekela), Mister Monroe, Vrolijke mijnwerker (Annen), Bonanza (Annen), superman (Sappemeer), Johnny Walker (Exloo), Peter van Wijngaarden (Emmen), Dé Bremerhaven en natuurlijk mijn grote inspirator Prins Carnaval (Tynaarlo). Ik heb nog ergens een logboek liggen met meer dan honderden radionamen uit dat jaar en zou hier wel een boek over kunnen volschrijven, zoveel doldwaze situaties heb ik toen als zestien jarige middengolf etherpiraat meegemaakt.

In 1976 heb ik nog wat zitten prutsen met kleine FM zendertjes. Het bloed kruipt immers waar het niet gaan kan. Gelukkig ben ik hiermee nooit gepakt want anders zou er wat gezwaaid hebben! In de zomer van 1976 had ik een EL84 FM (6 watt) zendertje gebouwd met een bereik van ongeveer 10 km.  Door de illegale uitzendingen hiermee op en rond de 100 MHz FM band kreeg ik niet alleen nieuwe radiovrienden maar ook zou mede hierdoor een zeer grote verandering in mijn (radio) leven gaan plaatsvinden.
 
(wordt vervolgd)